Υπάρχει μια στιγμή σε κάθε δουλειά που, όσο κι αν προσπαθείς να είσαι επαγγελματίας, υπομονετικός και συνεργάσιμος, φτάνεις στα όριά σου. Όταν ο εργοδότης σου σού σπάει τα νεύρα, όταν ζητάει «μόνο μια μικρή αλλαγή» που σημαίνει άλλες τρεις ώρες δουλειάς ή όταν πετάει εκείνο το «είμαστε μια οικογένεια εδώ μέσα» ενώ σου στέλνει email ή μήνυμα στις 11 το βράδυ. Και κάπου εκεί, μέσα σου, γεννιέται μια πολύ ενδιαφέρουσα λίστα. Μια λίστα που αποτελείται από όσα θα ήθελες να του πεις στα μούτρα – αλλά ξέρεις ότι το HR δε θα το έβλεπε καθόλου ρομαντικά! Ας πούμε λοιπόν εμείς αυτά που όλοι σκέφτονται, αλλά κανείς δεν τολμά να ξεστομίσει. Πάμε να τα δούμε μαζί ένα-ένα. Προσοχή μόνο(!), ακολουθεί κείμενο με πιθανή ταύτιση.
«Έχω και ζωή, δε ζω για να δουλεύω για σένα»
Ξεκινάω αυτή τη λίστα με το πλέον κλασικό. Μια μηχανή μπορεί να δουλεύει ακατάπαυστα, όλο το 24ωρο και επτά στις επτά – αλλά και πάλι κάπου θα τα «παίξει», πόσω μάλλον ένας άνθρωπος. Δεν είναι έλλειψη πάθους το να μη θέλεις να απαντήσεις σε ένα email Κυριακή πρωί, ας μην τα συγχέουμε τα πράγματα. Είναι απλώς ένδειξη ότι έχεις ζωή. Κι αυτό, πίστεψέ με, είναι προσόν.
«Το ‘πρέπει να δείχνεις πιο θετικός’ δεν είναι feedback – είναι gaslighting»
Κάνω σωστά τη δουλειά μου; Ναι! Είμαι παραγωγικός; Ναι! Φέρνω αποτελέσματα; Ναι! Τότε δε χρειάζεται να έχω χαμόγελο Colgate 24/7. Όλοι έχουμε μια κακή μέρα, εβδομάδα ή μήνα. Έτσι κι αλλιώς, δεν παίζουμε σε ριάλιτι, αλλά βρισκόμαστε σε ένα εργασιακό περιβάλλον.
«Ομάδα δε σημαίνει εγώ τα κάνω όλα και εσύ παίρνεις τα εύσημα»
Το teamwork είναι υπέροχο· έχεις την ευκαιρία να δουλέψεις με άλλα άτομα, να γνωριστείς καλύτερα κ.λπ. Μέχρι να καταλάβεις ότι εσύ είσαι το 70% του work και το 0% του credit. Κάπου εκεί χάνεται και το ενδιαφέρον…
«Το να μένω παραπάνω δε σημαίνει ότι δουλεύω πιο σκληρά»
Κάποιες φορές σημαίνει απλώς ότι δεν έχω πού αλλού να πάω ή ότι το Excel αποφάσισε να κάνει reboot στις 16:59 μ.μ.
«Όχι, το να έχεις άγχος δεν είναι δείγμα αφοσίωσης»
Όχι, δεν είναι φυσιολογικό να αγχώνομαι 8 ώρες τη μέρα, ούτε να ονειρεύομαι τη χαρτούρα της δουλειάς. Και όχι, το burnout δεν είναι cool. Δεν είναι ούτε βραβείο ούτε τίτλος τιμής. Είναι ένδειξη ότι κάτι πάει πολύ λάθος!
«Οι άδειες δε δίνονται κατά πώς βολεύουν εσένα»
Αλλά κατά πώς βολεύουν εμένα. Είναι απλό, ο εργαζόμενος δικαιούται άδειες κι εφόσον τις δηλώνει στην ώρα του και είναι οι νόμιμες, τις παίρνει χωρίς συζήτηση. Το “μην πάρεις τώρα άδεια, έχουμε πολλή δουλειά” είναι εργασιακή κακοποίηση.
«Αν πρέπει να σε φοβάμαι για να σε σέβομαι δεν αξίζεις τη θέση του προϊστάμενου»
Ο σεβασμός δεν έρχεται από τον φόβο αλλά από τη δικαιοσύνη. Ένα «ευχαριστώ» ή ένα «καλή δουλειά» κάνει θαύματα — μπορείς να το δοκιμάσεις! Όπως λένε, ο σεβασμός κερδίζεται.
«Αν θες να ‘είμαστε οικογένεια’, δώσε και κανένα bonus στα Χριστούγεννα»
Εντάξει, δε μιλάμε για 13ο μισθό. Δε λέω, ωραίο το συναίσθημα του «ανήκω κάπου», αλλά ας το συνοδεύσουμε και με καμία αυξησούλα, έτσι για να δέσει το concept βρε παιδί μου.
«Δε χρειάζομαι motivational quotes/speech, χρειάζομαι καλύτερες συνθήκες εργασίας»
Μπορεί να μου λες «You got this!», αλλά αν ο εκτυπωτής δε δουλεύει για τρεις μέρες, το μόνο που «got» είναι το νευρικό μου σύστημα σε overdrive.
«Δε θες να φύγω; Τότε άκουσέ με»
Η μεγαλύτερη απόδειξη εμπιστοσύνης όμως δεν είναι το bonus — που σου είπα παραπάνω — είναι το να ακούς πραγματικά τι έχουν να σου πουν οι άνθρωποι που δουλεύουν για σένα. Να νοιαστείς, να ρωτήσεις, να βοηθήσεις. Έχε αυτό στο νου σου την επόμενη φορά – ήρεμα το λέω.
Κάθε δουλειά έχει τα δύσκολά της και κάθε αφεντικό έχει τις στιγμές του. Όμως οι καλύτεροι ηγέτες είναι αυτοί που θυμούνται ότι πίσω από κάθε υπάλληλο υπάρχει ένας άνθρωπος με όρια, συναισθήματα και ανάγκες. Οπότε, μέχρι να μπορούμε να τα πούμε όλα αυτά στα μούτρα του εργοδότη– άνετα θα το έκαναν αρκετοί στις μέρες μας – χωρίς να φοβόμαστε για το αυριανό meeting, τουλάχιστον τα λέμε εδώ, με λίγο χιούμορ και πολλή αλήθεια.
ΥΓ: Ξέρω ήδη ότι φτάσατε σε level ταύτισης ~99%. Μήπως να ξεκινήσουμε να μιλάμε έξω απ’ τα δόντια; (Ήρεμα ρωτάω!)
Συντάκτης: Άντρεα Λαζαρίδου
