Μετά από ατέλειωτες συζητήσεις είτε με την παρέα σου, είτε σε πιο ερωτικό επίπεδο και αφού περνάνε τα χρόνια, έρχεται η εξής ερώτηση στο μυαλό σου· ποια η διαφορά μεταξύ του «μου αρέσεις» από το «σ’ αγαπώ» ή ακόμα καλύτερα «σε αγαπάω». Τροφή για σκέψη και μια απάντηση στο ερώτημα δίνει η ερμηνεία του Σιντάρτα Γκαουταμα ή αλλιώς του γνωστού σε όλους Βούδα όταν μίλησε για ένα λουλούδι. Όταν λοιπόν το λουλούδι σου αρέσει, το κόβεις. Όταν όμως το λουλούδι το αγαπάς, το φροντίζεις! Το ποτίζεις και ο σκοπός σου είναι η διατήρησή του και μακροζωία του.

Πριν περάσουμε στην ανάλυση αξίζει να αναφερθούμε με λίγα λόγια στον άνθρωπο αυτό που ακόμα και μετά από τόσα χρόνια η διδασκαλία του παραμένει ζωντανή. Η λέξη Βούδας στην αρχαία ινδική γλώσσα (μαζί με τη σανσκριτική διάλεκτο) σημαίνει ο φωτισμένος-αφυπνισμένος. Άρα μιλάμε για έναν τύπο ανθρώπου και όχι μια συγκεκριμένη οντότητα που έφτασε στο ανώτατο επίπεδο πνεύματος. Ο Σιντάρτα Γκαουταμα έγινε το πρόσωπο του βουδισμού καθώς, όχι μόνο κατάφερε να φτάσει στο ανώτερο πνευματικό επίπεδο, αλλά κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει τον τρόπο και τις γνώσεις του.

Ο τρόπος διδασκαλίας του θυμίζει του αρχαίου Σωκράτη καθώς ήταν μόνο προφορικός και δημιουργούνταν ένας διάλογος. Ο Σιντάρτα απαρνήθηκε τα πλούτη και την επερχόμενη ηγεσία της φυλής των Σάκχια όταν σε μια και μοναδική έξοδο από το βασίλειό του αντίκρισε τα τέσσερα σημάδια που είχαν ήδη μηνύσει αστρολόγοι και σοφοί στους γονείς του. Έτσι μετά από σκληρό πνευματικό αγώνα και αρκετά χρόνια κατάφερε να γίνει το πρώτο πρόσωπο του βουδισμού και να παραμείνει. Ανάμεσα σε πολλά προφορικά του διδάγματα έχει αναφερθεί και στην αγάπη ως ύψιστο συναίσθημα και καταληκτικό για τη ζωή του ανθρώπου. Παρομοίασε το συναίσθημα με ένα λουλούδι. Η αγάπη σε κάνει να το φροντίζεις, να το πονάς. Ξεφεύγεις από την επιφάνεια και την εμφάνιση γιατί δε σου αρέσει απλώς να το κοιτάς ή να το έχεις.

Η αγάπη στις βουδιστικές αρχές δε μιλάει για σωματική επαφή, όλα συμβαίνουν σε πνευματικό επίπεδο. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπό σου, σού δίνει ελευθερία και ανάπτυξη. Γενικότερα η αγάπη στον βουδισμό είναι από τις απόλυτες ιδιότητες του πνεύματός μας. Δείχνει την εσωτερική ευεξία τόσο τη δίκη μας όσο και του συντρόφου μας. Είναι ένα κράμα συναισθημάτων όπως είναι η χαρά, η συμπόνια και η λατρεία. Όλα όμως με βάση τις προσωπικές ελευθερίες. Ξεχνάμε δηλαδή εγωιστικές τάσεις.

Με βάση τον βουδισμό, η αγάπη έχει να κάνει με την αναγνώριση του άλλου προσώπου ως ίσο προς ίσους. Η ευτυχία γίνεται σκοπός και εκφράζεται. Το να μπεις σε μια σχέση με βάση τον βουδισμό και να επέλθει η ευτυχία, σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος και πριν από αυτή. Είτε έρχεται πνευματική ένωση είτε σαρκική επαφή ο σκοπός είναι ένας η ευτυχία, πρώτα η ατομική και μετά η μεταλαμπάδευσή της ως ενέργεια που φέρνει εν τέλη και την πληρότητα.

Η εσωτερική ισορροπία που πρεσβεύει ο βουδισμός είναι νόμος γενικότερα για τις ανθρώπινες σχέσεις και ποσό μάλλον τις ερωτικές, αφού με την καλή ψυχολογική κατάσταση και των δυο υπάρχει υγεία στη σχέση. Η αγάπη σημαίνει να αναπτύσσεσαι κι εσύ αλλά παράλληλα να αναπτύσσεται και ο σύντροφός σου. Αγάπη σημαίνει ισότητα. Το ζευγάρι γίνεται μια γροθιά και καταφέρνει να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο, ανοίγει την αγκαλιά του στην ευτυχία και η δύναμή τους πολλαπλασιάζεται απέναντι στο κακό. Έτσι λοιπόν αγάπη σημαίνει ζωή. Κι όντως, έτσι είναι.

Συντάκτης: Ανδρομάχη Κόκλα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου