Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; Τι είναι αυτό που το λένε ζωή; Ιδού το ερώτημα! Αν λοιπόν, η αγάπη είναι ζωή κι η ζωή, αγάπη, τότε ο χωρισμός είναι θάνατος κι ο θάνατος, χωρισμός. Γιατί όπως ακριβώς πλημμυρίζεις απ’ το «σ’ αγαπώ» με τον ίδιο και χειρότερο τρόπο αδειάζεις απ’ το «χωρίζουμε».

Κι αν αδειάζεις μόνο απ’ το άκουσμα της λέξης τότε αυτός που νιώθει στην πράξη την πραγματική απουσία κάποιου τη βιώνει ως ένα μικρό θάνατο.  Κι αν ο χωρισμός είναι ώριμος, συνειδητός και μόνιμος έχει καλώς· καλώς υπό την έννοια μεν του πόνου που σου προκαλεί η απουσία κι η έλλειψη ως φυσικό επακόλουθο του ξεβολέματος, δε της αλλαγής και της εξέλιξης που σου επιφυλάσσει το νέο.

Γιατί αν χωρίζεις ανά μέρα, ανά βδομάδα ή ανά μήνα τότε τι κάνεις; Χωρίζεις οκ! But what next? Μπαίνεις σε ένα μαύρο και φαύλο κύκλο να χρησιμοποιείς μια πιπίλα που θα έπρεπε να είχες πετάξει. Και ναι μεν μπορεί να σε αποκαλεί «μωρό μου» όταν δηλώνεται στο status μαζί, απ’ την άλλη, όμως, έχεις περάσει ανεπιστρεπτί απ’ τη βρεφική ηλικία.

Υπάρχει, όμως, κι αυτό το απωθημένο σου ρε γαμώτο που δεν μπόρεσες να  είσαι ο αληθινός πρωταγωνιστής της αστυνομικής ταινία που ήθελες, οπότε αυτός που βρίσκεται ως συμπρωταγωνιστής σου, επιλέγεις να τον εκβιάζεις με κάθε ευκαιρία, για να έχει και λίγο suspense η σχέση σας.

Η drama queen, είναι μια άλλη εξίσου πετυχημένη εκδοχή του σεναρίου χωρισμού. Φυσικά, η επιλογή χρήσης θηλυκού γένους δεν ανταποκρίνεται στην πράξη με την παραδοσιακή, επιεικώς διατυπωμένη έκδοση της κλαψιάρας γκόμενας, αλλά και της αρσενικής version. Αυτής δηλαδή που επιδεικνύει ένας ρομαντικός, συνήθως, άντρας για να διατηρήσει τη σχέση με μια ανασφαλή απειλή χωρισμού για να δοκιμάσει ίσα-ίσα τα όρια του συντρόφου του και να πάρει την επιβεβαίωση.

Η επόμενη κατηγορία του «χωρίζουμε» είναι ιδιαίτερα αγαπημένη σε μια ευρεία γκάμα τόσο μεταξύ συντρόφων όσο και φίλων. Αυτό που λέγεται στην πλάκα. Ρωτάς, για παράδειγμα, μωρό μου θα πάμε τελικά σήμερα σ’ εκείνη την ταινία που λέγαμε; Εκείνος, σου λέει ότι έχει να παρευρεθεί κάπου με τη δουλειά, ας υποθέσουμε, οπότε δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το αίτημά σου, παρότι σου το είχε υποσχεθεί. Τότε, σηκώνονται αυτόματα όλοι οι κεντρικοί διακόπτες του νευρικού σου συστήματος κι έτσι όμορφα άναψαν όλα τα λαμπάκια μονομιάς. Κι αφού, είπες σύντομα και με επιστημονική διατύπωση αυτά που ήθελες, του λες και ένα «χωρίζουμε» για κλείσιμο. Αν δεν του είπες, δηλαδή, εξαρχής το ενισχυμένο «Άντε γεια, χωρίζουμε» ή «ΟΚ, χωρίζουμε»  ή απλώς «χωρίζουμε». Μετά από μερικά λεπτά, φυσικά, κοιτιέστε και γελάτε.

Σε κάθε περίπτωση, ένας χωρισμός συνεπάγεται την απουσία παροχής χώρου και χρόνου στη ζωή κάποιου άλλου κι αλλαγές σε πολλά επίπεδα. Αν χωρίζεις κάθε τόσο, σίγουρα οι διάλογοι με τον σύντροφό σου όσο κι η ψυχολογία θα έχουν τη μορφή καρδιογραφήματος ασθενούς βαριά νοσούντος. Οι λόγοι, επίσης, που σε οδηγούν στον επικείμενο κι αναμενόμενο χωρισμό μάλλον κάτι παραπάνω από γνωστοί κι επαναλαμβανόμενοι είναι. Φαντάσου τη σχέση σας απ’ την αρχή, κάνε ένα βήμα πίσω, συλλογίσου τις πραγματικές αιτίες που σας οδηγούν εδώ κι έπειτα συζητήστε σ’ ένα διαφορετικό πλαίσιο και διαπραγματευτείτε τα όρια και τα θέλω σας.

Συντάκτης: Τζούλια Ρακογιάννη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη