Υπάρχουν ειδήσεις που σε κάνουν να νιώθεις βρώμικος μόνο που τις διαβάζεις. Το σκάνδαλο #DubaiPortaPotty είναι μία από αυτές: γυναίκες δελεασμένες με υποσχέσεις για εύκολα λεφτά και glamour, κατέληξαν θύματα ταπείνωσης και κακοποίησης για τη “ψυχαγωγία” πλουσίων. Και τώρα, ο άνθρωπος που φέρεται να κινούσε τα νήματα, ο Ουγκαντέζος Charles “Abbey” Mwesigwa, συνελήφθη.

 

Το “πόστερ” του σκανδάλου: τι είναι τα “porta potty” πάρτι

Ο όρος «porta potty» (κυριολεκτικά “φορητή τουαλέτα”) έχει γίνει viral τα τελευταία χρόνια ως αναφορά σε υπερπολυτελή σ3ξουαλικά γεγονότα όπου οι πελάτες απαιτούν εξαιρετικά ταπεινωτικές ή αποκρουστικές πράξεις — όπως να ουρούν ή ακόμη και να αφοδεύουν πάνω στις γυναίκες.

Το hashtag #DubaiPortaPotty γέμισε με μαρτυρίες στα social media, με θύματα και μάρτυρες να καταγγέλλουν ότι οι γυναίκες δελεάζονται με ψεύτικες υποσχέσεις για δουλειές, φωτογραφήσεις ή “λαμπερή” ζωή. Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι απαιτήσεις των πελατών κλιμακώνονται συνεχώς: όσο μεγαλύτερη η ταπείνωση ή ο πόνος, τόσο υψηλότερη η τιμή. Ένα νοσηρό “παζάρι” που μετατρέπει τη β1α και τον εξευτελισμό σε πολυτελή διασκέδαση.

 

Από οδηγός λεωφορείου σε “εγκέφαλο”

Ο Mwesigwa, 36 ετών, από την Ουγκάντα, ξεκίνησε ως οδηγός λεωφορείου στο Λονδίνο. Στα social media προβαλλόταν σαν “διοργανωτής πάρτι” με διασυνδέσεις σε πλούσιους κύκλους στο Ντουμπάι. Πίσω από τη βιτρίνα, όμως, έκρυβε ένα δίκτυο εμπορίας γυναικών, στημένο με μαθηματική ακρίβεια και απάνθρωπο σχεδιασμό.

Το κύκλωμα

  1. Στρατολόγηση: Γυναίκες από την Ουγκάντα και άλλες αφρικανικές χώρες, με υποσχέσεις για modeling ή τουριστική δουλειά.

2. Η παγίδα του χρέους: Βίζες, εισιτήρια, διαμονή γίνονταν “χρέη” που έπρεπε να ξεπληρωθούν.

3. Οι “τιμές”: Από 1.000 δολάρια η βραδιά, με κλιμάκωση ανάλογα με το πόσο ακραίο ήταν το αίτημα.

4. Ο έλεγχος: Όσες αντιστέκονταν πιέζονταν με απειλές ή περιορισμό.

Σε συνομιλίες με undercover δημοσιογράφο, ο Abbey καυχιόταν ότι έχει “25 κοπέλες”, μιλώντας για αυτές σαν να ήταν προϊόντα σε λίστα αποθήκης.

 

Θάνατοι και μαρτυρίες που παγώνουν

Η σκοτεινή πλευρά του κυκλώματος φαίνεται στους θανάτους και στις καταθέσεις γυναικών που βρέθηκαν στην κόλαση.

Η Μόνικ Καρούνγκι (2022) και η Kayla Birungi (2021) βρέθηκαν νeκρές ύστερα από πτώση από πολυώροφα κτίρια στο Ντουμπάι. Και οι δύο χαρακτηρίστηκαν “αυτοκτονίες”. Οι οικογένειές τους όμως φωνάζουν: δεν ήταν αυτοκτ0νίες αλλά εγkλήματα που κουκουλώθηκαν.

Η “Lexi” περιέγραψε ότι οι πελάτες πλήρωναν για να τη δουν να λυγίζει. Όταν αρνήθηκε, πιέστηκε να φάει περιττώματα.

Όταν προσπάθησε να ζητήσει βοήθεια από τις αρχές, εισέπραξε μόνο ρατσισμό: «Εσείς οι Αφρικανοί προκαλείτε προβλήματα».

