Nτόρος γίνεται εδώ και χρόνια ανά την υφήλιο για το ποιος θα δώσει τον καλύτερο και πιο πετυχημένο ορισμό του έρωτα. Συγγραφείς, αρθρογράφοι και καθημερινοί άνθρωποι τον έχουν υμνήσει, καταδικάσει, ενίοτε και βαρεθεί. Η απάντηση στο ερώτημα που ταλανίζει τόσο κόσμο βρίσκεται κάτω από τη μύτη μας, μαζί με άλλους κρυμμένους θησαυρούς.
Στα λευκώματα τις εφηβείας.
Πού αλλού θα βρεθεί πιο χαριτωμένος ορισμός από το τετράστιχο
«έρως ανήκατε μάχαν, βλάχος απήγαγε βλάχα(ν), την πάει στο βραχάκι και τσουπ ένα βλαχάκι»;
Aν και στις μέρες μας τείνουν να εκλείψουν, οι έφηβοι της προηγούμενης δεκαετίας έχουν κανα δυό ξεχασμένα στη βιβλιοθήκη του παιδικού δωματίου στο πατρικό και έχουν γράψει σε αρκετά περισσότερα. Απλά ή σπιράλ τετράδια γεμάτα με απόψεις, ρητά, αυτοκόλλητα και ζωγραφιές.
Κυκλοφορούσαν στα διαλείμματα του σχολείου, κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του φροντιστηρίου και καμιά φορά στο σπίτι στα κρυφά, μην τυχόν το δει καμιά μαμά, αρχίσει να διαβάζει τα μυστικά των συμμαθητών και ζήτω που καήκαμε.
Έλα τώρα, παραδέξου το. Ήταν μακράν πιο διασκεδαστικό να γράφεις στο λεύκωμα από το να παρακολουθείς τον καθηγητή να γράφει ακαταλαβίστικους τύπους για την ταλάντωση του ελατηρίου ή τους αρχικούς χρόνους του «γίγνομαι».
Αν και βασικές γνώσεις αρχαίων ελληνικών ήταν απαραίτητες για να μπορέσεις να απαντήσεις στις πρώτες ερωτήσεις του λευκώματος. Ένα «τι εστί» αρκούσε για να μπορέσεις να λύσεις, σε κάθε νέα σελίδα και από ένα μυστήριο του σύμπαντος. Έγραφες το ψευδώνυμό σου και άρχιζες να απαντάς. Τι είναι λεύκωμα, φιλί, έρωτας, φιλία, αγάπη και σεξ για τους πιο τολμηρούς του είδους.
Άλλοι απαντούσαν με τα κλασικά τετράστιχα ή ακροστιχίδες, που διαδόθηκαν από γενιά σε γενιά και είχαν μαθευτεί απ’ έξω, άλλοι με δικές τους θεωρίες και άλλοι με ένα ξερό «βαριέμαι».
Δύσκολα ξεχνιούνται απαντήσεις όπως το «φιλί εστί του έρωτα το πρώτο σκαλοπάτι, το δεύτερο κατάκτηση, το τρίτο το κρεβάτι», καθώς επίσης και τα λογοπαίγνια του τύπου «Λατρεύω Ένα Υπέροχο και Ωραίο Μελαχρινό Αγόρι» ή «Γάμπες Υπέροχες, Νάζια Αρκετά, Ιδίως Κουνήματα Απολαυστικά», τα αρχικά γράμματα των οποίων σχημάτιζαν τις λέξεις «λεύκωμα» και «γυναίκα» αντίστοιχα.
Σειρά είχαν ερωτήσεις για αγαπημένους καλλιτέχνες και συγκροτήματα, με τα πρωτεία να κατέχουν οι Πυξ Λαξ, τα Διάφανα Κρίνα, οι Backstreet Boys και η Άννα Βίσση. Στη χάση και στη φέξη μπορεί επίσης να έβλεπες τους Metallica ή τους Pink Floyd, από τους περισσότερο ψαγμένους.
Οι αφιερώσεις και οι εξομολογήσεις έδιναν και έπαιρναν, σε ειδικά αφιερωμένες σελίδες με κολλημένο τον φάκελο με τις μπλε και κόκκινες ρίγες, για να κρατάει τα μυστικά ασφαλή.
Στις ελεύθερες σελίδες οργίαζαν το «Smile», οι υποσχέσεις αιώνιας αγάπης, όπως το «Μ+Π=L.F.E» και το ρεφρέν του «Μη γυρίσεις» των Κατσιμιχαίων.
Και ποιος δεν έπεσε στον πειρασμό του «Χάρισέ μου κάτι», για να καταλήξει με συλλογή από γομολάστιχες, στιλό που δεν έγραφαν πλέον, βίδες για το μυαλό και προφυλακτικά από τους πιο τολμηρούς.
Ήταν αξεπέραστο όμως το συναίσθημα να το βλέπεις γεμάτο. Όπως και η αγωνία που είχες όταν σου το επέστρεφε ο ωραίος της τάξης, που μετά από πολλή σκέψη και κόκκινη από ντροπή αποφάσισες να του δώσεις για να γράψει. Ευχόσουν να έχει έμμεσα κάνει νύξη σ’ εσένα στις τολμηρές ερωτήσεις, μήπως και έμμεσα δείξει το ενδιαφέρον του.
Ένα πάντως είναι το σίγουρο. Όταν ξεφυλλίζεις το λεύκωμα μετά από χρόνια, οι στιγμές γέλιου και νοσταλγίας είναι ανεκτίμητες. Βγάλε λοιπόν μια φωτογραφία και δείξ’ το στους φίλους σου.
Αξίζει.
Συντάκτης: Τίνα Μπαρμπάτσαλου
