Έχεις νιώσει ποτέ την καρδιά σου να χτυπά παραπάνω από τον κανονικό ρυθμό όταν βρίσκεσαι με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο; Έχεις αναρωτηθεί ποτέ πώς θα ήταν η ζωή σου χωρίς αυτόν; Έχεις μοιράσει ποτέ την καρδιά σου στα δύο και το ένα μισό να νιώθεις ότι του ανήκει;
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπαίνουν στη ζωή μας και γίνονται κάτι περισσότερο από μια απλή «παρέα», ένας απλός «φίλος» ή «σύντροφος». Γίνονται ένα κομμάτι της ύπαρξής μας. Μια σχέση που δε χωράει σε ταμπέλες, γιατί ξεπερνάει τις λέξεις και τις κατηγορίες. Είναι εκείνη η αγάπη που, όσα εμπόδια κι αν συναντήσει, όσες διαφωνίες κι αν αντιμετωπίσει, πάντα θα τα καταφέρνει. Μπορεί να μην το καταλάβεις από την πρώτη γνωριμία. Δε θα αργήσει όμως να φανεί. Κάτι μέσα σου σε έδεσε μαζί του. Δεν ανοίγεσαι εύκολα σε ανθρώπους. Εκείνος όμως είχε κάτι που σε τράβηξε μέσα του και κλείδωσες εκεί.
Δεν είναι πάντα εύκολο να εξηγήσεις πώς δύο τόσο διαφορετικοί άνθρωποι μπορούν να συνδέονται τόσο βαθιά. Ο ένας μπορεί να είναι ήσυχος, ο άλλος ανήσυχος. Ο ένας ρεαλιστής, ο άλλος ονειροπόλος. Ο ένας να δρα με τη λογική, ο άλλος με το συναίσθημα. Κι όμως, μέσα από αυτήν την αντίθεση γεννιέται μια μοναδική ισορροπία. Δεν είναι ότι δε θα τσακωθούν, δε θα διαφωνήσουν ή ότι δε θα σταματήσουν να μιλάνε για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Είναι ότι, ό,τι κι αν συμβεί, πάντα θα ψάχνει ο ένας τον άλλον, θα υπενθυμίζει την παρουσία του. Θα θυμάται σε οποιαδήποτε στιγμή βρεθεί αυτό το ένα άτομο: σε ένα τραγούδι που θα ακούσει σε κάποιο μπαρ, σε μια φωτογραφία που θα δει, σε ένα μέρος που πήγαιναν μαζί. Θα βρίσκει πάντα την αφορμή να ξαναστείλει ένα μήνυμα.
Ο κόσμος μπορεί να κρίνει, να σχολιάζει και να αμφισβητεί. Πάντα θα υπάρχουν φωνές που θα υποστηρίζουν ότι δεν ταιριάζετε, ότι το μεταξύ σας δεν έχει μέλλον, ότι δεν είναι λογικό. Μα η αλήθεια είναι πως η αγάπη που αξίζει πάει κόντρα σε κάθε λογική. Η δύναμή της φαίνεται όταν όλα γύρω προσπαθούν να τη διαλύσουν, κι εκείνη στέκεται ακόμη. Μπορεί να λυγίσει, να κουραστεί, να χαθεί για λίγο, αλλά ποτέ δε σβήνει.
Δε μιλάμε μόνο για τον έρωτα. Μιλάμε για δεσμούς που είναι πιο βαθιοί. Για εκείνη τη σχέση που, ακόμα κι αν οι ζωές τραβήξουν διαφορετικούς δρόμους, η σκέψη του ενός θα μένει πάντα στον άλλον. Για τη σιγουριά ότι, ακόμα κι αν χαθούν για λίγο, θα ξαναβρεθούν με τον ίδιο αυθορμητισμό, σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Και ίσως αυτό είναι και το πιο όμορφο. Δε χρειάζεται να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν. Δε χρειάζεται να εξηγήσουν την αγάπη τους, ούτε να τη μετρήσουν. Ούτε καν να την κάνουν να μοιάζει «κανονική». Αρκεί που τη νιώθουν. Αρκεί που ξέρουν και οι δύο μέσα τους ότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες δοκιμασίες κι αν ζήσουν, δε θα μπορούν στην πραγματικότητα να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλον. Θα γυρίζουν πάντα πίσω και θα προσπαθούν να ξεπεράσουν κάθε εμπόδιο.
Γιατί η αληθινή αγάπη, είτε είναι φιλική, είτε αδελφική, είτε ερωτική, έχει μια αθόρυβα ανίκητη δύναμη. Είναι η σπίθα που δε σβήνει ποτέ. Και όσο κι αν η ζωή αλλάζει, εκείνοι οι δύο πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο να ξανασυναντιούνται.
Συντάκτης: Νίκη Ντάλντα
