Μία σχέση, δυο άνθρωποι. Δύο που γίνονται ένα για λίγο, αλλά επί της ουσίας παραμένουν δύο. Δύο με ξεχωριστό χαρακτήρα, δύο στις προσωπικές τους πεποιθήσεις, δύο που συμπορεύονται μαζί. Όχι ένα. Κι ίσως αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που κάνει τις υγιείς σχέσεις να ξεχωρίζουν.

Κι αν απ’ τους δύο ο ένας ξέρει πολύ καλά τι θέλει, πατάει στη γη, είναι συγκροτημένος και κατασταλλαγμένος κι ο άλλος δε γνωρίζει τι του γίνεται, τα ‘χει μπλέξει στο κεφάλι του και δεν μπορεί να βγάλει μία άκρη και ν’ αποφασίσει τι στο καλό θέλει; Τα πράγματα είναι πολύ απλά κι η λύση είναι μία. Αυτοί που δεν ξέρουν τι θέλουν στη ζωή τους ας μην μπλέκουν μ’ εκείνους που ξέρουν.

Εκείνος που ξέρει τι θέλει φθείρεται ψυχικά με το να βρίσκεται διαρκώς σε κατάσταση αναμονής. Ο ίδιος θα επενδύσει σε μία σχέση, θα βρει τα πατήματά του και θα κάνει ακόμα κι όσα φαίνονται μη λειτουργικά να καταφέρουν να δουλέψουν προκειμένου να πετύχει το ειδύλλιο. Κι είναι πραγματικά μεγάλο πράγμα να ξέρεις τι θες, γιατί έτσι προσφέρεις ασφάλεια στον σύντροφό σου, κάτι που θες σίγουρα να νιώθεις κι εσύ όταν είσαι σε σχέση.

Όμως, όταν αυτοί που ξέρουν τι θέλουν μπλέξουν με τους άλλους που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει και δεν έχουν αποδεχθεί τις καταστάσεις, η σχέση θα μοιάζει μάλλον ψυχοφθόρα. Οι αναποφάσιστοι θα επιρρίπτουν ευθύνες, θα αλλάζουν γνώμη, θα λένε λόγια που πολλές φορές δεν εννοούν, ίσως και να πληγώσουν τα αισθήματα του συντρόφου τους με τη συμπεριφορά τους. Δε θα προσφέρουν ασφάλεια και ηρεμία σε όποιον είναι δίπλα τους. Θα ζηλεύουν το ταίρι ακόμα κι αν δεν το θέλουν μόνο και μόνο από εγωισμό και θα κρατήσουν τη σχέση μέχρι να αποφασίσουν πως αυτό που θέλουν τελικά δεν είναι αυτό που έχουν.

Αυτοί που δεν ξέρουν τι θέλουν δε θα κάνουν υποχωρήσεις, δε θα σκέφτονται για δύο, δε θα κάνουν εκείνα τα ρημάδια τα χιλιόμετρα που εσύ παίζεις στα δάκτυλα για να σε δουν να χαμογελάς. Ίσως να μην μπουν καν στη διαδικασία να κάνουν διαδρομή δέκα λεπτών για να σε συναντήσουν. Είναι εκείνοι που δε θα δυσκολευτούν να φύγουν και εκείνοι που νιώθουν λιγότερα σε μια σχέση. Όταν κάποιος δεν ξέρει τι θέλει, δε θα πληγωθεί τόσο όσο το ταίρι του που ήξερε πως ήθελε να στεριώσει η σχέση.  Και ακριβώς επειδή δεν είναι κατασταλλαγμένος κάποιος, μπορεί πιο εύκολα ν’ απιστήσει σε μια προσπάθεια να καταλήξει κάπου, να δοκιμάσει νέα πράγματα, να προσδιορίσει απ’ το μηδέν τις επιθυμίες του. Κάποιες φορές είναι μανούλες στα ψέματα αυτοί οι άνθρωποι. Κατεβάζουν τη δικαιολογία με ευστροφία, ενώ βρίσκουν ένα σωρό κούφια επιχειρήματα που πολλές φορές μοιάζουν πειστικά. Σε ξεγελούν κι ακόμα κι αν εσύ ξέρεις τι θες σε κάνουν να τους θες για ανεξήγητο λόγο.

Καλό θα ήταν λοιπόν να μπλέκουν αυτοί που ξέρουν τι θέλουν μεταξύ τους κι όσοι δεν ξέρουν να μας αφήνουν στην ησυχία μας, γιατί τώρα τελευταία η επίσκεψη στον ψυχολόγο κοστίζει ακριβά!

Συντάκτης: Δέσποινα Δημησιάνου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.