Ο πρώτος γάμος στην παρέα αφορμή για το καλύτερο reunion!

Ο πρώτος γάμος της παρέας δεν είναι ένα γεγονός που περνάει απαρατήρητο. Είναι η τέλεια αφορμή για πάρτι με τους φίλους και για το αντίστοιχο πάρτι των υπαρξιακών. «Ποιοι είμαστε, πού πάμε;» από τη μία, «Έλα στην υγειά μας απ’ την άλλη». Σήμερα, λοιπόν, θέλω να βρούμε τι τύπος είσαι. Είσαι εκείνος ο φίλος που το προσκλητήριο τού πέφτει απ’ τα χέρια -όχι δε γίνεται δεν είναι δυνατόν- σε συνδυασμό με Δήμητρα Παπαδοπούλου να επαναλαμβάνει συχνά πυκνά με αναστεναγμό «Εγώ πότε θα γίνω μάνα;» ή ο τύπος που στο άκουσμα του γάμου σχεδιάζει ήδη το μπάτσελορ, σκέφτεται ποιος θα αναλάβει τα ποτά και τη μουσική και ποιος θα τους μαζέψει το επόμενο πρωί (δηλαδή η φάση είναι ένα μόνιμο «Μυκονόοοοος»);

Αν ο πρώτος γάμος της παρέας έρχεται σε μία ηλικία κάπως μικρή -για σένα τουλάχιστον- σε πιάνει αμόκ, σε λούζει κρύος ιδρώτας, περνάει όλη η ζωή μπροστά από τα μάτια σου και αντί για χαρές και πανηγύρια έχουμε κλάματα, ενώ ξεφυλλίζεις το περιοδικό με τα νυφικά και επαναλαμβάνεις ρυθμικά τα χαρακτηριστικά «φου» και «ξε-φου», ενώ φωτογραφίζεσαι λίγο πριν ξυρίσεις τον γαμπρό με τους άλλους κολλητούς. «Αχ, τα καημένα τα νιάτα τι γρήγορα που περνούν» και «τι κάναμε στη ζωή μας;», «πόσο χρονών είμαστε κι αν καταφέραμε τελικά όσα θέλαμε» γυρίζουν ξανά και ξανά στο μυαλό και στον ουρανίσκο σου λες και κόλλησε η βελόνα.

Αφού τα υπαρξιακά ξεσπάσουν, ξεθυμάνουν και κάνουν τον κύκλο τους, περνάμε σε μία μίνι (κάποιες φορές και μεγαλύτερη) αναδρομή στους πρώην. Αναρωτιέσαι πού είναι όλοι εκείνοι που μοιράστηκες χρόνο και στιγμές, που έλεγαν πως σε αγαπούσαν και θα μείνουν για πάντα. Ποιος θα είναι ο συνοδός στον γάμο για να μην είσαι μπακούρι και τελικά η ξαδέρφη μήπως είναι καλή ιδέα να παριστάνει τη συνοδό; Τουλάχιστον θα γλιτώσεις τις ερωτήσεις, αλλά οι κολλητοί ξέρουν και οι κολλητοί θα πιούν κι αν πιούν η αλήθεια θα φανερωθεί. Ουφ, αδιέξοδο. Πάμε πάλι στους πρώην ή μήπως να ψάξουμε τους παραλίγο, να τους δώσουμε μία ευκαιρία; Ιδέες δίνω εγώ, προχωράμε γιατί κρεμάμε το φίλο μας, αλλά σαν πολύ χαρούμενος μοιάζει για να πρόκειται να κρεμαστεί, ε; Αχ, κάτι τέτοιες ώρες σου λείπει ο Γιωργάκης από το δημοτικό που ήταν τόσο σίγουρος κι επίμονος να σε παντρευτεί.

