Υπάρχουν άνθρωποι που δε σε πλησιάζουν γιατί πραγματικά σε συμπαθούν. Σε πλησιάζουν γιατί κάτι μέσα τους ζηλεύει ό,τι έχεις. Τη σιγουριά σου, τη λάμψη σου, τον τρόπο που τραβάς το ενδιαφέρον χωρίς καν να προσπαθείς. Είναι αυτοί που δεν έχουν κάτι ενδιαφέρον να δείξουν, οπότε προσπαθούν να τραφούν από τη δική σου ενέργεια. Και το χειρότερο; Συχνά το κάνουν με τρόπο ήσυχο, σχεδόν αόρατο.
Στην αρχή δείχνουν φιλικοί. Θέλουν να είναι κοντά σου, να ξέρουν τα νέα σου, να σε «καταλάβουν». Μα σιγά σιγά, κάτι δεν πάει καλά. Οι συζητήσεις γεμίζουν ειρωνεία, τα χαμόγελα έχουν κάτι ψεύτικο, κι εκεί που νομίζεις πως έχεις δίπλα σου φίλους, συνειδητοποιείς πως απλώς μάζεψες θεατές ή, ακόμα χειρότερα, αντιπάλους. Ανθρώπους που, ενώ κάνουν παρέα μεταξύ τους, ο μόνος κοινός τους δεσμός είναι εσύ. Το πρόσωπο στο οποίο στρέφονται, όχι επειδή τους έβλαψε, αλλά επειδή τους θυμίζει ό,τι δεν έχουν το θάρρος να γίνουν.
Κάποιοι άνθρωποι δε θέλουν να σε δουν να προοδεύεις. Θέλουν να σε δουν να σβήνεις λίγο λίγο, για να νιώσουν καλύτερα με τη δική τους στασιμότητα. Δεν έχουν δικό τους φως, γι’ αυτό προσπαθούν να σβήσουν το δικό σου. Και όσο πιο γαλήνια προχωράς, όσο πιο αληθινός παραμένεις, τόσο πιο πολύ τους ενοχλείς. Γιατί η αυθεντικότητα πονάει όσους ζουν μέσα στη μιζέρια και την υποκρισία.
Είναι εύκολο να θυμώσεις, να απογοητευτείς, να ψάχνεις πώς να εκδικηθείς, να ρωτήσεις «γιατί;». Μα η απάντηση είναι απλή: γιατί η ζωή τους είναι άδεια. Γιατί χρειάζονται κάποιον να σχολιάσουν, να κατηγορήσουν, να γεμίσουν τα κενά τους. Και δυστυχώς, όσο πιο δυνατός είσαι, τόσο πιο πιθανό είναι να γίνεις στόχος.
Γι’ αυτό και μαθαίνεις με τον καιρό να μη δίνεις σημασία. Να μη σε νοιάζει τι λένε ή τι σχεδιάζουν πίσω απ’ την πλάτη σου. Γιατί εκείνοι εκεί θα μείνουν, πίσω. Ανήμποροι να χαρούν για κάτι δικό τους, κρυμμένοι πίσω από μάσκες ψεύτικης ευγένειας, να ψάχνουν μειονεκτήματα σε όσους προσπαθούν να τους μοιράσουν αγάπη. Αυτό από μόνο του είναι μια εκδίκηση. Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο.
Εσύ ξέρεις πολύ καλά μέσα σου ποια είσαι και τι έχεις προσφέρει. Κι εκείνοι το ίδιο. Απλά εκείνους δεν τους βολεύει να αντικρίσουν την πραγματικότητα. Είναι πολύ γι’ αυτούς.
Η δική σου δουλειά δεν είναι να τους αλλάξεις ούτε να τους αποδείξεις τίποτα. Η δική σου δουλειά είναι να συνεχίσεις να λάμπεις, να προχωράς, να γελάς αληθινά. Να δείχνεις ότι το φως δεν σβήνει από κουτσομπολιά και ψεύτικες παρέες. Το φως δυναμώνει κάθε φορά που επιλέγεις να μη ρίξεις το επίπεδό σου στο δικό τους.
Και να θυμάσαι κάτι: οι άνθρωποι που ενώνονται για να στραφούν εναντίον σου, το κάνουν επειδή μόνο έτσι νιώθουν σημαντικοί. Δεν έχουν κάτι δικό τους να τους ενώνει. Μόλις φύγεις από το επίκεντρο, θα αρχίσουν να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου. Γιατί τέτοιες «φιλίες» δεν χτίζονται πάνω σε αγάπη, αλλά πάνω στη μικρότητα.
Εσύ, λοιπόν, μην αλλάξεις. Μην σκληρύνεις για χάρη τους. Η αλήθεια σου, η καθαρότητά σου και η δύναμη να μην κατρακυλάς στο επίπεδό τους είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχεις. Άφησέ τους να μιλάνε. Στο τέλος, θα κουραστούν από την ίδια τους τη μιζέρια κι εσύ θα συνεχίσεις να προχωράς πιο ελεύθερη από ποτέ.
Συντάκτης: Νίκη Ντάλντα
