Όχι, δεν πρόκειται για ερωτική απογοήτευση, ούτε αντιμετωπίζεις κάποιο σοβαρό πρόβλημα, ικανό να σε κρατήσει στο σπίτι. Ούτε σου φταίει πάλι ο καιρός, η δουλειά και οι υπερωρίες που συμπλήρωσες ή ο μήνας που για άλλη μια φορά περίσσεψε στο τέλος του μισθού σου. Από την άλλη, δεν είσαι δα και ο βασιλιάς της μοναξιάς. Το τελευταίο πράμα που μπορεί να θέλει κανείς άλλωστε είναι να μείνει μόνος, συμφωνείς. Κάτι άλλο λοιπόν συμβαίνει απόψε.
Είναι απλώς εκείνες οι μέρες και οι νύχτες που το μόνο που έχεις ανάγκη είναι το «ησυχαστήριό σου». Δε βρίσκεις λόγο να κυκλοφορήσεις πόσο μάλλον να κουβεντιάσεις ή να έρθεις σ’ επαφή με κόσμο. Το τρίπτυχο καναπές, τηλεκοντρόλ και τσιπς φαντάζει το ιδανικό σενάριο. Εκείνες που όσο αξιοθρήνητο και να ακούγεται, δε διαπραγματεύεσαι τη γωνία του καναπέ σου για καμία προοπτική χλιαρού σεξ. Παρέα με τον εαυτό σου.
Οποιαδήποτε ηχητική υπόκρουση είναι ενοχλητική, πόσο μάλλον τα τηλεφωνήματα των φίλων που «σε θέλουν έξω». Εσύ όμως έχεις κάνει το πρόγραμμά σου. Το τελευταίο πράγμα που ζητάς είναι να βρεθείς και πάλι στριμωγμένος για να πιεις ένα ποτό προκειμένου να εξιστορήσεις τα νέα σου που είναι «τα ίδια».
Η διαδικασία έχει ως εξής και είναι γνωστή σε όλους. Αφού σπαταλήσεις ένα δίωρο στον καθρέφτη και βρεθείς να προβάρεις μέχρι και το περσινό σου μαγιό, καταφέρνεις να βγεις μιας και δεν μπόρεσες ν’ ακυρώσεις την προγραμματισμένη έξοδο με την ταμπέλα «για ένα ποτό». Επιστρέφεις λοιπόν, αφού δεν υποφέρεις άλλο την ορθοστασία, βρωμοκοπώντας τσιγαρίλα και πατσουλοαρώματα (τα καλά νέα είναι πως έχεις καθυστερήσει τόσο που έχεις γλιτώσει τη διπλή ταρίφα) και την επομένη ξυπνάς με σουβενίρ έναν πονοκέφαλο όλο δικό σου, αναθεματίζοντας τόσο τα δηλητήρια που «ποτίστηκες» (χωρίς τη συναίνεσή σου πάντα) όσο και το τελευταίο τάλιρο που αντικρίζεις στο πορτοφόλι σου. Κι αυτό γιατί δεν είχες το κουράγιο να συμμετέχεις επιπροσθέτως στην κραιπάλη της καντίνας ώστε να το σπαταλήσεις και αυτό. Άνευ λόγου ψυχαναγκασμός με λίγα λόγια που υφίστασαι είτε για να μην κακοχαρακτηριστείς ως ακατάδεκτος της παρέας, είτε επειδή παραμυθιάζεις τον εαυτό σου κάθε φορά ότι ίσως επιτέλους συμβεί αυτό το συναρπαστικό που περιμένεις.
Απόψε όμως, αποφασίζεις ν’ αφήσεις κατά μέρους την πλάνη σου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από την επιθυμία σου για απραξία. Η πόρτα κλείνει κι αν δε μιλήσεις εσύ, δε μιλάει κανείς. Ο τηλεφωνητής ενεργοποιείται. Τι και αν οι καναπέδες φτιάχτηκαν για τουλάχιστον δύο άτομα το κορμί σου κουμπώνει τέλεια. Ένα πολύωρο μπάνιο με χαρακτήρα ιεροτελεστίας χωρίς να ανησυχείς για το ζεστό νερό που θα απομείνει. Αυτό που δικαιούσαι κάθε βράδυ που γυρνάς κατάκοπος και δεν τολμάς επειδή κάποιος ή κάτι μονίμως σε περιμένει.
Κυκλοφορείς με το βρακί. Άλλωστε το χρέος σου προς την κοινωνική ευπρέπεια το έκανες όλη μέρα. Μπορείς να φας ό,τι και όσο θες χωρίς κανένα επικριτικό βλέμμα. Και ναι, δε βρίσκεις λόγο να καθαρίσεις τα ψίχουλα. Μουσική στη διαπασών, γιατί έτσι γουστάρεις, και στη τηλεόραση όλες εκείνες οι σαπουνόπερες και τα ριάλιτι που λατρεύεις κάνοντας μόνιμα τους φίλους σου να αναρωτιούνται. Μπορείς να επιδοθείς σε ό,τι πιο ντροπιαστικό σκεφτείς χωρίς να σε κοιτά κανείς. Χρειάζεσαι κάτι άλλο;
Οι μέρες που αφιερώνεις στον εαυτό σου είναι στην ουσία και οι μοναδικές που απολαμβάνεις στο μέγιστο. Νιώσε λοιπόν άνετα με την ιδέα. Δεν είναι ούτε μοναχικό, ούτε αξιολύπητο να υπάρχουν στιγμές που δε θες να μοιραστείς τίποτα με κανέναν, που θέλεις μόνο να κάθεσαι στο σπίτι και να μην κάνεις τίποτα. Δεν πρόκειται για κατάντια.
Απεναντίας, χρειάζονται προκειμένου ν’ αντέξουμε την παρουσία των άλλων. Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ καλύτερος αν που και που ο καθένας μας επέλεγε να καθίσει σε ένα δωμάτιο ήσυχα μόνος του, όπως έχει επισημάνει και ο Pascal. Άλλωστε, μην ξεχνάς: «O εαυτός σου ήταν και θα είναι η καλύτερη παρέα που μπορείς να έχεις ».
Συντάκτης: Νατάσα Δόμβρου
