5 nostalgic ταινιάρες για να απολαύσεις στη θερινή ραστώνη σου

Φτάνει καλοκαιράκι κι εσύ πήρες την άδεια σου απ’ τη δουλειά νωρίς φέτος. Όχι γιατί το θέλησες, αλλά γιατί τώρα υπάρχει κενό. Έψαξες το κόστος διακοπών για Ιούλιο μήνα. Δεν παίζει. Είναι στη μέση της σεζόν για τα ελληνικά νησιά. Δεν πειράζει σκέφτηκες, ωραία είναι και η Αθήνα αυτήν την εποχή. Αδειάζει κι έχεις την τιμή να την ανακαλύψεις με άλλη ματιά, διαφορετική, κι ας είσαι μόνιμος κάτοικός της εδώ και καμιά δεκαετία. Και κάπου εκεί, ξεκινάς να αναπολείς τα παιδικά σου χρόνια. Τα καλοκαίρια που δεν είχαν τελειωμό. Δυο μήνες σχεδόν διακοπές. Ξύπναγες νωρίς το πρωί, πήγαινες θάλασσα με τους παππούδες, γύρναγες, κι έτσι όπως ήσουν ηλιοκαμένος, με το αλάτι να έχει στεγνώσει στο σταρένιο -αταλαιπώρητο ακόμα- δέρμα σου, ξάπλωνες στον καναπέ το μεσημέρι και έβαζες Mega. Για κάποιο λόγο, εκεί παίζονταν οι αγαπημένες σου μεσημεριανές ταινίες.

Μπορεί τα χρόνια να πέρασαν, το τότε κανάλι του Mega να πτώχευσε, αλλά εσύ ακόμα αναπολείς αυτές τις παιδικές ταινίες. Σου θυμίζουν κάτι από την ανεμελιά και την ξεγνοιασιά που άφησες πίσω. Για αυτό, σου φτιάξαμε μία λίστα με κάποιες από τις καλύτερες, για να μπορέσεις να τις ρουφήξεις τα μοναχικά μεσημέρια που θα λιώνεις στο σπίτι με air condition.

1. Τζουμάντζι (1995)

Η αμερικάνικη ταινία φαντασίας, πρωτοκυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1995 και είναι βασισμένη σε βιβλίο. Η πλοκή αφορά ένα υπερφυσικό επιτραπέζιο παιχνίδι, το οποίο με κάθε ζαριά, μετέτρεπε τον χώρο σε μία παράλληλη πραγματικότητα, μέσα απ’ την οποία ξεπηδούσαν τέρατα, κακοτοπιές και δοκιμασίες που οι πρωταγωνιστές καλούνταν να λύσουν, για να επιστρέψουν στον “κανονικό” κόσμο. Η ταινία περιείχε και χωροχρόνο, καθώς οι μικροί ήρωες συνάντησαν παλιούς παίκτες, οι οποίοι είχαν παγιδευτεί για χρόνια στη δίνη του παιχνιδιού, και έθεσαν ως στόχο τους να κατορθώσουν να τους απεγκλωβίσουν.

2. Το κορίτσι μου (1991)

H κωμική-δραματική ταινία, πραγματεύεται την ιστορία ενός κοριτσιού, της Vada Margaret Sultenfuss, που μπαίνει στην εφηβεία, καθώς και τις εύθραυστες σχέσεις που αναπτύσσει, τόσο με την οικογένειά της, όσο και με τους ενήλικες γύρω της. Η Vada, δεν κατάφερε να γνωρίσει ποτέ τη μητέρα της, που πέθανε λίγες μέρες μετά τον τοκετό, και μεγαλώνει με το συναισθηματικό βάρος ότι ευθύνεται η ίδια για τον χαμό της. Η σχέση της με τον πατέρα της είναι εξαρχής δυσλειτουργική, αλλά επιδεινώνεται ακόμα περισσότερο, όταν αυτός γνωρίζει μία νέα σύντροφο, η οποία μετακομίζει στο σπίτι για να ζήσει μαζί τους. Η ίδια παλεύει για να ισορροπήσει ανάμεσα στην παιδικότητά της και στη γυναίκα που μεταμορφώνεται σταδιακά. Όντας πάντα αγοροκόριτσο, σιχαίνεται το σώμα της που αλλάζει, κλείνεται στον εαυτό της όταν της έρχεται η περίοδος, αλλά σιγά σιγά ξεκινάει να πειραματίζεται φορώντας φόρεμα για πρώτη φορά και βάζοντας μακιγιάζ. Στρέφει το πλατωνικό ακόμα ερωτικό της ενδιαφέρον στον δάσκαλο της τάξης της και πέφτει στα πατώματα λόγω της απογοήτευσής της, όταν μαθαίνει ότι είναι αρραβωνιασμένος. Συνοδοιπόρος και κολλητός της φίλος, είναι ο Τόμας, με το οποίο περνάει όλα της τα μεσημέρια, κάνοντας ποδήλατο και συζητώντας μαζί του στο δάσος. Μια μέρα, της πέφτει καταλάθως το δαχτυλίδι της μέσα σε μια κυψέλη με μέλισσες. Ο φίλος της θέλοντας να την ευχαριστήσει, επιστρέφει στο δάσος με σκοπό να το βρεί, εκεί όμως τον τσιμπάνε μέλισσες και πεθαίνει λόγω αλλεργίας. Στενάχωρη, ρομαντική, αλλά βγαλμένη από τη ζωή, η ταινία αυτή μας ξετυλίγει με ηρεμία, την ομορφιά της πολυπλοκότητας και της ρευστότητας των ανθρώπινων σχέσεων.

