Μια αιωνιότητα και μια μέρα πεταμένη σε βιντεάκια

Στις ανεπτυγμένες κοινωνίες, ένα απ’ τα σοβαρότερα προβλήματα είναι ο ελεύθερος χρόνος. Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε ότι αξιοποιούμε καλύτερα τον ελεύθερο χρόνο μας, όταν δίνουμε στον εαυτό μας την αίσθηση του χορτασμένου από κοινωνικές δραστηριότητες, συναναστροφές με φίλους και παρέες, ακούγοντας μουσική στη διαπασών, είτε αυτή είναι ποιοτική, είτε όχι· άλλωστε οι άνθρωποι δε χωρίζουν τις μέρες τους ανάλογα το είδος της μουσικής που ακούνε, απ’ τις κοινωνικές τους συναναστροφές ή απ’ το επίπεδο εκπαίδευσης που κατέχουν.

Συνήθως εκείνες ορίζονται απ’ την κατανομή του ελεύθερού τους χρόνου, που τις περισσότερες φορές δεν αξιοποιείται σωστά μ’ αποτέλεσμα να οδηγείται η καθημερινότητά τους στα σκουπίδια. Οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν λανθασμένες πρακτικές για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν το προσδόκιμο του ελεύθερου χρόνου τους. Γυρνώντας απ’ την εργασία τους, δουλεύοντας εξαντλητικά ωράρια πολλές φορές, προσπαθούν να χαλαρώσουν βλέποντας βιντεάκια στο διαδίκτυο που, δε δίνουν κι οι ίδιοι την ελάχιστη σημασία σ’ αυτά με αποτέλεσμα να κάνουν skip στον χρόνο τους.

Περνούν καθημερινά μπροστά στην οθόνη του κινητού τους ή του υπολογιστή τους, τουλάχιστον δύο με τέσσερις ώρες βλέποντας πράγματα μη χρηστικά, που, πολλές φορές δημιουργούν υπερπληροφόρηση, μ’ αποτέλεσμα ο εγκέφαλός τους να μην μπορεί να επεξεργαστεί σημαντικές πληροφορίες, που, είναι αναγκαίες, προκειμένου να συνεχιστεί με ομαλότητα η καθημερινότητά τους. Ας αναλογιστούμε το μέγεθος της όλης κατάστασης. Αν οι περισσότεροι από εμάς σπαταλούμε καθημερινά μέχρι και τέσσερις ώρες σ’ ένα βίντεο ή μια πλατφόρμα, που, δεν προσφέρει κάτι χρηστικό, εβδομαδιαίως δαπανούμε 14 ώρες ή ακόμα χειρότερα μπορεί να φτάσει το μέγιστο βαθμό, που, αγγίζει τις τριάντα ώρες, δηλαδή περίπου εβδομήντα μέρες τον χρόνο!

Οι αριθμοί αυτοί μπορεί να σου φαίνονται μικροί, αλλά αν τους υπολογίσεις, θα δεις ότι χάνεις μια ολόκληρη ζωή από μπροστά σου. Η σωστή αξιοποίηση του χρόνου, μας γεμίζει και τ’ ανάλογα συναισθήματα. Μας δημιουργούνται ανάμεικτα συναισθήματα, που, έχουν ως πυρήνα τις πληροφορίες, που συσσωρεύονται στον εγκέφαλό μας και προκαλούν το χάος. Αυτό έχει ως αντίκτυπο τη δημιουργία πολλών ψυχολογικών και κοινωνικών προβλημάτων. Δεν μπορούμε να έχουμε ορθή αντίληψη καταστάσεων και συμπεριφορών και πολλές φορές με βάση τα κοινωνικά πρότυπα που δημιουργούνται μέσα απ’ τις κοινωνικές πλατφόρμες χάνουμε κι ένα κομμάτι του εαυτού μας, θέλοντας να μοιάσουμε σε κάποιον άλλο.

Δεν κάνουμε κάτι ουσιαστικό. Όταν αναλώνουμε τον χρόνο μας σε περιττά πράγματα, μη χρηστικά δημιουργούμε στον εαυτό μας μια αίσθηση αδράνειας, μια μαλθακότητα. Το πώς θα φιλτράρουμε τις καταστάσεις που μας οδηγούν στην αναγκαιότητα του να μην κάνουμε κάτι ουσιαστικό και να συνεχίσουμε να λαμβάνουμε σκόρπιες πληροφορίες, που δεν ωφελούν πουθενά, είναι αποκλειστικά στο δικό μας χέρι.

Τελικά σε τι προσφέρει όλο αυτό; Είναι η ανάγκη του ανθρώπου για να ξεφύγει απ’ την ρουτίνα της καθημερινότητάς τους. Δε βοηθούν τους εαυτούς τους να μάθουν νέα πράγματα, καθώς είναι προσκολλημένοι σε πρακτικές, που, είναι εύκολες γι’ αυτούς και θα μπορούν να ξεγλιστρήσουν όποτε το επιθυμούν.

Συνήθως, είναι άνθρωποι άμοιροι των ευθυνών τους. Δε δημιουργούν στον εαυτό τους την αναγκαιότητα της συνεχούς και της σωστής αναζήτησης. Γίνονται μαριονέτες στα χέρια άλλων, χωρίς να το καταλαβαίνουν και χωρίς να έχουν προλάβει τη ζωή. Κι όταν η ζωή προσπαθήσει να τους δώσει ένα ψήγμα ζωντάνιας, αυτοί γεμίζουν το μυαλό τους με άχρηστες πληροφορίες και καταλήγουν σ’ ένα τέλμα σπαταλώντας φαιά ουσία. Και δε ζουν αληθινά την καθημερινότητά τους, απλά κάνουν skip στο επόμενο story τον χρόνο τους, χωρίς τίποτα το ουσιαστικό.

Είναι σημαντικό ν’ αξιοποιούμε στο μέγιστο τον χρόνο που μας δίνεται. Ως οντότητες, μας βοηθάει να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανάγκες μας, κι ίσως το πρόβλημα να βρίσκεται στην κοινωνία μας. Αν όμως ενδόμυχα, ο καθένας από εμάς ψάξει ένα βαθύτερο κομμάτι του εαυτού του, θα δει ότι ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του και την ηλικία του, μπορεί να κάνει πολλά πράγματα για να γεμίσει τον χρόνο του, ώστε να μην καταντήσει η πιο βαρετή πλευρά της ζωής.