Από ό,τι φαίνεται, στην Ελλάδα του 2025, το να σταθεί ένας άντρας δημόσια στο πλευρό της συντρόφου του που έχει υποστεί σ#ξουαλική είναι είδηση. Στην εκπομπή Real View (10/11), οι παρουσιάστριες Ελίνα Παπίλα, Σοφία Μουτίδου, Έλενα Χριστοπούλου και Δάφνη Καραβοκύρη σχολίασαν τη στήριξη του Δημήτρη Αλεξάνδρου προς την Ιωάννα Τούνη, με αφορμή τη δίκη για το r@venge p@rn που εκείνη αντιμετωπίζει, ουσιαστικά δίνοντας εύσημα για το bare minimum κι αυτό είναι αρκετά ενοχλητικό, για να μην πούμε αχρείαστο.
Η Χριστοπούλου χαρακτήρισε τον Αλεξάνδρου «πολύ μάγκα», τονίζοντας πως στάθηκε στο πλευρό της παρά τα επικριτικά σχόλια και τη δημόσια έκθεση. Και ναι, έχει δίκιο ότι χρειάζεται δύναμη για να σταθείς απέναντι στην τοξικότητα και τον μισογυνισμό όμως ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε: πότε το αυτονόητο έγινε λόγος να χειροκροτάμε, κι αν έγινε, πόσο πραγματικά προβληματικό είναι αυτό;
Γιατί όταν ένας άνδρας υπερασπίζεται τη γυναίκα του σε μια υπόθεση τόσο σοβαρή, δεν κάνει “κάτι παραπάνω”· κάνει αυτό που οφείλει. Δεν είναι «μάγκας» επειδή στήριξε τη σύντροφό του, είναι άνθρωπος που αναγνώρισε τη βία, την αδικία και επέλεξε τη σωστή πλευρά της ιστορίας. Το “μάγκας” προϋποθέτει ότι περιμέναμε να μην το κάνει. Ότι η φυσιολογική ανδρική αντίδραση θα ήταν η φυγή, η σιωπή ή η αμφιβολία. Κι αυτό είναι σεξισμός.
Σαν αφήγημα, από μόνο του δείχνει πόσο χαμηλά έχουμε θέσει τον πήχη της ανδρικής ευθύνης στη δημόσια σφαίρα. Αν ο Δημήτρης Αλεξάνδρου είναι “μάγκας” επειδή στήριξε τη γυναίκα του, τότε τι είναι όλοι όσοι δεν το κάνουν; Η κοινωνία μας συνεχίζει να αντιμετωπίζει τη γυναικεία κακοποίηση σαν προσωπικό δράμα κι όχι σαν συλλογική ντροπή. Οι άνδρες που μένουν δίπλα σε μια γυναίκα που υπέστη διασυρμό δεν πρέπει να γίνονται πρότυπα επειδή δεν έφυγαν· πρέπει να θεωρούνται το φυσιολογικό σημείο εκκίνησης κάθε σχέσης που βασίζεται σε ισότητα, αγάπη και σεβασμό.
Η Ιωάννα Τούνη στάθηκε δημοσίως απέναντι σε ένα έγκλημα που πολλές γυναίκες φοβούνται ακόμη να κατονομάσουν, δίνοντας το παράδειγμα για το γιατί η ντροπή δεν ανήκει ποτέ στο θύμα. Ο Δημήτρης Αλεξάνδρου στάθηκε δίπλα της, ως όφειλε. Δεν είναι αυτό “μαγκιά” — είναι η ελάχιστη ένδειξη ανθρωπιάς. Και όσο συνεχίζουμε να χειροκροτούμε το αυτονόητο, τόσο θα αργούμε να το κατακτήσουμε πραγματικά.
