Την ώρα που οι Έλληνες του χιλιάρικου μετρούν στα δάχτυλα τις μέρες που μένουν μέχρι να ξαναπληρωθούν, και τη φωνή της γιαγιάς από τη Γορτυνία με τα 360 ευρώ σύνταξη ΟΓΑ (από 380 που της τα μειώσανε) τη νιώθουμε ακόμη στον λαιμό μας σαν κόμπο, υπάρχει ένας άνθρωπος κυρίες και κύριοι που περνάει χειρότερα. Πολύ χειρότερα Και αυτός δεν είναι άλλος από τον βουλευτή της ΝΔ, Δημήτρη Κυριαζίδη.
Ο οποίος, τίμιος, ειλικρινής και απελπισμένος, βγήκε στο Open να μας τα πει. Και να μας κλαφτεί.
«Με 5.000 ευρώ δε βγαίνω» Παράπονο μεγάλο. Δραματικό. Σπαρακτικό σχεδόν.
«Έχουμε την αίσθηση για τους βουλευτές ότι έχουν μία βουλευτική αποζημίωση ώστε να διασφαλίζουν τα πάντα. 5.000 ευρώ είναι η βουλευτική αποζημίωση, 1.000 ευρώ κρατάει το κόμμα. Έχω πολιτικό γραφείο στη Δράμα, δηλαδή νοίκια, ρεύμα, θέρμανση. Η Βουλή καλύπτει το γραφείο μου στην Αθήνα, όχι στη Δράμα. Το χιλιάρικο έχει φύγει. Πάμε στο 3.000. Έχω τις βενζίνες, πάω Δράμα – Θεσσαλονίκη να ταξιδέψω.»
Ο κ. Κυριαζίδης είπε ότι η βουλευτική αποζημίωση είναι 5.000 ευρώ (ενώ στην πραγματικότητα είναι 7.000, αλλά λεπτομέρειες τώρα…). Από αυτά, λέει, 1.000 τα παίρνει το κόμμα. Άλλα τόσα τα «τρώνε» τα ενοίκια, τα ρεύματα, τα γραφεία, οι βενζίνες, τα πήγαινε-έλα… Μένουν 1.800 ευρώ.
«Ζω στην Αθήνα. Δεν θα πρέπει να φάω; Μου μένουν 1.800 ευρώ. Αυτή είναι μία σκληρή πραγματικότητα. Ευτυχώς η σύζυγός μου δουλεύει»
Γιατί ποιος δεν έχει γνωρίσει το μαρτύριο των 1.800 ευρώ τον μήνα όταν ζει στην Αθήνα, έχει πολιτικό γραφείο, κυβερνητικές επαφές, τηλεοπτικές εμφανίσεις και μια καινούργια γραβάτα τη μέρα; Κανονικά πρέπει να περάσει από ΚΕΑ ο άνθρωπος.
Αλλά ευτυχώς – και εδώ ολόκληρη Ελλάδα ανάσανε – δουλεύει η σύζυγός του. Τι να πούμε; Αυτές οι ηρωίδες.
Τι δεν είπε; Ότι η βουλευτική αποζημίωση είναι 7.000 ευρώ. Ότι μαζί με τα προνόμια, τις παροχές, τα δωρεάν εισιτήρια, τα επιδόματα και τα «ψιλά» της Βουλής, ένας βουλευτής μπορεί να φτάσει τις 20.000 ευρώ τον μήνα σε πραγματική αξία. Και είμαστε όλοι εδώ να τον ακούμε να λέει ότι δε βγαίνει. Όταν μόνο τα ταχυδρομικά τέλη που καλύπτει η Βουλή είναι 900 ευρώ τον μήνα — ένας ολόκληρος μισθός για τους απλούς Έλληνες που μετράνε ευρώ–ευρώ τα μακαρόνια ΜΕΡΑ–ΝΥΧΤΑ.
Αλλά ας μη σταθούμε μόνο στο οικονομικό. Γιατί ο κ. Κυριαζίδης έχει και ιστορία. Μια ιστορία επιστροφής, λύτρωσης και κυκλικής πολιτικής ζωής. Επέστρεψε στο κόμμα του μετά από εκείνο το αξέχαστο περιστατικό στη Βουλή, όταν είπε στη Ζωή Κωνσταντοπούλου το ιστορικό: «Πήγαινε κάνε κανένα παιδί να ηρεμήσεις».
Οι μισοί βουλευτές ζήτησαν να ζητήσει συγγνώμη. Οι άλλοι μισοί ζήτησαν να ζητήσει άλλη συγγνώμη γιατί η πρώτη δεν ήταν αρκετά ειλικρινής. Τελικά διαγράφηκε. Πέρασε από «πολιτική κάθαρση». Και τώρα επέστρεψε πιο δυνατός από ποτέ.
Οπότε, πού καταλήγουμε; Σε μια χώρα όπου: Ο πολίτης ζει με 800–1.000 ευρώ και λέει «δόξα τω Θεώ». Η γιαγιά της Γορτυνίας επιβιώνει με 360 ευρώ και ντρέπεται να παραπονεθεί. Κάθε μήνα η ακρίβεια ανεβαίνει κι ο απλός πολίτης δεν έχει να δώσει για το σούπερ μάρκετ.
Και ο βουλευτής, με προνόμια που θα ζήλευε και CEO, βγαίνει να πει ότι δεν του φτάνουν τα χρήματα. Εντάξει βρε παιδιά, στην Ελλάδα δεν έχουμε ταξικές διαφορές. Έχουμε ταξικό χιούμορ.
Και κάποιοι έχουν αρχίσει να το παίρνουν πολύ πατριωτικά.