Δε σου φτάνει όμως ο πόνος σου, έχεις και τη μάνα σου. «Εγώ πότε θα ραφτώ, παιδί μου, ορίστε οι φίλοι σου παντρεύονται, με αυτήν την έγνοια θα πεθάνω. Γιατί τι σου λείπει εσένα; Όλα τα ‘χεις, αλλά τα μάτια σου δεν τα ‘χεις ανοιχτά και τη μανούλα καθόλου δεν τη σκέφτεσαι.» Πού και πού τον μονόλογο σπάει ένα «άσε μας ρε μάνα» κι εκείνη συνεχίζει «αλλά τέτοιο άτομο που είσαι ποιος θα σε αντέξει», ενώ λίγα δεύτερα πριν ήσουν μάλαμα. Οπότε με συνοπτικές διαδικασίες, δέκα μέρες πριν τον γάμο και δέκα μέρες μετά δε συναντιέσαι με τη μάνα σου, κρύβεις μία για πάντα το προσκλητήριο και οι ετοιμασίες σου πριν τη μεγάλη μέρα γίνονται σιωπηλά.

Μην απελπίζεσαι όμως γιατί η κατάσταση δεν είναι και πολύ καλύτερη αν αυτός ο πρώτος γάμος της παρέας σε βρίσκει με αμόρε. Μπορεί στο γάμο να μην πας μόνος, αλλά αγκαζέ με το ταίρι σου και πάλι όμως υπάρχουν διάφοροι προβληματισμοί. «Είναι αυτός που θέλω να μείνω μαζί σε τούτη τη ζωή, θα μπορούσε να γίνει ο γονιός των παιδιών μου, μήπως θέλει γάμους και γιορτές γιατί εγώ θέλω μόνο τη συμβίωση και την υπογραφή του, μήπως τελικά θέλω να μείνω ελεύθερο πουλί, άρα τι κάνω μαζί με αυτόν τον άνθρωπο;» Ατελείωτες τέτοιες σκέψεις και ατέρμονες. Συνήθως σε αυτές τις φάσεις κοιτάζεις τον άνθρωπό σου και όσο και να μη θες να το παραδεχτείς μέσα σου ξέρεις αν μοιάζει με κείνον που θέλεις να έχεις δίπλα σου για καιρό, για όσο – το για πάντα είναι μεγάλη κουβέντα έτσι κι αλλιώς. Οπότε ή σε πιάνει το άγχος για να πάρεις κι εσύ σειρά, ή απομακρύνεσαι με νάζι και τσαχπινιά και αυτές οι δύο είναι οι καλύτερες πιθανές εκδοχές. Γιατί σκέφτομαι ότι καμιά φορά από το άγχος μη τυχόν και μείνεις μόνος, μένεις τελικά με τον ακατάλληλο για σένα άνθρωπο ή αυτός πανικός σου διώξει τον κατάλληλο άνθρωπο.

Ας περάσουμε όμως και στον άλλο τύπο ανθρώπου. Το μόνο άγχος που τον διαπερνά είναι αν θα φτάσουν τα ποτά, τα λεφτά και οι αντοχές του. Ακούει για τον γάμο του κολλητού και σκέφτεται το πάρτι πριν και μετά το μυστήριο. Τίποτα άλλο. Μηδέν άγχος, μηδέν προβληματισμοί, καθόλου δεύτερες σκέψεις. Είναι για αυτόν ευκαιρία για να βρεθεί όλη η παρέα μαζί, αφού όλο και κάποιος κάπου θα έχει χαθεί κι εν τέλει να γίνει reunion και μάζωξη όλης της παρέας. Ευκαιρία να ανταλλάξετε απόψεις, τσουγκρίσματα, πειράγματα, ποιος είναι καπαρωμένος, χωρισμένος, ερωτευμένος, ποιος πέτυχε αυτά που ήθελε, πήρε προαγωγή, παραιτήθηκε, γυρνάει στο χωριό ή σαλπάρει για την πόλη. Αν έχεις ταίρι ανυπομονείς να το γνωρίσεις σε όλους και να δει από κοντά λίγη από την τρέλα που περιγράφεις με λαχτάρα όσες φορές χρειαστεί, σαν τις ιστορίες του στρατού. Ανυπομονείς οι φίλοι να γνωρίσουν τον άνθρωπό σου και ο άνθρωπός σου τους ανθρώπους που έχεις μοιραστεί τόσες στιγμές. Είτε γνωρίζονται ήδη είτε όχι, το πανηγύρι θα γίνει και θα κρατήσει όσες μέρες αντέχετε. Αν είσαι μπακούρι στον γάμο, στολίζεσαι και πας να βρεις το άλλο σου μισό με λίγο κέφι παραπάνω, λίγο αλκοόλ και με τη χαρά που αρμόζει στην ημέρα.

