Χρόνος αλύτρωτος,
παρελθοντικός,
εγκλωβισμένος στη στιγμή
που τα μάτια σου κυλούσαν σαν ποτάμια.
Κι έρεε το βλέμμα μου
μέσα από εσένα
ένωνα τα βλέφαρά μου
με τα δικά σου.
Κι ενώ σε κοίταζα,
σε φιλούσα.
Και το φιλί γινόταν θάλασσα
και τα ποτάμια στέρφα.
Χρόνος αλύτρωτος,
παρελθοντικός,
εγκλωβισμένος στη στιγμή.
Κι εμείς ακόμα εκεί
να μοιραζόμαστε το φιλί
που ξεδιψά τον έρωτα.
Νοσταλγός σίγουρα, με μια παιδικότητα που δεν εγκατέλειψα ποτέ. Όσα ένιωσα, έζησα, είναι μέσα μου, με οδηγούν. Γιατί γράφω θα ρωτήσεις... Γράφω για μένα. Περιπλανιέμαι συνεχώς αλλάζοντας κόσμους. Μέσα απ' τα ποιήματα εκφράζω όλα όσα έζησα και ζω.
Αν θέλεις να με ψάξεις θα είμαι χαμένος … σε έναν «Χαμένο Παράδεισο Λέξεων» (η ποιητική συλλογή μου από τις εκδόσεις Διάνοια) καταθέτοντας την ψυχή μου και τα όνειρα μου με όλα τα συναισθήματα που συνθέτουν το ταξίδι μας αυτό που λέγεται ζωή.
Άλλοτε ξεχασμένος σε ένα ξέφωτο, μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, χαζεύοντας τα αστέρια. Άλλοτε στην πλάτη μιας χήνας να ταξιδεύω σαν το Νιλς Χόλγκερσον. Και άλλοτε στη Χώρα του Ποτέ να παίζω με τα Χαμένα Παιδιά... για το παιδί που δεν χάθηκε ποτέ από μέσα μου.
