Σάς έχει τύχει ποτέ μολονότι τα μάτια σας κλείνουν από τη νύστα, να μην μπορείτε με τίποτα να κοιμηθείτε; Να νυστάζετε τόσο πολύ, αλλά για κάποιον περίεργο λόγο, που μοιάζει κάπως με κατάρα σταλμένη άνωθεν, να μην καταφέρνετε να κλείσετε μάτι με τίποτα;
Μολονότι οι συνθήκες, που έχετε δημιουργήσει -χαμηλωμένα φώτα, ζέστη, αναμμένα κεριά, χαμηλή μουσική και κουβερτούλα- ευνοούν τόσο πολύ τον ύπνο, εσείς αντί να κοιμηθείτε φέρνετε σβούρες γύρω γύρω στο κρεβάτι. Είναι σαν να ζείτε μία δεύτερη ζωή, που ξεκινά μόλις καληνυχτίσετε τους πάντες, κλείσετε το κινητό ή (και) την τηλεόραση και πέσετε για ύπνο. Ατελείωτες σβούρες και αμέτρητοι αναστεναγμοί συνοδεύουν τις ατέρμονες και αλόγιστες -δίχως ψήγμα λογικής- σκέψεις σας.
Το βράδυ που πέφτετε για ύπνο κάνετε τις πιο παράλογες, περίεργες, αληθινές και μυστικές σκέψεις. Είναι σαν μια συνήθεια που έγινε λατρεία και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ιεροτελεστία. Σκέφτεστε, σκέφτεστε και (ξανά) σκέφτεστε σαν η μέρα που ξημερώνει να είναι η τελευταία σας μέρα πάνω στη γη. Από το τι να φορέσετε στο γραφείο το πρωί και πότε θα απλώσετε τα ρούχα από το πλυντήριο, που βάλατε το απόγευμα μέχρι το τι συμβαίνει πια σε τούτη την κοινωνία και για ποιον λόγο φαίνεται να αμφισβητούμε -με μία αίσθηση ηδονής σχεδόν- δικαιώματα κεκτημένα και θεμελιώδους σημασίας.
«Θα προλάβω άραγε να μαγειρέψω αύριο;», «Μήπως δεν ήταν δα και τόσο βαρύ εκείνο που μού είπε χθες και παρεξηγήθηκα άδικα;», «πώς θα ήταν όλα αν διάλεγα το άλλο;» είναι μερικά από τα ερωτήματα, στα οποία προσπαθείτε (μάταια;) να δώσετε απαντήσεις. Τικ τακ, τικ τακ -η ώρα περνάει και πρέπει να κοιμηθείτε. Βλέπετε το ρολόι και σκέφτεστε πόσο χρόνο έχετε για ύπνο. Σκέψη μέσα στη σκέψη.
Αν και εσύ αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε αυτή τη συνθήκη, τότε μήπως έχεις ένα από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά;
Είσαι αναποφάσιστος
Η υπέρ το δέον σκέψη πέραν της λογικά επακόλουθης κούρασης, που αποφέρει, δημιουργεί και ποικίλα σενάρια, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις ποιο από όλα να ακολουθήσεις. Σκέφτεσαι και υπεραναλύεις τα πάντα και έτσι προκύπτουν πολλές εκδοχές και ειλικρινά δεν ξέρεις ποια να πρωτό-διαλέξεις.
Δεν έχεις σταθερό πρόγραμμα ύπνου
Αν τη μία μέρα πηγαίνεις για ύπνο στις δέκα και την άλλη στις τέσσερις το πρωί, τότε δε βοηθάς το μυαλό και το σώμα σου να συνειδητοποιήσουν πως έφτασε η στιγμή να αφήσεις πίσω σου όλες τις ανησυχίες και τα άγχη και να κοιμηθείς. Πριν ξαπλώσεις στο κρεβάτι, θα πρέπει να έχεις ακολουθήσει -ευλαβικά- μία διαδικασία, η οποία σταδιακά, θα σού επιτρέψει να βρεθείς στην αγκαλιά του Μορφέα. Γιατί, αν πριν να πέσεις για ύπνο συνηθίζεις να βλέπεις το βραδινό δελτίο ειδήσεων και να ανταλλάσεις μηνύματα με φίλους και γνωστούς, τότε με μαθηματική ακρίβεια, όταν θα κλείσεις τα μάτια σου, θα αναλύεις άνευ ετέρου όλα όσα είδες, είπες, έγραψες.
Είσαι τρομερά αγχώδης
Αγχώνεσαι καθημερινά ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα, για εκείνα, που ξέρεις πως είναι στο χέρι σου και πως δεν πρόκειται τίποτε να πάει στραβά. Κι ως γνωστόν, όταν πέφτει η νύχτα στον κόσμο τούτο, το άγχος μεγεθύνεται και σαν θηρίο κυριαρχεί στο μυαλό και στην ψυχή σου.
