Ο Στέλιος Διονυσίου σε συνέντευξη μίλησε ανοιχτά για τον εθ1σμό του στον τζόγ0

Η αποκαλυπτική συνέντευξη του Στέλιου Διονυσίου στην εκπομπή «Αστερόσκονη» και συνομίλησε με τον Νίκο Τρίτη, η οποία προβλήθηκε την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2025 στον ΑΝΤ1.

Σε μία εξομολόγηση που δεν αφήνει περιθώρια για υπεκφυγές, ο Στέλιος Διονυσίου άνοιξε το παράθυρο στη δική του μάχη, αυτή με τον τζόγ0. Ο τραγουδιστής, σε συνέντευξη στην εκπομπή «Αστερόσκονη», παραδέχθηκε πως πέρασε μία δύσκολη περίοδο συγκεκριμένα ανέφερε ότι «Πάντα ο άνθρωπος όταν περνάει δυσκολίες, καταφεύγει σε διάφορα πάθη να το πω. Άλλος πίνει, άλλος το ρίχνει στα ν@ρκωτικά. Εγώ εκεί την περίοδο του χωρισμού μου… μου άρεσε πολύ το καζίνο».

Τα λόγια αυτά αποκτούν βάρος όταν συνοδεύονται από την αποκάλυψη ότι «Έτσι χάλασε και το σπίτι μου. Δεν υπήρχα μέσα στο σπίτι. Ξύπναγα, πώς είναι το θηρίο στο κλουβί και θέλει να φύγει να πάει να παίξει… Και στην μπιρίμπα μπορεί να χάνεις δέκα, είκοσι, τριάντα ευρώ. Δεν είναι τα λεφτά, είναι οι ώρες».

Και προσθέτει «Δεν καταστράφηκα από τον τζόγο… Η καταστροφή μου ήταν οι ώρες οι ατέλειωτες».

Συνεπώς, η αφήγηση του Διονυσίου δεν αφορά μόνο ένα οικονομικό πλήγμα αλλά αφορά τον χρόνο, την παρουσία, την ίδια την καθημερινότητα που διακυβεύεται όταν το πάθος υπερτερεί.

Από τη μία πλευρά, η συνέντευξη είναι ένα δημόσιο «σημείωμα μετάνοιας», η αναγνώριση ενός λάθους ή «λάθους» με τον τρόπο που ορίζει ο ίδιος την εξάρτηση. Από την άλλη πλευρά, γίνεται αφορμή για να σταθούμε σε κάτι μεγαλύτερο. Στον εθ1σμό στον τζόγο σαν έννοια και στην «εξάρτηση» που δεν καταγράφεται μόνο ως οικονομική χασούρα αλλά ως χάσιμο ζωής.

Ο τζόγ0ς λειτουργεί ως παρηγοριά-διαφυγή, κυρίως όταν η ζωή «τραβάει» δύσκολα. Ειδικότερα, όταν υπάρχει χωρισμός, οικονομικό βάρος, μοναξιά ή απώλεια. Όπως λέει και ο Διονυσίου «… όταν περνάει δυσκολίες, καταφεύγει σε διάφορα πάθη». Αυτό επιβεβαιώνει πως η γνώση ότι υπάρχει μια διέξοδος το «να ρίξω ένα στοίχημα, να πάω στο καζίνο» γίνεται γλυκιά υπόσχεση. Και μετά μετατρέπεται σε δέσμευση.

Είναι εύκολο να μπεις, λίγα ευρώ αρχικά, η ώθηση να «νιώσεις» κάτι διαφορετικό, η αδρεναλίνη που σου ταΐζει η πιθανότητα της νίκης. Η παγίδα; Ότι η επόμενη «μικρή χαρά» σου ζητάει περισσότερα. Δηλαδή, περισσότερες ώρες, περισσότερη προσοχή, και τελικά, σου παίρνει πίσω κάτι που δε μετριέται σε ευρώ, την ικανότητα να είσαι «εκεί» για τους άλλους, να είσαι παρών στη ζωή σου. Στον τραγικό απολογισμό του Στέλιου «Ήμουν εκεί οκτώ, εννιά, δέκα… ξέρω ‘γω πόσες ώρες».

Η εξάρτηση όπως και κάθε μορφή δεν αφορά μόνο την ποσότητα ή το πόσο υλικό χάθηκε, αλλά τη μορφή αλλαγής ζωής, ο χρόνος που αφιερώνεται στον τζόγο αφαιρεί χρόνο από τα προσωπικά, τα ανθρώπινα, το «σπίτι». Και το σπίτι έπαψε να είναι στήριγμα, έγινε σκιά.

Η δημόσια εξομολόγηση του Στέλιου είναι μια πράξη γενναιότητας. Όχι επειδή είναι διάσημος, αλλά επειδή δείχνει πως αυτό που πρέπει να βγει στο φως δεν είναι “νίκη” ή “ήττα”, αλλά η ιστορία της προσπάθειας, της συνειδητοποίησης. Και από αυτό το σημείο, μπορούμε να σηκώσουμε το βλέμμα.

Αν βρίσκεσαι σε φάση «προσωρινής διέξοδου», αναγνώρισε ότι η διέξοδος είναι παράκαμψη και όχι λύση. Αν έχεις ήδη χάσει ώρες, σχέσεις, παρουσίες, ήξερε πως δεν αφορά μόνο τα λεφτά, αφορά το «είμαι».Και αν έχεις γύρω σου κάποιον που «πήγε να το ρίξει» για να ξεπεράσει κάτι, άκουσε τον, μην τον κρίνεις, μην τον περιμένεις να «καταστραφεί» για να ενεργοποιηθεί βοήθεια.

Το μήνυμα του Στέλιου δίνει έμπνευση,«μπορώ να το πω γιατί το πέρασα, το αναγνώρισα, το σταμάτησα». Το να το σταματήσεις δε σημαίνει μόνο «να μην πιάσεις ξανά καζίνο». Σημαίνει να ξαναβρείς τον εαυτό σου, τη ροή της καθημερινότητας, τις σχέσεις που απέχουν όταν εσύ δεν είσαι εκεί.

Και έτσι ανοίγει ο δρόμος προς κάτι ανώτερο από τη “νίκη στο στοίχημα” προς τη νίκη στη ζωή.