«Είμαι καλά» λέμε, ενώ έχουμε τις μαύρες μας

Ξεκινάει μια νέα μέρα. Εσύ δεν είσαι καλά όμως. Όπως εχθές και προχθές. Έχεις τις μαύρες σου και στο μυαλό σου τριγυρνάνε μόνο αρνητικές σκέψεις. Ακόμα και η γεύση του καφέ σε χαλάει. Ανοίγεις το κινητό και διαβάζεις μήνυμα από φίλο: «Καλημέρα, τι κάνεις;». Θα απαντήσεις αυτόματα: «Καλημέρα, καλά εσύ;», ενώ θα μουρμουρίζεις πόσο καλά δεν είσαι καθώς ετοιμάζεσαι για τη δουλειά. Στο δρόμο θα συναντήσεις κάποιον και θα επαναλάβεις τον ίδιο διάλογο. Θα φτάσεις στη δουλειά και θα πεις τα ίδια πάντα με συνοδεία ένα αναγκαστικό χαμόγελο που μετά το γνωστό διάλογο θα φύγει και θα έρθει η μουρμούρα, αφού όλα όσα είναι στο κεφάλι σου, σε χαλάνε. Αλλά δε θα πεις τίποτα. Σε κανέναν. Θα πεις μόνο «καλά, εσύ;».

Πόσα «καθόλου καλά» κρύβονται πίσω απ’ το «καλά είμαι»; Πόσες φορές μέσα στην ημέρα σκέφτεσαι να πεις πως δεν είσαι καλά και δεν την παλεύεις καθόλου, αλλά δε λες τίποτα;  Πόσες φορές σκέφτεσαι ότι δεν αντέχεις άλλο, θέλεις να φωνάξεις δεν μπορείς πια και τότε συναντάς ένα φίλο που σου δίνει την ευκαιρία να πεις όλα αυτά που νιώθεις και τελικά λες πως είσαι καλά, ενώ δεν ισχύει;  Γιατί πρέπει να κρύβεσαι πίσω από αυτές τις λέξεις και να μην αρπάζεις την ευκαιρία που σου προσφέρεται τόσο απλά; Το μόνο που χρειάζεται να πεις είναι ότι δεν είσαι καλά. Και είναι το πρώτο βήμα για να είσαι πραγματικά καλά την επόμενη φορά που θα σε ρωτήσουν. Το ‘χω κάνει και πιάνει!

Πες το. Δεν είμαι καλά. Δεν την παλεύω σήμερα. Ούτε κι εχθές. Μη βάζεις τον αυτόματο στο ψεύτικο και τυπικό «καλά είμαι, εσύ;». Σταμάτα να κρύβεσαι πίσω από λέξεις όταν θέλεις απεγνωσμένα να μιλήσεις σε κάποιον. Όλοι έχουμε κάποιον να μιλήσουμε. Μίλα στον άντρα σου, στη γυναίκα σου, στο σύντροφό σου, στον κολλητό σου, στη μάνα σου, στον ψυχολόγο σου, στο σκύλο σου. Πες τα κάπου δυνατά, να σε ακούσεις. Μόνο όταν ακούσεις τη φωνή σου να σου λέει αυτά που σε απασχολούν και σε καίνε θα καταλάβεις αν όντως πρέπει να σε απασχολούν τόσο πολύ. Πολλές φορές αρκεί να ακούσουμε το πρόβλημα με τη δική μας φωνή για να βρούμε τη λύση και να αντιληφθούμε αν όντως είναι πρόβλημα ή του έχουμε δώσει μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ όσο θα έπρεπε, επειδή έχει μείνει καιρό στο μυαλό μας και στις σκέψεις μας.

Κανόνισε εκείνη τη συνάντηση που μπήκε επίσης στον αυτόματο και είπες πως θα κανονίσετε, ενώ τη στιγμή που το είπες ήξερες πως δεν ισχύει.Όχι! Να το κανονίσεις. Σήμερα, όχι αύριο. Τώρα, όχι μετά. Ξέφυγε λίγο από τον αυτόματο και βάλε το χειροκίνητο επιτέλους. Προσπάθησε να κάνεις κάτι για τη διάθεσή σου, γιατί δε θα ανέβει μόνη της. Εσύ μόνο μπορείς να φτιάξεις αυτά που σε χαλάνε. Μίλα. Πες ό,τι έχεις μέσα στο κεφάλι σου και θα σε εκπλήξει όταν σου πουν πως σε καταλαβαίνουν και πως ίσως να έχουν τα ίδια στο μυαλό τους. Δεν είσαι ο μόνος που περνάει ζόρια. Ψυχολογικά, οικονομικά, γκομενικά, επαγγελματικά. Όλοι έχουν κάτι που τους απασχολεί και δε λύνεται μόνο του. Δεν έχεις πάντα το ίδιο πρόβλημα με το διπλανό σου, όμως ίσως εκείνος το έχει ήδη περάσει και έχει βρει τη λύση για σένα ή μπορεί να δει ξεκάθαρα κάτι που εσύ σε αυτή τη φάση δεν μπορείς. Και πολλές φορές είναι τόσο απλό που χτυπάς το κεφάλι σου που δεν το είχες δει. Γιατί όταν αφήνεις να σε κατακλύζουν σκέψεις και προβλήματα που ίσως είναι και ανούσια τελικά, τσάμπα χρόνο χάνεις και τσάμπα η μουρμούρα.

Ξεκινάει μια νέα μέρα. Εσύ είσαι καλά όμως. Καλύτερα από εχθές και προχθές. Κανόνισες εκείνο τον καφέ που ανέβαλες τόσο καιρό και μίλησες. Τα ‘πες και ξαλάφρωσες. Κι ας μη βρήκες τη λύση αμέσως, μπήκαν όλα σε μια τάξη και ένα-ένα θα τα ξεκαθαρίσεις. Τελικά ίσως δεν είναι και τόσα πολλά. Το ‘χεις! Και η γεύση του καφέ μια χαρά είναι, δεν έχει αλλάξει κάτι! Ανοίγεις το κινητό και διαβάζεις μήνυμα από φίλο: «Καλημέρα, τι κάνεις;». Απαντάς: «Καλημέρα, σήμερα καλύτερα. Εχθές δεν ήμουν καλά. Πότε θα πάμε για καφέ;» Και θα δεις εκείνη τη στιγμή το πρόγραμμά σου για να κανονίσεις τον καφέ. Στο δρόμο θα συναντήσεις κάποιον και θα επαναλάβεις τον ίδιο διάλογο. Θα φτάσεις στη δουλειά και θα πεις τα ίδια παρέα με ένα χαμόγελο ανακούφισης. Να θυμάσαι όμως και την άλλη πλευρά…Ο άλλος είναι πραγματικά καλά; Μήπως χρειάζεται κι εκείνος ένα χέρι βοηθείας να τον βγάλει απ’ τον αυτόματο; Ρώτησέ τον αν είναι πραγματικά καλά ή αν θέλει να τα πείτε πίνοντας καφεδάκι ή μια μπιρίτσα.