Στη σκηνή του έρωτα και της αγάπης, η σωματική επαφή κλέβει την παράσταση. Εκκωφαντική κι αδιαμφισβήτητη πρωταγωνίστρια που μαγνητίζει τα βλέμματα. Μέχρι εδώ όλα καλά. Αναπόφευκτα, κάποια στιγμή τα φώτα θα χαμηλώσουν και θα πέσει η αυλαία της καθημερινότητας. Και τότε θα φανεί η αντοχή μιας σχέσης. Η σωματική έλξη είναι η σπίθα που ανάβει τη φωτιά, αλλά υπάρχουν κι άλλες μορφές οικειότητας. Αποτελούν τα ξύλα που τη διατηρούν ζωντανή στις δύσκολες περιστάσεις και καταστάσεις. Ακολουθούν 7 μορφές οικειότητας που ’ναι πιο αποκαλυπτικές απ’ τη σωματική.
1. Αντιμετώπιση των αποτυχιών
Την επιτυχία είναι εύκολο να τη εκδηλώσουμε στον μέγιστο βαθμό. Βγάζει εξωστρέφεια και κάνει τα πάντα να δείχνουν υπέροχα. Η οικειότητα, ωστόσο, εξέρχεται κυρίως απ’ τα συντρίμμια. Δηλαδή, όταν ένας στόχος ναυαγήσει κι η προσπάθεια αποδειχθεί άκαρπη. Το να στέκεσαι δίπλα στον άνθρωπό σου για να μοιραστείτε το βάρος της αποτυχίας είναι παράδειγμα αποδοχής. Γιατί η αποτυχία χτίζει ένα καταφύγιο όπου οι άμυνες πέφτουν και το «εμείς» γίνεται σημαντικότερο απ’ το «εγώ».
2. Εξερεύνηση των συναισθηματικών πληγών του παρελθόντος
Όλοι μας έχουμε σχεδιάσει έναν χάρτη στο μυαλό με τις παλιές μας πληγές. Διακρίνονται οι απογοητεύσεις, οι φόβοι, οι ανασφάλειες, οι στεναχώριες κι οι συναισθηματικές μας ουλές. Όλα αυτά τον διαμόρφωσαν. Αν αισθανθείς την άνεση να «τον απλώσεις στο τραπέζι» και να τον μελετήσει ο άνθρωπός σου, ώστε να μάθει τ’ αδύναμα σημεία σου και να δηλώσει την επιθυμία να τα προστατεύσει, τότε πλησιάζει κι η εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη είναι βασικός πυλώνας της οικειότητας.
3. Εύρεση κωδικοποιημένης γλώσσας
Σκέψου πως βρίσκεστε σε μια οικογενειακή ή κοινωνική συγκέντρωση και ξαφνικά, μέσα στις ατελείωτες φωνές, τα βλέμματά σας συναντιούνται. Σ’ ένα κλάσμα του δευτερολέπτου ανταλλάσσεται ένας ολόκληρος διάλογος μεταξύ σας. Ένα «θέλεις να φύγουμε;», «είσαι καλά;», «νιώθεις άβολα;», «άκουσες τι είπε;» που μόνο εσείς οι δύο καταλαβαίνετε. Αυτή είναι η κωδικοποιημένη γλώσσα που αποδεικνύει σύμπνοια, γιατί ξεπερνά την ανάγκη για λέξεις που κάποιες στιγμές σας φέρνουν σε άβολη θέση.
4. Παρατήρηση των λεπτομερειών της καθημερινότητας
Την οικειότητα τη συναντάμε και στη ρουτίνα του τετριμμένου. Στον τρόπο που ετοιμάζεις ένα ρόφημα ακριβώς όπως το θέλει, χωρίς να ρωτήσεις. Στη γνώση του ήχου των βημάτων όταν επιστρέφει σπίτι. Σε μια συνήθεια που δεν αλλάζει με τίποτα και δε σ’ ενοχλεί. Αυτές κι άλλες πολλές επαναλαμβανόμενες ιεροτελεστίες της καθημερινότητας απλώνουν ένα δίχτυ ασφάλειας. Κι ας φαίνεται προβλέψιμο. Δηλώνουν προσοχή στις λεπτομέρειες που, μακροπρόθεσμα, αποδεικνύονται ωφέλιμες για τη σχέση.
5. Πρακτική συνάντηση κοινών επιθυμιών
Όταν μιλάτε για το μέλλον, τα ταξίδια που θέλετε να πραγματοποιήσετε κι οτιδήποτε άλλο ονειρεύεστε να κάνετε, είναι όμορφο. Όμως, μια εξαίρετη μορφή οικειότητας αποκαλύπτεται απ’ τη στιγμή που αρχίζετε να παίρνετε αποφάσεις στο παρόν, βασισμένοι σ’ ένα μέλλον που δεν έχετε καν συζητήσει λεπτομερώς. Την ώρα που οι ατομικές φιλοδοξίες αρχίζουν αβίαστα να συγκλίνουν στην πράξη, με αποφάσεις που δε συζητιούνται κι αναλύονται διαρκώς. Η πρακτική σύμπραξη πορείας – δίχως την ανάγκη διαρκούς επιβεβαίωσης – δείχνει ότι οι επιθυμίες σας ταξιδεύουν ήδη προς τον ίδιο προορισμό.
6. Η αφοσίωση σε μια αρρώστια
Αν αρρωστήσει, το σώμα γίνεται ευάλωτο κι απαιτητικό. Φροντίζοντας τον άνθρωπό σου σε μια τέτοια στιγμή αποτελεί μία απ’ τις αγνές μορφές οικειότητας. Η επαφή έχει να κάνει μόνο με την προσοχή και την αγωνία να γίνει γρήγορα καλά. Η αντίδρασή σου εστιάζει στο πώς θ’ απαλύνεις τον πόνο του.
7. Συνδημιουργία μικρών κατασκευών
Απ’ το μοντάρισμα ενός επίπλου μέχρι την εκτέλεση μιας περίπλοκης συνταγής, η κοινή προσπάθεια για τη δημιουργία μιας χειροπιαστής κατασκευής – όσο ασήμαντη κι αν μοιάζει αρχικά – γίνεται το εργαστήρι της σχέσης σας. Φαίνεται πώς επικοινωνείτε υπό πίεση και πώς μοιράζετε αρμοδιότητες. Η συνδημιουργία απέναντι στο ρίσκο της βιασύνης ή της απειρίας σφυρηλατεί ένα δέσιμο συνεργασίας, καθώς κι αλληλοσεβασμού.
Συντάκτης: Δημήτρης Μπότης
