Πόσο ερωτεύσιμη είναι άραγε η ψυχική και πνευματική καλλιέργεια στις μέρες μας; Ερωτευόμαστε με τα μάτια, με την καρδιά ή και με τα δύο; Αυτά τα ερωτήματα σίγουρα όλους μάς έχουν απασχολήσει, αν και ο καθένας μας ξεχωριστά γνωρίζει πολύ καλά μέσα του σε τι δίνει περισσότερη βαρύτητα, όταν ξεκινάει η γνωριμία με ένα άλλο πρόσωπο. Υπάρχει κεραυνοβόλος έρωτας; Κι αν υπάρχει αφορά σίγουρα στην εξωτερική εμφάνιση, αφού δεν μπορούμε να ξέρουμε τον χαρακτήρα του άλλου στα πρώτα ραντεβού. Μήπως τελικά ο έρωτας φουντώνει στην πορεία, όταν η εξωτερική εμφάνιση του άλλου αφενός έχει περάσει το «τεστ» και αφετέρου η καλλιέργεια του άλλου προσώπου είναι αυτή που μας κερδίζει σιγά-σιγά, σταθερά και δυνατά.
Ζούμε σε έναν γυάλινο κόσμο, στον κόσμο του καθρέφτη μέσα από τον οποίο θέλουμε να βλέπουμε το είδωλό μας όμορφο, με τέλειες αναλογίες, καλοντυμένο, καλοχτενισμένο, αψεγάδιαστο. Κι αντίστοιχα, πολλές φορές, ψάχνουμε κάτι ανάλογο, έναν άνθρωπο σαν να έχει βγει από εξώφυλλο περιοδικών. Σπαταλάμε ατελείωτες ώρες στο ίνσταγκραμ, ψάχνοντας τις τελευταίες τάσεις της μόδας σε ρούχα, παπούτσια, μαλλιά, παραμερίζοντας την καλλιέργεια του εσωτερικού μας κόσμου, ο οποίος βουλιάζει όλο και περισσότερο στο βαθύ σκοτάδι. Γινόμαστε το πιο εντυπωσιακό περιτύλιγμα για ένα δώρο, το οποίο όμως είναι άδειο εσωτερικά. Κι όταν έρχεται εκείνη η ώρα της ημέρας που μένουμε εμείς κι ο εαυτός μας, δεν το αντέχουμε, δεν μπορούμε να το σηκώσουμε και προτιμούμε να σκορπίσουμε το μυαλό μας στην οθόνη και τα ατελείωτα παράθυρα του κινητού.
Καταλήγουμε αρκετές φορές να δημιουργούμε ψυχρές, ψεύτικες και επιφανειακές ανθρώπινες σχέσεις που βασίζονται μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, το κέρδος, την υποκρισία και τον ωφελιμισμό. Έτσι μάς έχει διαμορφώσει η καταναλωτική κοινωνία και εμείς εκείνη. Υπάρχει αδιαφορία για τον άλλον, αυτό το «σιγά μη σκάσω κιόλας ή και πολύ του/της πέφτω» και περιμένουμε ήδη στη γωνία τα επόμενο τρόλεϊ που θα είναι σίγουρα πιο καινούριο, πιο μοντέρνο και ντιζαϊνάτο.
Κι όμως, πέρα από την εξωτερική εμφάνιση, η οποία σίγουρα θα κεντρίσει την κόρη του ματιού μας, πόσο ερωτεύσιμο είναι να μας σαγηνεύσει το μυαλό, ο λόγος και η αύρα ενός ανθρώπου. Εκείνοι οι άνθρωποι που περπατούν και χωρίς να τους γνωρίζεις λες ναι, τι θετική αύρα εκπέμπει αυτός ο άνθρωπος, πόσο ευωδιαστός άνθρωπος είναι -και δεν εννοούμε φυσικά το άρωμα που φοράει. Κι όταν κάτσει απέναντί μας αυτός ο άνθρωπος και ξεκινήσει να μιλάει και να ξεδιπλώνει το μυαλό και την καρδιά του, τότε κρεμόμαστε από τα χείλη του και προσπαθούμε να ρουφήξουμε κάθε λέξη, κάθε γνώση του που εμάς μπορεί να μας διέφευγε. Ξαφνικά, η μια ώρα έχουν γίνει δυο, οι δυο τρεις, οι τρεις τέσσερις και πάει λέγοντας και τότε αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα και πώς γίνεται πάλι να μη φτάνει.
Και θέλεις να τον ξαναδείς σύντομα αυτόν τον άνθρωπο, όχι μόνο για να θαυμάσεις την εξωτερική εμφάνιση που σίγουρα σε έχει σαγηνεύσει, αλλά για να ανοίξεις μια νέα συζήτηση μαζί του, να διαπιστώσεις ότι η ψυχική και πνευματική του καλλιέργεια δεν έχουν όρια και πως μέσα από αυτές τις συναντήσεις ανακαλύπτεις καλύτερα κι εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό. Μέσα από τα μάτια και το στόμα του άλλου ανοίγεται ένας καινούριος κόσμος, μέσα στον οποίο θες να μπεις και να μείνει όσο περισσότερο μπορείς ή και για πάντα, όσο διαρκεί αυτό το «για πάντα».
Τελειώνει το ραντεβού και γυρνάς σπίτι. Το κινητό παραμένει στο τραπεζάκι του σαλονιού ή στο τραπέζι της κουζίνας και εσύ στον καναπέ να σκέφτεσαι. Εσύ κι ο εαυτός σου για πρώτη φορά μετά από καιρό. Σκέφτεσαι πόσο όμορφο είναι το μυαλό αυτού του ανθρώπου και αμέσως η εξωτερική του εικόνα έχει γίνει δέκα φορές πιο εντυπωσιακή στα μάτια σου. Ψάχνεις να διασταυρώσεις όλες αυτές τις γνώσεις που μοιράστηκε μαζί σου, ανοίγεις βιβλία, ανοίγεις σελίδες στο διαδίκτυο και τότε χωρίς να το καταλάβεις διαπιστώνεις πως έρχεσαι όλο και πιο κοντά με τον δικό σου εαυτό, με τη δική σου ψυχική και πνευματική καλλιέργεια, την οποία την είχες παραμελήσει για αρκετό καιρό και απλώς χρειαζόταν ένας άνθρωπος για να στο υπενθυμίσει.
Ίσως, τελικά, το αφροδισιακό στις ανθρώπινες σχέσεις είναι το μυαλό, η αύρα, η ψυχή. Όσο περισσότερο τα καλλιεργούμε τόσο περισσότερο ανθίζουν. Φυσικά, η εξωτερική εμφάνιση είναι το Α σε μια γνωριμία αλλά δεν πρέπει να καταλήγει να είναι και το Ω, γιατί σίγουρα η γνωριμία αυτή θα ολοκληρωθεί αργά ή γρήγορα, όπως και τα γράμματα της αλφαβήτας.
Να εντυπωσιάζεστε λοιπόν με τα μάτια, αλλά να ερωτεύεστε βαθιά, δυνατά και καθημερινά με το μυαλό και την καρδιά!
Συντάκτης: Άλκηστις Μαχαίρα
