Κλείσε τα μάτια σου και φέρε στο νου σου την αγαπημένη σου μυρωδιά. Τη μυρωδιά που κουβαλάς μαζί σου κι όπου όταν φτάνει στα ρουθούνια σου, σε κάνει να χαμογελάς γλυκά κι εύχεσαι να την έχεις για πάντα μέσα σου. Ένα μόνο πρόσωπο έρχεται στο μυαλό σου, ένα (κι ίσως το πιο) αγαπημένο κομμάτι απ’ τη ζωή σου έχει αυτή τη συγκεκριμένη μυρωδιά: η μαμά σου.

Συναντάς τη γλυκιά γνώριμη μυρωδιά της μέσα στα σεντόνια που χουχουλιάζεις μια μουντή Κυριακή. Εκείνο το συγκεκριμένο μαλακτικό που δεν έχει αλλάξει τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια. Δεν μπορείς να πεις με σιγουριά αν είναι λεβάντα, βανίλια ή γιασεμί, αλλά, όπως και να ‘χει, το λατρεύεις. Αγκαλιάζεις σφιχτά το πάπλωμα και νιώθεις πως αγκαλιάζεις κι εκείνη. «Μυρίζει μαμά» σκέφτεσαι, κι αυτό σ’ ανακουφίζει. Οι μυρωδιές της είναι πολύ συγκεκριμένες κι αναγνωρίσιμες κι άλλο τόσο συνδεδεμένες μαζί της.

Την αγκάλιασες τις προάλλες κι ακόμα αισθάνεσαι πως εκείνη τη μαμαδίστικη μυρωδιά της πάνω σου. Δεν είναι μόνο το άρωμά της, είναι κι εκείνη η θέρμη, τρυφερή ζεστασιά που ‘χει μπλεχτεί με το άρωμά της κι έχει δημιουργήσει μια ξεχωριστή αίσθηση αγάπης. Είναι κάτι στο δέρμα της που πάντα θα υπερέχει του οποιοδήποτε αρώματος. Σου χάρισε το φουλάρι της κι η μυρωδιά της θα ‘ναι για πάντα εκεί, σφραγισμένη, να δίνει ασφάλεια. Της έδωσες να σου πλύνει μια βαλίτσα ρούχα λίγο πριν επιστρέψεις στη φοιτητική σου πόλη, τη βάση σου πια, κι όταν την ανοίγεις είναι σαν να βρίσκεται κι εκείνη κάπου εκεί, δίπλα σου. «Αχ ρε μάνα! Είσαι παντού!».

Από βρέφος ενώθηκες μαζί της. Η μυρωδιά της σε καθησύχαζε, όταν ακόμη δεν μπορούσες καλά-καλά να την δεις, αλλά μπορούσες να την νιώσεις. Ήταν η πρώτη μυρωδιά που αναγνώρισες, που ξύπνησε την αίσθηση της όσφρησής σου. Σου θυμίζει όλες εκείνες τις στιγμές μαζί της, σου ξυπνάει μνήμες απ’ την παιδική σου ηλικία, τότε που έτρωγες τα γόνατά σου στο παιχνίδι κι έτρεχες σε εκείνη για να σε αγκαλιάσει σφιχτά και να σου πει να μην ανησυχείς, πως όλα θα πήγαιναν καλά. Τότε που η μυρωδιά κι αγκαλιά της ήταν όλος σου ο κόσμος, το καταφύγιό σου, το μέρος που πάντοτε θα ‘σαι ξέγνοιαστο παιδί.

Προβλήματα, άγχη και λάθη χάνουν το νόημά τους όταν βρίσκεσαι μαζί της. Η μυρωδιά της έχει εκείνη τη μαγική ιδιότητα να διώχνει το κακό μακριά. Τίποτα πια δεν έχει σημασία όταν η μαμά σου θα σε αγκαλιάσει και θα μείνεις εκεί να απολαύσεις το κάθε δευτερόλεπτο μαζί της. Πάντα θα ‘χεις μαζί σου έστω μία ανάμνηση συνδεδεμένη με τα αρώματά της και πάντα θα την αναγνωρίζεις ανάμεσα σε εκατό άλλες μυρωδιές. Δεν αλλάζει, ούτε και χάνεται. Είναι εκεί να σου υπενθυμίζει πως όλα θα πάνε καλά, πως ό,τι και να ’ναι, θα περάσει. Η δύναμή της είναι ασύγκριτη και μοναδική, όπως κι η ίδια η μαμά μας.

«Μυρίζει μαμά!» κι αυτή η μυρωδιά θα ‘ναι πάντα η αγαπημένη σου. Θα ‘ναι πάντα η μυρωδιά εκείνη που θα σου λείπει, θα την αναζητάς μέσα από πράγματα και καταστάσεις, ακόμα και μέσα από φαγητά. Μέσα από εκείνο το λατρεμένο κέικ, που έψηνε τις Κυριακές και στο σέρβιρε μαζί με ζεστό γάλα. Μέσα από δικές της μοναδικές συνταγές που πάντα σου την θυμίζουν. Η μυρωδιά της μέσα από οτιδήποτε είναι αναμφισβήτητα η ωραιότερη και πιο πολύτιμη στον κόσμο. Η δύναμή της είναι πάντοτε παρούσα στη ζωή σου, σου δίνει θάρρος κι ελπίδα, τη σιγουριά πως πάντα βρίσκεται κι εκείνη κάπου κοντά σου.  Είναι συνυφασμένη με βιώματα κι αναμνήσεις που σε κάνουν να χαμογελάς και να νοσταλγείς.

Όσο όλα μυρίζουν μαμά, όλα θα πάνε καλά…

 

Συντάκτης: Δήμητρα Μποζίνη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη