Από αρχαιοτάτων εποχών, ο άνθρωπος επέλεξε να εξημερώσει τα σκυλιά ώστε να τα χρησιμοποιήσει προς όφελός του, για βοηθούς, φύλακες ή για συντροφιά. Οπότε, χτίζοντας μια σχέση όπου ο ένας προσέχει τον άλλο, είναι μέχρι και σήμερα δική μας ευθύνη να τα προστατεύουμε και να τα φροντίζουμε, όπως αυτά εμάς.
Πολλοί, έχουμε την τύχη να έχουμε ως συντροφιά και μέλος της οικογένειάς μας τα αξιαγάπητα αυτά πλάσματα. Είναι μέρος της καθημερινότητάς μας, ενώ δίνουμε αβίαστα ό,τι χρειάζεται για τη φροντίδα τους, μαζί με πολλή αγάπη, την οποία εισπράττουμε εις διπλούν. Αυτά με τη σειρά τους γεμίζουν την ημέρα μας με κουνιστές ουρές, υγρές μουσούδες και κάτι μάτια όμοια με διαμάντια, ενώ μας πλημμυρίζουν με όλη την τρυφερότητα και την αφοσίωση του κόσμου.
Τι είναι αυτό όμως που προτρέπει τον κάθε κηδεμόνα να διαλέξει τον πιο πιστό του φίλο; Υπάρχουν κυρίως δύο επιλογές. Μπορούμε όμως να θεωρήσουμε κάποια σωστή ή λάθος; Και τελικά μπορεί κάποιος να κριθεί για το πόσο φιλόζωος είναι από αυτή του την επιλογή;
Η μία επιλογή είναι να υιοθετήσει κάποιο αδέσποτο, είτε από κάποιο καταφύγιο είτε από τον δρόμο. Με αυτόν τον τρόπο δεν κερδίζει μόνο αυτός που οδηγείται σε αυτή την κίνηση, αλλά σώζει και μια ψυχή από τον κίνδυνο του έξω κόσμου και από τον εγκλεισμό ενός κυνοκομείου. Έχει τη χαρά να θεραπεύσει ένα κακοποιημένο σκυλί, να το γλιτώσει από τραυματικές εμπειρίες και γενικά από έναν πιθανό πρόωρο θάνατο, αλλά κι από έναν καθημερινό αγώνα για εύρεση τροφής κι επιβίωσης. Έχει την ευκαιρία να διαλέξει ο ένας τον άλλον, επίσης, αφού θα καταφέρει να το ξεχωρίσει ανάμεσα στα πολλά εγκαταλελειμμένα πλάσματα που περιμένουν κι εκείνα με τη σειρά τους να βρουν το δικό τους παντοτινό σπίτι.
Επιπλέον, αυτή η επιλογή στοιχίζει λιγότερο. Ζούμε σε καιρούς όπου, θέλουμε δε θέλουμε, ο οικονομικός παράγοντας παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Έπειτα, η συντήρηση ενός κατοικίδιου είναι από μόνη της πολυέξοδη: σωστές τροφές, εμβόλια, στείρωση, τσιπάρισμα και γενικά ιατρικά έξοδα. Οπότε, το να μη χρειάζεται να πληρώσεις έξτρα είναι ένα συν κι έτσι προτρέπει σε δεύτερο επίπεδο περισσότερο κόσμο να αναλάβει έναν σκύλο από τα πολλά αδέσποτα που υπάρχουν σε κάθε δήμο της χώρας μας.
Υπάρχει και η δεύτερη επιλογή, όμως, που συχνά είναι κατακριτέα: το να αγοράσει κάποιος. Επιλέγοντας ένα σκυλί μίας συγκεκριμένης ράτσας έχει την ευκαιρία ο καθένας να γνωρίζει τις ανάγκες του κι έτσι να μπορεί να ξέρει αν ταιριάζουν στις δικές του. Υπάρχουν άτομα που θέλουν οι χνουδωτοί τους φίλοι να τους συνοδεύουν σε δραστηριότητες ή να είναι κατάλληλοι για μικρά σπίτια. Επίσης, υπάρχουν οι σκύλοι οδηγοί και βοηθοί, για τους οποίους ενδείκνυνται κατά κύριο λόγο συγκεκριμένες φυλές. Έπειτα, επιλέγοντας με αυτόν τον τρόπο κατοικίδιο, μπορεί ο καθένας να είναι σίγουρος για τον χαρακτήρα ή το μέγεθος του σκύλου. Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα να γνωρίζει το γενεαλογικό του δέντρο, οπότε να έχει μια παραπάνω ιδέα για προσδόκιμο ζωής ή πιθανά προβλήματα υγείας.
Στο ντιμπέιτ μεταξύ της αγοράς και της υιοθεσίας έρχεται να προστεθεί και η ηθική προέκταση του ζητήματος, η οποία θέτει το δίλημμα για το αν μια ζωή μπορεί να τεθεί προς πώληση και κατά πόσο αυτό είναι πρέπον, πολλές φορές βάζοντας στη θέση του κατηγορούμενου όσους επιλέγουν αυτή την οδό απόκτησης σκύλου.
Όμως στην τελική, τι μένει; Έχει σημασία πώς βρέθηκε στον δρόμο σου ο αγαπημένος σου φίλος ή το αν τον προσέχεις και τον νοιάζεσαι; Υπάρχει καλός ή κακός φιλόζωος; Ή απλά αγάπη για τα ζώα; Είτε έχεις επιλέξει να υιοθετήσεις ένα ημίαιμο αδέσποτο είτε να αγοράσεις κάποια φυλή, πάνω από όλα πρέπει να ξέρεις ότι η οικογένειά σου μεγάλωσε κατά μία ψυχή. Και την οικογένεια δεν την εγκαταλείπεις ποτέ.
Συντάκτης: Βαλάντου Σαρρή
