Αν κάποτε λέγαμε «τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής», πλέον μάλλον πρέπει να προσθέσουμε: «και το laser ο interior designer της». Γιατί ναι, η αλλαγή χρώματος ματιών δεν είναι πια αστικός μύθος, ούτε φίλτρο του Instagram. Είναι πραγματικότητα, και μάλιστα, πια, κι ελληνική. Η τεχνική είχε κάνει το ντεμπούτο της στις ΗΠΑ, όταν ο Gregg Homer της Stroma Medical το 2011 ανακοίνωσε ότι μπορεί να «ξεθωριάσει» τη μελανίνη της ίριδας με laser και να αναδυθεί από κάτω ένα ωραιότατο μπλε, πράσινο ή γκρι. Μετά ταξίδεψε Ευρώπη, συνάντησε μερικές πιο καλλιτεχνικές τεχνικές όπως η keratopigmentation, και τελικά έφτασε κι εδώ. Πολύ πρόσφατα πραγματοποιήθηκε η πρώτη επιτυχημένη αλλαγή χρώματος ματιών στην Ελλάδα, με τη μέθοδο FLAAK, που ήδη δοκιμαζόταν σε Γαλλία και Ισπανία. Έτσι, η τεχνολογία που κάποτε φαινόταν sci-fi, έγινε μπήκε στα χειρουργία.
Και κάπου εδώ ξεκινάει το μεγάλο ερώτημα. Τι είναι τελικά η αλλαγή χρώματος ματιών; Όχι, δε σου φυσάει ο γιατρός χρυσόσκονη ή σου περνάει φακούς επαφής με ευχές. Είναι καθαρά τεχνικές που παίζουν με τη μελανίνη ή με την «οπτική» εμφάνιση της ίριδας. Από τη μία έχουμε τον laser αποχρωματισμό, όπου, χοντρικά, το laser διαλύει μέρος της μελανίνης κι έτσι το μάτι γίνεται πιο ανοιχτό. Από την άλλη, υπάρχει η keratopigmentation, όπου ανοίγεται ένα μικρό «τούνελ» στον κερατοειδή και μπαίνει χρωστική, σαν εσωτερικό τατουάζ. Υπάρχει και η τεχνητή ίριδα, αλλά αυτή προκαλεί τόσο γκρίνια σε οφθαλμιάτρους που καλύτερα να την αφήσουμε στο «όχι σήμερα, Σατανά».
Στην ελληνική περίπτωση, το laser άνοιξε χώρο και μπήκε ειδική βιοσυμβατή χρωστική και voilà. Αποκτάς νέο μόνιμο χρώμα χωρίς ταξίδι στα γονίδια των προγόνων σου. Η ανάρρωση; Μικρή. Το σοκ στον καθρέφτη; Αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.
Γιατί τώρα να το κάνει κάποιος; Εδώ μπαίνουμε σε ψυχολογία, αισθητική και… πορτοφόλια. Κάποιοι το κάνουν για αλλαγή, επειδή θέλουν αυτό το «κάτι» που θα αλλάξει το βλέμμα και ίσως την αίσθηση του εαυτού. Άλλοι για την ταυτότητα, τα μάτια είναι το signature feature σου. Είναι σαν τατουάζ, αλλά πιο high-risk με ένα αρκετά μεγάλο κόστος. Και τέλος, ναι, υπάρχει και η καθαρή αισθητική ευχαρίστηση. Μερικοί απλώς νιώθουν όμορφα όταν αλλάζουν κάτι που πάντα ονειρεύονταν.
Αλλά επειδή όλα στη ζωή έχουν ένα «ναι μεν αλλά», εδώ το «αλλά» δεν είναι μικρό. Η American Academy of Ophthalmology έχει σηκώσει φρύδι, κι όχι από ζήλια, λόγω κινδύνων όπως γλαύκωμα, φλεγμονή, μόλυνση και πιθανές μόνιμες βλάβες. Ο laser αποχρωματισμός μπορεί να αυξήσει την πίεση στο μάτι, ενώ η keratopigmentation δεν είναι εντελώς αθώα. Μπορεί να υπάρχει φλεγμονή ή προβλήματα σε μελλοντικές οφθαλμολογικές εξετάσεις. Και βέβαια, αυτές οι μέθοδοι δεν είναι παγκοσμίως «εγκεκριμένες» για καθαρά αισθητικούς λόγους.
Παρόλα αυτά, το ότι έγινε για πρώτη φορά στην Ελλάδα έχει σημασία. Γιατί συμβολίζει ότι μπήκαμε κι εμείς στο club των χωρών που μπορούν να προσφέρουν κάτι που ήταν μέχρι πρότινος απωθημένο. Ανοίγει συζητήσεις για το πού αρχίζει και πού τελειώνει η αισθητική, πότε η επιθυμία γίνεται υπερβολή και πότε απλώς αυτοέκφραση.
Συμπέρασμα; Η αλλαγή χρώματος ματιών δεν είναι μια απλή αλλαγή στον τρόπο που μοιάζουμε. Είναι επιλογή, είναι τεχνολογία, είναι statement, αλλά είναι και ρίσκο. Αν το κάνεις, να το κάνεις ενημερωμένα. Αν δεν το κάνεις, να το ξέρεις ότι γίνεται. Γιατί πλέον, όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, μοιάζει πως ακόμη και τα μάτια μπορούν να «αλλάξουν γνώμη».
Συντάκτης: Ράνια Λιάσκου