Μαθαίνεις τα νέα του γάμου και χαίρεσαι με τη χαρά του φίλου σου, αναλαμβάνεις να μην τελειώσουν με τίποτα τα ποτά και η καλή διάθεση. Θα τιμήσετε το γεγονός όπως του αξίζει, θα είσαι η ψυχή της παρέας και δε θα συμβιβαστείς με τίποτα ξενέρωτο, χλιαρό και νερόβραστο. Το πάρτι πριν τον γάμο θα φροντίσεις να σας μείνει αξέχαστο, θα θυμηθείτε τα παλιά και θα δώσετε υπόσχεση στην επόμενη χαρά να είστε όλοι μαζί. Ο γάμος θα ‘χει λίγη από την καφρίλα της παρέας κι ας βλέπουν τα πεθερικά, τώρα είναι αργά, δεν μπορούν να σας γυρίσουν πίσω το φιλαράκι. Το γλέντι θα κρατήσει μέχρι το πρωί. Θα αφαιρεθούν αργά, σταδιακά, αλλά με σιγουριά σοβαρά σακάκια, άβολα τακούνια, ήσυχες γραβάτες, αθώα γιλέκα και πρόσωπα, καλοστημένα μαλλιά και μακιγιάζ, σφιχτές ζώνες και αναστολές και κάπως έτσι όλα θα πάρουν τον δρόμο τους για ένα αξέχαστο πανηγύρι.

Βρίσκεστε όλοι μαζί μετά από καιρό, γιατί πάντα όλο και κάποιος θα λείπει. Αυτή τη φορά αυτό δε θα συμβεί, θα είστε όλοι μαζί. Εσύ χαίρεσαι τόσο το ξεφάντωμα με τους φίλους σου. Αφήνετε για λίγο τα άγχη, τα προβλήματα, τις υποχρεώσεις και τα κινητά και το ζείτε με την ψυχή σας. Σε αυτόν τον γάμο θα ανεβάσεις λιγότερα stories γιατί είσαι κι εσύ πρωταγωνιστής. Το χαίρεσαι και έχεις ξεχάσει πού έχεις αφήσει το κινητό σου, την τσάντα σου και το σοβαρό σου προφίλ. Κάποια στιγμή είσαι ξυπόλητος, κάπως ζαλισμένος από το ποτό και γεμάτος ευτυχία κοιτάζεις γύρω σου. Αυτό το πάρτι, ε συγγνώμη αυτός ο γάμος, πήγε καλύτερα απ’ ότι προσδοκούσες. Βλέπεις το ταίρι να περνά ανέμελες στιγμές με τους φίλους σου, να γνωρίζει από κοντά όσα του έχεις περιγράψει τόσες φορές, τα φιλαράκια σου να τον κάνουν μέρος της παρέας, τι καλύτερο! Και αν δεν έχεις πάει με συνοδό, τότε το λιγότερο που μπορεί να πάθεις είναι να φλερτάρεις με τον τριτοξάδερφο του μπατζανάκη του θείου του γαμπρού ή με την κολλητή της νύφης που δεν είναι καθόλου κακή ιδεά. Ό,τι και να συμβεί η διαίσθηση και η λαχτάρα σου γι’ αυτόν τον γάμο-πάρτι θα βγει αληθινή!

Άντε και στα δικά μας – μπορεί και όχι!