Συμβαίνει οπουδήποτε κι οποτεδήποτε. Είτε είσαι υπάλληλος σε μεσιτικό γραφείο, είτε ταμίας σε σουπερμάρκετ. Είτε είσαι η κορυφή της εργασιακής ιεραρχίας της επιχείρησης είτε απλά το κορίτσι που φέρνει τους καφέδες.
Καθημερινότητα που θυμίζει «καιρό Λονδίνου». Δουλειά πολλή και πραγματική ζωή υπό το μηδέν. Το πρώτο πράμα που θες να κάνεις όταν σε ρωτάνε «πώς ήταν η μέρα σου στη δουλειά;» είναι να ουρλιάξεις και να συνεχίσεις στολίζοντας με κοσμητικά επίθετα το αφεντικό σου. Ας όψεται η καταραμένη κρίση που πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι, αν μη τι άλλο, ευγνώμων.
Μια ανάσα βαθιά κι άλλη μια μέρα στη δουλειά. Κυριολεκτώντας, μιας και τις περισσότερες ώρες της ημέρας, θες δε θες, τις σπαταλάς εκεί.
Μέσα σε όλο αυτό το ατελείωτο φάσμα προϋποθέσεων και τύπων που σε θέλουν συνεπή, ευσυνείδητο, με δυνατότητα χειρισμού δύσκολων καταστάσεων και άλλες λοιπές μαλακίες που δεν κατάλαβες ποτέ τι ακριβώς σημαίνουν αλλά κοσμούν και το δικό σου βιογραφικό, υπάρχει κι ένας άγραφος κι εθιμικά ισχύς νόμος. Ξέρεις, από ‘κείνους με τα μικρά και ψιλά γράμματα: «Ου μπλέξεις με συνάδελφο». Προσωπικά δε, δε γνωρίζω κανέναν ένθερμο υποστηρικτή αυτού.
Βρίσκεσαι στη δυσάρεστη θέση να παραδεχτείς πως παράκουσες κι εσύ. Άλλωστε, πόσα εμπόδια μπορεί να παρεμβάλλει ένα αθώο φλερτ στη διεξαγωγή εργασίας; Αρκεί βέβαια να συμφωνήσουμε περί αγνότητος του όλου πράγματος.
Λίγα λόγια γι’ αυτό το εργασιακό «κεκτημένο» σου. Είναι εκείνος που σίγουρα έχει δώσει άλλη διάσταση στο αβάσταχτο οκτάωρο που μέχρι πρότινος έβγαζες μετά κόπων και βασάνων. Ίσως να είναι κι ο λόγος που θέλεις να σηκωθείς κάθε πρωί απ’ το κρεβάτι. Ως εκ τούτου, διασφαλίζει τη συνέπειά σου.
Παρουσιάζεις μια υπερ-προθυμία να κάνεις οποιαδήποτε υπερωρία, και δη, γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται να την πληρωθείς ποτέ. Άλλωστε, την παρουσία του τη βρίσκεις ανεκτίμητη. Ας μείνει μεταξύ μας πως προκειμένου να επιβιώσεις θα μασουλάς το στιλό και θα σας φαντάζεσαι χωρίς ρούχα.
Αν υπάρχει κάτι που κάνει αυτά τα σκιρτήματα τόσο έντονα και μοναδικά είναι η διακριτικότητα που πρέπει να δοθεί. Αδρεναλίνη στα ύψη. Κανείς δεν πρέπει να μάθει, κανείς δεν πρέπει να καταλάβει. Αθόρυβοι κι άοσμοι. Ειδάλλως, πίστεψέ με, δε θα είναι τόσο γοητευτικός πίσω σου στην ουρά του ΟΑΕΔ.
Το τρέμουλο στα χέρια σου να θυμάσαι πως πρέπει να αποδίδεται αυστηρά σε εργασιακό στρες. Όπως και οι καφέδες που όταν τον βλέπεις χύνεις τον έναν μετά τον άλλον. Έχεις πέσει με τα μούτρα στη «δουλειά» και το αφεντικό σου θα ‘πρεπε ήδη να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.
Εσύ από την άλλη, θέλεις να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Μήπως όλα αυτά δε βρίσκονται παρά στη σφαίρα της φαντασίας σου και κινδυνεύεις να ξεφτιλιστείς για ένα μονόπλευρο ρομάντζο; Ή γουστάρετε κάργα και οι δύο και προκειμένου να μη δώσετε τροφή έχετε θέσει τα επαγγελματικά στο επίκεντρο; Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή.
Θα ήθελες τόσο πολύ μια «ανάρμοστη συμπεριφορά». Γραφεία, ανσασέρ, αποθήκες, έξοδοι κινδύνου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο καυλωτικό απ’ το σεξ στον εργασιακό χώρο.
Eυκαιρίες θα υπάρχουν πολλές. Αρκεί να μην κωλυσιεργείς και να δίνεις προσοχή στις κάμερες.
Επιμέλεια Κειμένου Νατάσας Δόμβρου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Νατάσα Δόμβρου