Δε συγχωρείς ποτέ τα λάθη σου
Μολονότι κοντεύεις να κάνεις σημαία σου τη φράση πως κανένας άνθρωπος δεν είναι αλάνθαστος και πως όλοι δικαιούμαστε να κάνουμε λάθη -κανείς δεν είναι τέλειος γαρ, φαίνεται να εξαιρείς από αυτόν τον γενικής παραδοχής κανόνα τον ίδιο σου τον εαυτό. Κάθε φορά που κάνεις το οποιοδήποτε λάθος, μικρό ή μεγαλύτερο, καταλήγεις να “μαλώνεις” τον εαυτό σου και να σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να είχες αντιδράσει, ώστε να αποφύγεις το λάθος. Όμως, αποδέξου τα λάθη σου και προχώρα παρακάτω. Δεν αξίζει να χάνεις τον ύπνο για κάτι τόσο ανθρώπινο.
Αμφισβητείς συνεχώς τον εαυτό σου
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, κάνεις στον εαυτό σου συνεχώς τις ερωτήσεις: «Είμαι άραγε αρκετά καλός;», «Θα τα καταφέρω;», «Μήπως οι άλλοι είναι καλύτεροι;». Και, βέβαια, δεν αρκείσαι μονάχα σε στείρες ερωτήσεις, αλλά κάνεις και διαβεβαιώσεις: «Δεν είμαι εγώ για κάτι τόσο μεγάλο», «Υπάρχουν καλύτεροι για αυτή τη θέση, εγώ δε θα μπορέσω». Όλοι αμφιβάλλουμε για τον εαυτό μας και μέχρι ενός σημείου, αυτό είναι και υγιές. Η αμφισβήτηση, άλλωστε, όπως είναι γνωστό, είναι η αρχή της γνώσης, όμως, ας μην υπερβάλλουμε και ας πιστέψουμε για λίγο σε ‘μας και στις δυνατότητές μας.
Σε βασανίζει η ερώτηση: «Τι θα γινόταν αν….;»
«Τι θα συνέβαινε, αν είχα απαντήσει σε εκείνο το μήνυμα;» ή «τι θα συμβεί, αν αποτύχω», «πώς θα έμοιαζε η γη, αν ήταν τετράγωνη;». Αυτά κι άλλα πολλά σε βασανίζουν και σε κρατούν ξάγρυπνο όλο το βράδυ. Σταμάτα πια να αναρωτιέσαι -δεν πρόκειται δα να βρεις απαντήσεις στις τέσσερις το ξημέρωμα. Όλες αυτές οι ατελείωτες και ατέρμονες σκέψεις σε κάνουν να πιστεύεις πως το μυαλό σου είναι σαν μία μηχανή παραγωγής, που κάποιος, κάπου, κάποτε πάτησε τον μοχλό έναρξης και ‘συ δεν ξέρεις πώς να πατήσεις το stop.
Είσαι λεπτολόγος
Εντάξει, παραδέξου το. Θες όλα όσα κάνεις να έχουν άρτιο αποτέλεσμα και κάτι λιγότερο από αυτό, δηλαδή κάτι κατώτερο των προσδοκιών σου, σε τρομάζει και δεν ξέρεις πώς να το διαχειριστείς. Έτσι, λοιπόν, όταν όλοι κοιμούνται, βρίσκεις την κατάλληλη στιγμή για να σκεφτείς τρόπους, ώστε να τελειοποιήσεις εκείνο με το οποίο καταπιάνεσαι. Αποτέλεσμα; Οι ώρες περνούν και ‘συ όχι μόνο δεν έχεις τελειοποιήσει το έργο σου, αλλά έχεις χάσει και τον ύπνο σου.
Τα προβλήματα σε αυτόν τον κόσμο είναι πάρα πολλά -τόσα που θα τρελαθεί κανείς, αν προσπαθήσει μόνο να συλλάβει τον ακριβή αριθμό τους. Απ’ την άλλη, οι απολαύσεις της σύγχρονης ζωής -οι πραγματικές και ουσιαστικές, όχι οι φευγαλέες- είναι λίγες. Μεταξύ αυτών είναι και ο σωστός, ξεκούραστος και ποιοτικός ύπνος. Μην κάνετε στους ανθρώπους τη χάρη να σάς στερήσουν ό,τι πολυτιμότερο περιλαμβάνει η μέρα σας.
Κοιμηθείτε ένα γεμάτο 8ωρο και λύστε τα προβλήματά σας μέσα στις 16 ώρες που απομένουν. Πάμε στοίχημα πως θα τα καταφέρετε;
Συντάκτης: Στέλλα Μπακάλη
