Απ’ τον πρώτο εκείνο σπόρο που ήταν η αρχή της γένεσης του καθενός, μας ακολουθούν αυτά τα μοναδικά στοιχεία που μας περιγράφουν. Ερχόμενοι σε τούτον τον κόσμο έχουμε ο καθένας αυτά τα χαρακτηριστικά ταυτοποίησης που ό,τι και να γίνει θα μας ορίζουν και θα μας περιγράφουν. Τόσο σωματικά, δακτυλικά αποτυπώματα και δόντια για παράδειγμα, όσο και ψυχικά, κυκλοθυμία, καλοσύνη, νευρικότητα για να ονομάσουμε κάποια. Άτιμο DNA, μας ακολουθεί παντού και ουδείς μπορεί να ξεφύγει από τούτο.
Έτσι απ’ την ώρα που ερχόμαστε στον κόσμο ξεκινάμε με το πιστοποιητικό γέννησης, το πρώτο αποδεικτικό ταυτοποίησης. Κι όσο περνούν τα χρόνια προσθέτονται κι άλλα πολλά έγγραφα που αποδεικνύουν την ύπαρξη και τη μοναδικότητά μας -ταυτότητες, διαβατήρια, κάρτες τραπέζης, κάρτες μέλους και ου το καθεξής. Αυτά λοιπόν είναι τα πρακτικά του θέματος αποδείξεως της υπόστασης και της μοναδικότητάς μας.
Απ’ την άλλη ο καθένας έχει κουβαλήσει και τα δικά του εσωτερικά χαρακτηριστικά που επίσης τον περιγράφουν και τον ορίζουν. Έτσι όλοι υπακούν όσα χρόνια και αν περάσουν στους χαρακτηρισμούς που ο κάθε άνθρωπος που τους γνώρισε τους «κόλλησε».
Απ’ τα χαιδευτικά των γονιών και συγγενών, μέχρι το παρατσούκλι της παρέας και πάει λέγοντας. Τους χαρακτηρίζει μία λέξη, αυτή που έκανε κλικ στον όποιον την έδωσε γιατί έτσι υπάρχεις σαν εικόνα στο μυαλό του. Και ξέρεις πια ότι ακούγοντας αυτή τη λέξη αναγνωρίζεις και σε ποιον αναφέρεται.
Έτσι και στις σχέσεις λοιπόν, αυτές των στενών επαφών τρίτου τύπου, θέλεις αυτή τη μία λέξη, την κατάδική σου που σε ορίζει στα μάτια του συντρόφου σου. Όχι τα γνωστά μωρό μου, λατρεία μου, καρδούλα και ψυχή μου, αλλά τα άλλα τα εκ των έσω. Αυτή που σου χαρίζει τη μοναδικότητά σου στα μάτια τους, που σε ξεχωρίζουν απ’ το πλήθος. Την ταυτότητα σου κι όχι την τυποποίησή σου στη σχέση.
Είναι ωραίο να ακούς αυτές τις λεξούλες που έχεις συνδέσει και με μια φωνή και να ξέρεις ότι είναι η δική σου λέξη, η δική σου ταυτότητα σε τούτη τη σχέση. Σου αρέσει και την αγαπάς. Γιατί άλλο το «αγάπη μου» κι άλλο το «βατραχάκι μου», για παράδειγμα. Ξεφεύγει η σχέση απ’ την τυποποίηση και την επανάληψη της τυπικότητας κι αποκτάει ταυτότητα κι εικόνα στο μυαλό του άλλου.
Για να το καταλάβεις καλύτερα είναι ακριβώς όπως τα εργοστάσια ας πούμε τρόπον τινά. Όλα τα προϊόντα στη σειρά, στην ίδια ρουτίνα, κάτω απ’ το ίδιο σχέδιο, ετοιμάζονται το ένα μετά το άλλο μέχρι να καταλήξουν στην αγορά χωρίς καμία αλλαγή. Όμοια ομοίων καταλήγουν στα ράφια των σπιτιών μας. Κι όπου και να είσαι αν πεις αυτή τη λέξη θα ξέρεις ότι χαρακτηρίζει αυτό το ίδιο προϊόν που έχουν όλοι. Καμία παραλλαγή, αυτή είναι η ταυτότητά του.
Είναι ωραίο να έχεις αυτή τη δικιά σου μοναδική ταυτότητα στα μάτια του άλλου. Αυτό το «μυστικό κώδικα» που σας ορίζει. Έχει άλλη αξία, όποια και να είναι αυτή η λέξη, ακόμα και η πιο γελοία, γιατί έχει γεννηθεί μέσα από συνήθειες, χαρακτηριστικά ή απλά γιατί έτσι το θέλησε το έτερον ήμισυ. Και γιατί ξέρεις ότι το «αγάπη μου» μπορείς να το πεις στον καθένα, από φίλο, γνωστό, συγγενή ή κάποιον τυχαίο, αλλά το «βατραχάκι μου» είναι μόνο δικό σου. Είναι αυτή η δικιά σας γλώσσα.
Αυτή η λέξη είναι αυτή που σε ξεχώρισε στα μάτια του άλλου, που σου έδωσε υπόσταση και χώρο στο μυαλό και στην καρδιά του. Δεν αντιστοιχεί σε άλλον πριν ή μετά. Είναι η δική σου λέξη και τη θες.
Είναι κι ένα μικρό, ασήμαντο ίσως επίσης, αποδεικτικό ότι κατέχεις ξεχωριστή θέση στη τη ζωή του άλλου. Δεν υπάγεσαι πλέον στην κατηγορία του αγάπη μου, αλλά είσαι το βατραχάκι του κι αυτό σας έχει δώσει ήδη ταυτότητα.
Επιμέλεια Κειμένου Μαρίας Χατζηπαντελή: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μαρία Χατζηπαντελή