Οι θάνατοι και οι μαρτυρίες μαζί φτιάχνουν ένα μοτίβο: γυναίκες που συνδέθηκαν με το δίκτυο του Mwesigwa κατέληξαν κακ0ποιημένες, εξαφανισμένες ή νeκρές.

 

Η σύλληψη

Μετά το ντοκιμαντέρ του BBC και την πίεση διεθνών οργανισμών, η Interpol εξέδωσε κόκκινη ειδοποίηση. Οι αρχές των ΗΑΕ αναγκάστηκαν να δράσουν και ο Mwesigwa συνελήφθη. Ο ίδιος αρνείται τα πάντα, λέγοντας πως είναι απλώς ένας “party person”. Όμως οι αποδείξεις δείχνουν κάτι πολύ πιο σκοτεινό.

 

Όταν η πολυτέλεια βρωμάει αίμα

Πίσω από τα yachts, τις σαμπάνιες και τα stories του Instagram, η λάμψη σκεπάζει β1α και εκμετάλλευση. Το #DubaiPortaPotty απέδειξε ότι η πολυτέλεια δεν είναι πάντα αθώα· πολλές φορές βρωμάει αίμα και χτίζεται πάνω στον πόνο των πιο αδύναμων.

Σύγχρονη δουλεία – άνθρωποι κοστολογούνται με βάση πόση ταπείνωση αντέχουν.

Ευάλωτες ζωές στο στόχαστρο – χωρίς φωνή, χωρίς στήριξη, γίνονται εύκολα θύματα.

Το Instagram σαν παγίδα – πίσω από τη λάμψη του “luxury life” κρύβεται μια βιομηχανία κακοποίησης.

 

Πώς το βλέπει η κοινωνία σήμερα

Συχνά ακούγεται: «Μα γιατί πάνε; Γιατί υπογράφουν τέτοια συμβόλαια;» Αυτή είναι η λάθος ερώτηση. Οι περισσότερες δε γνωρίζουν την κόλαση που τις περιμένει· πιστεύουν πως βρήκαν δουλειά, μια ευκαιρία να ξεφύγουν. Νομίζουν ότι κρατούν ένα εισιτήριο για μια καλύτερη ζωή και καταλήγουν φυλακισμένες σε χρέη και φόβο.

Η πραγματική ερώτηση είναι: ποια αρρωστημένη ανάγκη οδηγεί εκείνους που ζητούν τέτοιες πράξεις; Τι οδηγεί ανθρώπους με λεφτά και εξουσία να θεωρούν “διασκέδαση” και να βρίσκουν ευχαρίστηση στο να λερώνουν, να σπάνε και να εξευτελίζουν άλλους;»

Κι όσο μένουμε στην εύκολη κριτική — «καλά να πάθουν, τι περίμεναν;» — τόσο αφήνουμε τους πραγματικούς ενόχους στο απυρόβλητο. Δεν φταίνε οι γυναίκες που παγιδεύτηκαν. Φταίνε οι πελάτες που τις αγόρασαν, οι άνθρωποι που μετέτρεψαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια σε αντικείμενο διαστροφής.

 

Η πιο βρώμικη πλευρά της πολυτέλειας

Η σύλληψη του Mwesigwa είναι μια μικρή νίκη. Αλλά το πρόβλημα είναι βαθύτερο και πολύ πιο ευρύ. Δεν είναι μόνο οι εγκέφαλοι σαν τον Abbey, ούτε μόνο τα πάρτι στο Ντουμπάι. Τέτοιες ιστορίες εκμετάλλευσης και κακοποίησης συμβαίνουν παντού όπου συνυπάρχουν χρήμα, εξουσία.

Το #DubaiPortaPotty είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Είτε στο Ντουμπάι, είτε σε οποιοδήποτε άλλο “παράδεισο” πολυτελείας μπορεί να κρύβεται μια πραγματικότητα που μυρίζει σήψη. Και αν δε μιλήσουμε, αν δε στραφούμε στους θύτες που τροφοδοτούν αυτή τη βιομηχανία, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε νέες γυναίκες να χάνονται σε μια κόλαση που ποτέ δε διάλεξαν.

Συντάκτης: Ηρώ Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Αγγελική Θεοχαρίδη