Μιχάλης Αεράκης: Από τα δύσκολα παιδικά χρόνια στη βράβευση για την προσφορά του

Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρονιά οι σειρές που έχουν δημιουργηθεί, έφεραν στο προσκήνιο σπουδαίους ηθοποιούς τόσο της νεότερης όσο και της παλαιότερης γενιάς από τον θεατρικό και κινηματογραφικό χώρο. Κάπως έτσι κι ο «Σασμός» μέσα από τη συχνότητα του Άλφα μας γνώρισε λίγο καλύτερα τον αγαπημένο Μιχάλη Αεράκη στον ρόλο του Παπά-Μιχάλη, ενώ τηλεοπτικά τον απολαύσαμε πρόσφατα και στη σειρά «Μια νύχτα του Αυγούστου». Ο αγαπημένος ηθοποιός πρόσφατα, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κρήτης, έλαβε τιμητικό βραβείο για την προσφορά του τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση.

Βέρος Κρητικός, γεννημένος στα Ανώγεια της Κρήτης, τα τελευταία χρόνια ζει στα Χανιά, μόνιμα ένας αυθεντικός, δοτικός, ήρεμος άνθρωπος, φιλόζωος, που μάλιστα υιοθέτησε τον αγαπημένο του σκύλο τον οποίο όπως έχει πει, βρήκε στο δρόμο. Παντρεμένος πατέρας ενός γιου που υπερλατρεύει, όμως η μεγάλη του αδυναμία είναι ο εγγονός του. Εκτός όμως από τον χώρο της τέχνης αγαπά και το ποδόσφαιρο, δηλώνει λάτρης της ΑΕΚ, αγαπά το τάβλι, επιλέγει να κρατάει τις προσωπικές στιγμές της ζωής του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, θέλοντας να μιλά μόνο μέσα από τη δουλεία και το πηγαίο ταλέντο του.

Σε μερικούς ανθρώπους ωστόσο, η ζωή δε δείχνει κατευθείαν το εύκολο μονοπάτι κι όπως ο ίδιος θα πει μέχρι τα 25 του, η ζωή ήταν μια κόλαση. Στα 6 έτη του ο πατέρας του φεύγει για να πάει μετανάστης στη Γερμάνια, ενώ στη συνέχεια, ο ίδιος, στα 11 του φεύγει από τα Ανώγεια και πηγαίνει στο Ηράκλειο. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο πως από τα 12 πουλούσε λαχεία στους δρόμους του Ηρακλείου. Αργότερα μεγαλώνοντας έφυγε για την πρωτεύουσα. Όπως έχει πει για την παιδική του ηλικία «Δεν έζησα την ανεμελιά και τα παιδικά χρόνια καθώς στην ηλικία των 6 ετών άκουσα από τον πατέρα μου ότι φεύγει για τη Γερμανία μετανάστης, γεγονός που με οδήγησε στο να μεγαλώσω απότομα κι από τη μια στιγμή στην άλλη. Τίποτα δε μου έχει χαριστεί στη ζωή».

Δεν ήταν όμως από εκείνα τα παιδιά που από μικρή ηλικία ήξεραν πως θέλουν να γίνουν ηθοποιοί κι όπως ο ίδιος έχει πει, μικρός ήθελε να γίνει παπάς, όπως κι ο παππούς του από τον οποίο πήρε και το όνομά του. Όπως έχει εκμυστηρευτεί, ζήτησε στη σειρά ν’ αλλάξει το όνομα του παπά από Γρηγόρης σε Μιχάλης ως φόρο τιμής στον παππού του- άλλωστε όπως συνηθίζει να λέει μέσα από τον ρόλο του είναι σαν βλέπει βιώματα δικά του.

Μέτρα μια σημαντική πορεία, με δεκάδες συμμετοχές θεατρικά τηλεοπτικά αλλά και κινηματογραφικά. Ξεκίνησε την τηλεοπτική του πορεία το 1982 στη σειρά «Τα Λαυρεωτικά» στην ΕΡΤ, το 1983 συμμετείχε και πάλι στην ΕΡΤ σειρά «Η Κάθοδος», την ιδία χρονιά και πάλι στο ίδιο κανάλι πήρε μέρος στη σειρά, «Η κυρία Ντορεμί». Το 1999 επέστρεψε στην ιδιωτική τηλεόραση με τα «Σύνορα αγάπης» στον Αντέννα. Το 2000 έπαιξε στη σειρά «Σαν παραμύθι» της ΕΡΤ1. Το 2006 το κοινό τον απήλαυσε και πάλι στο «Για την Άννα» στον Αντέννα. Έπειτα, επέστρεψε και πάλι με αέρα Κρήτης το 2010 στο «Νησί» στο Μέγκα αλλά και το 2016 με τη σειρά «Η Λέξη που δε λες» από τη συχνότητα του Άλφα. Το 2022 τον απολαύσαμε στη σειρά της ΕΡΤ1 «Μία Νύχτα του Αυγούστου» βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα της Βικτώριας Χίσλοπ. Φυσικά, εξίσου αξιοσημείωτη είναι και η πορεία του στον χώρο της 7ης Τέχνης με τις κινηματογραφικές ταινίες «1866» το 2013, «Ουζερί Τσιτσάνης» το 2017, «Το τελευταίο σημείωμα» το 2017, ενώ το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το έκανε με την ταινία « Χούλιγκανς: Κάτω τα χέρια απ’ τα νιάτα!» Το 1983.

Έχει συμμετάσχει φυσικά και σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις όπως, «Με τον τρόπο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα» το 1983, « Οιδίπους Τύραννος» το 1987  «Ζητείται υπηρέτης», το 1989,«Θεσμοφοριάζουσες το» το 1989 και Αρχιμάστορας Σόλνες» το 1989. Για 17 ολόκληρα χρόνια ήταν Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, ανεβάζοντας μάλιστα παραστάσεις ακόμη και μέσα σε φυλακές. Όπως είχε τονίσει μάλιστα ήταν μία από τις προτεραιότητες που είχε θέσει όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Θεάτρου, η κοινωνική αποστολή του Θεάτρου, και τόνισε ότι από το 2002 το ΔΗΠΕΘΕ έδινε παραστάσεις στο Αγροτικό Κατάστημα Κράτησης στην Αγιά, δείχνοντας ο ίδιος για ακόμη μία φορά πως η τέχνη δεν πρέπει να σταματάει πουθενά κι ότι όλοι έχουν δικαίωμα στον πολιτισμό με ισότητα.

Άνθρωπος χαμηλών τόνων, ξέρει πάντα να εκτιμά κι αυτό φάνηκε στην τιμητική βράβευσή του για την προσφορά του στον χώρο όπου όπως σημείωσε, η τιμή ανήκει πρώτα από όλα σε πολύ κόσμο ο οποίος πίστεψε στον Σασμό κι όχι μόνο στον ίδιο. Τόσο σεμνός και ταπεινός, σε μια στιγμή που δείχνει εκτίμηση για το έργο του όλα αυτά τα χρόνια.

Είναι σίγουρα ο φίλος, ο παππούς και ο μπαμπάς που όλοι θέλουν με κάποιον τρόπο να υπάρχει στη ζωή τους. Ο Πάπας που όλοι θα ήθελαν να βρουν και να συζητήσουν μαζί του. Ένας καλλιτέχνης διακριτικός, φωτεινός, γεμάτος αγάπη, προσπαθώντας να κάνει τη δουλειά του εδώ και 40 χρόνια με ευθύνη κι αξιοπρέπεια. Ένας σπουδαίους ηθοποιός κι ένας αυθεντικός Κρητικός.