Έρχονται οι γιορτές και όλα πρέπει να είναι τέλεια. Όλοι πρέπει να είναι χαρούμενοι. Δώρα, βόλτες, τραπέζια, ξενύχτια. Πράγματα που μπορεί να μη θέλεις. Αλλά κάπως πρέπει να τα θέλεις. Κάπως σε πιέζει η κοινωνία.
Γιατί πρέπει ξαφνικά να γίνουμε όλοι καλά, τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα; Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε στενοχωρημένοι, πιεσμένοι. Κάπως πρέπει να βγούμε από αυτή τη φάση που περνάμε και να μπούμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων χαρούμενοι, ανάλαφροι. Και λέω πρέπει, γιατί έτσι μας έχουν μάθει. Γίνεται όμως ξαφνικά να βγούμε από όλο αυτό που νιώθουμε και να γίνουμε χαρούμενοι; Ή μήπως πραγματικά είναι μία ευκαιρία να κάνουμε μία παύση, ας πούμε να ξεφύγουμε από τη θλίψη, την πίεση, το τρέξιμο και το στρες της καθημερινής ζωής;
Συναντιέσαι με φίλους και με οικογένεια και όλοι έχουν την κλισέ ατάκα: «Έλα, τώρα γιορτές είναι, θα πάρεις τα πάνω σου», «Έλα, μην είσαι στεναχωρημένος μέρες που είναι» λες και είναι δική σου απόφαση και είσαι έτσι επειδή το επέλεξες. Καμιά φορά δεν έρχονται τα πράγματα όπως τα επιλέγεις. Ούτε πατάς ένα κουμπί και ξαφνικά γίνεσαι καλά τα Χριστούγεννα, επειδή είναι απλά Χριστούγεννα. Τι σημασία έχει που είναι γιορτές;
Έχουν μαγική ιδιότητα τα Χριστούγεννα και γίνεσαι ξαφνικά καλά εκείνες τις μέρες και μετά ξανά μπαίνεις στον βούρκο σου; Αν εσύ νιώθεις ότι όλα είναι μαύρα -δε λέω ότι είναι σωστό και ότι είναι ωραίο να νιώθεις έτσι, αλλά είναι αληθινό σε κάποιες περιπτώσεις- δεν μπορείς να καταναγκάζεσαι στη χαρά, γιατί αυτό θα δημιουργήσει μεγαλύτερο τραύμα στην ψυχολογία σου. Πρέπει να πάρεις άδεια, να κανονίσεις ένα ταξίδι, μια έξοδο ως το πρωί, να βρεθείς με φίλους και γνωστούς, να πας σε οικογενειακά τραπέζια, να έχεις πολλά δώρα για ανταλλαγή, να πάρεις καινούργια ρούχα. Είναι αυτό πραγματικά τα Χριστούγεννα; Όχι, δεν είναι!
Η μαγεία τους και η αστερόσκονη, αυτό που ονομάζουμε πνεύμα των εορτών, δε βρίσκεται στην καταναγκστική χαρά και την καταναλωτική μανία που μας πιάνει αυτές τις μέρες. Βρίσκεται στα πολύ απλά. Ναι, να πάρεις άδεια για να ξυπνήσεις αργά και να φας μελομακάρονα δίπλα από το δέντρο για πρωινό, με τις πιτζάμες. Ναι, να βρεθείς με φίλους –με αυτούς που θέλει– κι ας είναι ένας-δύο. Δε χρειάζεται να κλείσεις τραπέζι, ούτε να μαγειρεύεις αν δε θες. Πάρτε κάτι απ’ έξω, φάτε πατατάκια, κουκουλωθείτε με τις χουχουλιάρικες κουβέρτες και αν δε θες να μιλάς, τότε θα το σεβαστούν, γιατί θα είναι οι πραγματικά δικοί σου άνθρωποι.
Αν δε θες να εμφανιστείς στο οικογενειακό τραπέζι, μην το κάνεις. Μπορείς να πας στους ανθρώπους που θέλεις μια άλλη μέρα, την ίδια χαρά θα τους δώσεις και θα πάρεις. Μην πάρεις δώρα αν δεν έχεις την οικονομική δυνατότητα- και μια κάρτα με ευχές όπως παλιά είναι αρκετή. Δοκίμασε να πας εκκλησία τα Χριστούγεννα, είναι κάτι ουσιαστικό και θα σε ηρεμήσει– μιλάω για εσένα που πραγματικά πιστεύεις. Γειώσου ξανά και βρες το κέντρο σου. Αναζήτησε αυτό που για σένα φτιάχνει την ουσία των Χριστουγέννων.
Δε χρειάζεται να προσποιηθείς στις γιορτές. Κι ίσως αυτή να είναι η αρχή ενός εθίμου που θα κρατήσεις για όλες τις γιορτές από εδώ και πέρα.
Συντάκτης: Παναγιώτα Γκογκομήτρου
