Κάποτε η ζωή έπρεπε να είναι αγώνας. Να ξυπνάς πριν καν ξημερώσει, να δουλεύεις ασταμάτητα, να αποδεικνύεις ότι «θέλεις αρκετά» για να πετύχεις. Η κουλτούρα του hustle μας έκανε να πιστέψουμε πως η αξία μας μετριέται σε checklists, προθεσμίες και επιτεύγματα. Κι ύστερα, ξαφνικά, τα social media άρχισαν να γεμίζουν με κάτι εντελώς διαφορετικό: χαλαρά πρωινά με καφέ, βόλτες στη φύση, journaling και τη φράση «I am living my soft life». Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι: «Καλά, εγώ τι κάνω λάθος με τη ζωή μου;!». Να σου γνωρίσω λοιπόν τη νέα τάση «soft life» που κυριαρχεί στα social αυτό το διάστημα, και είναι η απόδειξη ότι η ζωή μας τελικά μπορεί να γίνει λίγο πιο εύκολη, φτάνει να βρούμε τη σωστή ισορροπία.
Η «soft life» δεν είναι απλώς μια τάση· θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μια αντίδραση. Ένα «φτάνει πια» απέναντι στην εξάντληση, το burnout και την πίεση που μας έκανε να ταυτίζουμε πάντα την επιτυχία με την κούραση, τη σωματική και ψυχική εξουθένωση. Φήμες λένε πως χωρίς χαρτί γιατρού που να γράφει «ένα στάδιο πριν την υπερκόπωση», προαγωγή δεν έβλεπες! Με την τάση αυτή, λίγο τα πράγματα έχουν αλλάξει. Αφού πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή να ζούμε με λιγότερο στρες, περισσότερη αυτοφροντίδα και αληθινές στιγμές ηρεμίας.
Οι millennials μεγάλωσαν μέσα στο αφήγημα του «αν δεν κουραστείς, δεν αξίζεις». Οι Gen Z, από την άλλη, είδαν τους μεγαλύτερούς τους να καίγονται από την υπερπροσπάθεια και αποφάσισαν να το πάνε αλλιώς. Η «soft life» είναι ακριβώς αυτή η μετάβαση – από το «work hard, play hard», στο «work smart, rest harder». Και ναι, κρύβεται μια ολόκληρη κοσμοθεωρία πίσω από αυτό!
Η πίεση της παραγωγικότητας, τα ατελείωτα deadlines, οι στοίβες στο γραφείο που με το που «τελειώνουν» ξαναγεμίζουν σαν να μην έφυγαν ποτέ, αλλά και η σύγκριση που επιτείνουν τα social media, μας έφτασαν σε ένα σημείο όπου η ξεκούραση έγινε επανάσταση. Δεν είναι τυχαίο πως το TikTok γέμισε βίντεο με ανθρώπους που δείχνουν την ήρεμη ρουτίνα τους, γράφουν ημερολόγιο ευγνωμοσύνης ή πίνουν καφέ χωρίς να κοιτάζουν το κινητό, το μέιλ ή το ρολόι. Είναι μια υπενθύμιση πως η αξία μας δεν εξαρτάται μόνο από το τι παράγουμε, αλλά και από το πώς νιώθουμε. Στο τέλος της μέρας, πάντως, «ευχαριστώ» δε θα ακούσουμε!
Το soft life, λοιπόν, δεν σημαίνει τεμπελιά, αλλά επιλογή! Επιλέγω να ζω έτσι και το κάνω στο φουλ. Κάποιοι το βλέπουν ως τάση πολυτέλειας. Πολυτέλεια η ξεκούραση ή ο αυτοσεβασμός, όμως;! Η soft life δεν αφορά τα χρήματα ή τις διακοπές σε εξωτικά και πολυτελή μέρη. Αφορά ολόκληρη τη νοοτροπία του να ζεις χωρίς να εξαντλείς τον εαυτό σου – είτε σωματικά είτε ψυχικά. Είναι να λες «όχι» σε ό,τι δεν σου κάνει καλό, να επιλέγεις ανθρώπους και ρυθμούς που δεν σου ρουφούν την ενέργεια, να θυμάσαι πως η ευτυχία δεν είναι project αλλά καθημερινή πράξη.
Και να δεις· ίσως η πιο «soft life» στιγμή δεν είναι το ταξίδι ή ο καφές στο μπαλκόνι με τη μουσική σου, αλλά εκείνη η μέρα που αποφασίζεις να μην πιέσεις άλλο. Η μέρα που θα πεις «ως εδώ» και θα το εννοείς. Εκείνη η μέρα που δεν θα απαντήσεις σε όλα τα emails, που γενικά δε θα προσπαθήσεις να είσαι «τέλειος σε όλα». Είναι όταν κοιτάζεις γύρω σου και δε φρικάρεις πια με το «χάος» του γραφείου σου, την ίδια στιγμή που συνειδητοποιείς ότι η ζωή δε χρειάζεται πάντα να είναι έντονη για να έχει νόημα. Μερικές φορές, η γαλήνη είναι η πιο δυνατή μορφή δύναμης.
Γιατί έχει γίνει όμως τόσο πολύ «in» αυτή η τάση, τόσο στους Millennials όσο και στους Gen Z; Πολύ απλά, επειδή οι Millennials κουράστηκαν από το «grind culture» που τους έμαθε να αποδεικνύουν την αξία τους με 12ωρα και multitasking. Οι Gen Z, πιο συνειδητοποιημένοι απέναντι στην ψυχική τους υγεία, προτιμούν τη γαλήνη από το άγχος. Οι δύο γενιές μαζί δείχνουν πως η ζωή δε χρειάζεται να είναι «σκληρή» για να είναι πετυχημένη – και ότι η ευτυχία ίσως κρύβεται στις μικρές, απλές συνήθειες.
Και να σας πω και κάτι; Το «soft life» έγινε τάση γιατί μέσα σε έναν κόσμο που φωνάζει, κάποιοι τόλμησαν να ψιθυρίσουν. Και ίσως αυτός ο ψίθυρος ηρεμίας είναι το πιο γενναίο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε!
Η τάση αυτή δεν είναι φυγή, αλλά δείχνει ωριμότητα. Είναι η στιγμή που επιλέγεις την ψυχική σου υγεία αντί για την υπερπαραγωγικότητα, τη γαλήνη αντί για τον εντυπωσιασμό. Κι αν κάποτε θεωρούσαμε πως «το να τα προλαβαίνεις όλα» ήταν δείγμα επιτυχίας, τώρα μάλλον είναι δείγμα δυστυχίας. Αφού σήμερα, το να προλαβαίνεις τον εαυτό σου είναι το πραγματικό επίτευγμα – κι εκεί, σου βγάζουν το καπέλο!
Συντάκτης: Άντρεα Λαζαρίδου
