Γιατί οι άνθρωποι νιώθουν τη βαθιά ανάγκη να γράψουν το βίωμά τους;

Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ήρθε η στιγμή των εξομολογήσεων και των αναμετρήσεων με κριτή και πρωταγωνιστή το προσωπικό μου καθρέφτισμα. Το ομοίωμα μου απολογείται ή γνωστοποιεί το βίο του και είτε το ανάγνωσμα των σκέψεων αυτών μένει κρυφό, είτε αποκτά δημοσιότητα. Μάλλον κάπως έτσι σκεφτόντουσαν και όσοι κάποια στιγμή ένιωσαν την ανάγκη να γράψουν το βίωμά τους.

Άγνωστοι λόγοι, ίσως λίγο προβλέψιμοι -ή κι όχι-, οδήγησαν πολλούς από μας να αποκαλύψουν την αυτοβιογραφία τους. Το γράψιμο ενός βίου ενδεχομένως να είναι πηγαία ανάγκη για κάποια άτομα. Ίσως ν’ αποτελεί όνειρο ή κι κατ’ αναγκαστική σχεδόν εργασία.

Για να μπεις στη νοοτροπία προσωπικών αφηγήσεων το πιθανότερο είναι πως έχεις και κάτι σπουδαίο να μοιραστείς. Κάποιο επίτευγμα, που θέλεις να γνωστοποιήσεις ή επιθυμείς ν’ αποκτήσει παραπάνω φήμη. Η φιλοδοξία για φήμη κι η αναγνώριση μπορεί να αποτελέσει ισχυρό κίνητρο αλλά κι η ματαιοδοξία της υστεροφημίας όταν εγκαταλείψουμε τα εν κόσμια, ίσως μας εμπνεύσει για μια τέτοια πράξη.

Υπάρχει κι η περίπτωση να μη μιλάμε για φιλοδοξία κι αναγνώριση, αλλά για προσωπική εξιλέωση. Ίσως σε μια αυτοβιογραφία κάποιος να ψάχνει μια χαμένη ανακούφιση ή κι αποδοχή. Πιθανόν να αναζητά και μια κάποιας μορφής συγχώρεση. Άλλωστε είναι κάπως κοινότοπο πως για πολλούς η γραφή αποτελεί ένα εκλεπτυσμένο είδος ψυχοθεραπείας. Το γράψιμο είναι ξέσπασμα και δημιουργία που δεν κοστίζει σε κανέναν.

Με μια άλλη οπτική, το γράψιμο ενός βίου μπορεί να μην κρύβει τόσο ρομαντικές αιτίες. Μπορεί κάποιος να προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια όχι από φιλοδοξία για φήμη ή για προσωπική εξιλέωση, αλλά για οικονομικά οφέλη. “Money makes the world go round” όσο κι αν κάποιοι το αρνούνται κι αρκετοί θα έκαναν πολλά για λίγο κέρδος. Το να εκμεταλλευθείς καταστάσεις βγάζοντας στη δημοσιότητα μια ζωή για να αποκτήσεις ένα γεμάτο πορτοφόλι, για κάποιους δεν είναι τόσο ακραία πράξη.

Μπορεί βέβαια κάποιος να μην έγραψε τον βίο του, αλλά τα συγγενικά ή φιλικά του πρόσωπα να κινήθηκαν αναλόγως. Τα αίτια για μια τέτοια πράξη, μπορεί αντίστοιχα να ποικιλούν: Είτε νιώθουν πως έτσι κρατάν τη μνήμη του θανόντα ζωντανή και του προσφέρουν τιμή, είτε ξεπουλάν ό,τι τους άφησε πίσω, ακόμα και τις πιο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής, για να λάβουν μέσα από μια ακούσια εκμετάλλευση ακόμα περισσότερα χρηματικά οφέλη.

Ίσως να μη μάθουμε ποτέ τα αίτια μιας αυτοβιογραφίας εάν δεν γράψουμε ποτέ τη δικιά μας ή εάν δεν έχουμε στον περίγυρό μας άτομο που να δράσει κατ’ αυτόν τον τρόπο. Εύχομαι όμως σ’ όλους -και σε μένα μαζί- να υπάρξει η μέρα που κάποιο μας κατόρθωμα θα είναι άξιο γνωστοποίησης κι είτε θα έχουμε εμείς τη φιλοδοξία για δημοσιότητα είτε κάποιος άλλος θα είναι σε θέση ν’ αναγνωρίσει την αξία του βίου μας.

Ακόμα κι αν θεωρούμε καμιά φορά τη ζωή μας πεζή, μέσα από τη γραφή αποκτάει λάμψη. Προσωπικά δηλώνω πως είναι η ωραιότερη μορφή ψυχοθεραπείας. Δεν ξέρω εάν θα έγραφα ποτέ το βίο μου, αλλά υπάρχουν μέρες που η γραφή είναι μονόδρομος.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο σήμερα έφερα στο προσκήνιο άλλη μια μου σκέψη κι αν τις ενώσουμε όλες αυτές τις ημέρες, ίσως κάποια στιγμή γραφτεί η αυτοβιογραφία των βουλήσεων μου και των απόψεων μου.