3. Τα καμώματα του Μπετόβεν (1992)

Πρόκειται για μια οικογενειακή κωμωδία με πρωταγωνιστή έναν σκύλο-τον Μπετόβεν-ράτσας Αγίου Βερνάρδου, που πήρε το όνομα του απ’ τον ομώνυμο Γερμανό συνθέτη. Ο μικρός γίγαντας της καρδιάς μας, το έσκασε απ’ τα χέρια κάποιων κλεφτών που τον είχαν αρπάξει από ένα pet shop, και βρίσκει καταφύγιο στην οικογένεια Νιούτον, οι οποίοι και τον υιοθετούν στη συνέχεια. Τα τρία παιδιά της οικογένειας και η μητέρα ξετρελαίνονται μαζί του κατευθείαν, ενώ ο πατέρας Τζόρτζ όντας εργασιομανής και πολυάσχολος, δεν τον παίρνει με καλό μάτι. Όπως είναι λογικό, το κουτάβι αν και αξιολάτρευτο, φέρνει μαζί του αναστάτωση, ζημιές και αταξίες. Η οικογένεια πάει τον Μπετόβεν στον κτηνίατρο για μία εξέταση ρουτίνας, αγνοώντας ότι ο γιατρός είναι μπλεγμένος με κύκλωμα εμπορίας και παράνομης συμμετοχής σε πειράματα με ζώα. Ο κτηνίατρος επιδιώκοντας να κλέψει τον σκύλο, λέει στους Νιούτον ότι ο Μπετόβεν του επιτέθηκε και πρέπει να προχωρήσουν σε ευθανασία. Τελικά, καταφέρνουν να τον ξεσκεπάσουν, παίρνοντας πίσω το τετράποδο μέλος της οικογένειάς τους. Έτσι ο Τζορτζ, βλέποντας την αγάπη στα μάτια των παιδιών του όταν ξανά επανενώνονται με τον αγαπημένο τους σκύλο, αποφασίζει πως ίσως αξίζει τελικά ο κόπος και η ευθύνη έναντι των πολύτιμων αναμνήσεων που θα χτίσουν μαζί του.

4. Η Γαλάζια Λίμνη (1980)

Δύο μικρά ξαδέρφια, καταλήγουν σε ένα απομονωμένο απ’ τον πολιτισμό νησί του Νότιου Ειρηνικού, όταν το εξερευνητικό πλοίο στο οποίο είχαν επιβιβαστεί με σκοπό να ανακαλύψουν νέα μέρη και πολιτισμούς, ναυάγησε. Οι μοναδικοί επιζήσαντες είναι αυτοί και ο μάγειρας του πλοίου, ο Πάντι. Ο Πάντι, παίρνει τον ρόλο του γονέα, φροντίζοντας τα παιδιά και προσπαθώντας να τους μεταλαμπαδεύσει τόσο τα ήθη και τα έθιμα της κουλτούρας που αφήσανε πίσω τους, όσο και κάποιους κανόνες και νόμους όσον αφορά την επιβίωσή τους στο τροπικό νησί. Ο ίδιος δυστυχώς πεθαίνει, με τους πρωταγωνιστές να αναγκάζονται να ενηλικιωθούν πρόωρα, αναλαμβάνοντας ευθύνες όπως το να χτίσουν μία καινούργια καλύβα, να προστατευτούν από τους ιθαγενείς της περιοχής, αλλά και να αναζητήσουν την καθημερινή τους τροφή. Μπαίνοντας στην εφηβεία, οι νεαροί ερωτεύονται παρόλο που συνδέονται συγγενικά και η κοπέλα μένει έγκυος, γεννώντας στη συνέχεια ένα υγιέστατο αγοράκι, το οποίο ονομάζουν Πάντι, για να τιμήσουν τον άνθρωπο που τους μεγάλωσε. Η ταινία αν και δέχθηκε πολύ μεγάλη κριτική για το σενάριο, αναδείχθηκε σε πρωτόγνωρη επιτυχία. Αξίζει να σημειωθεί, ότι τη μουσική της, συνέθεσε ο ελληνικής καταγωγής μουσικοσυνθέτης Βασίλης Πολυδούρης.

5. Jack (1996)

Κωμική και με βαθιά κοινωνικά μηνύματα ως προς τη διαφορετικότητα και την αποδοχή αυτής, η ταινία αν και πάτωσε στην κινηματογραφική της πρεμιέρα, τελικά κατάφερε να μείνει στην καρδιά όλων των τηλεθεατών που την παρακολούθησαν τυχαία ένα μεσημέρι. Η πλοκή αφορά έναν έφηβο, που λόγω κάποιας σπάνιας πάθησης γερνάει πολύ πιο γρήγορα απ’ το φυσιολογικό, ενώ ταλαιπωρείται και από καρδιαγγειακές επιπλοκές λόγω της ασθένειας. Ως αποτέλεσμα, πέφτει θύμα μπούλινγκ τόσο στον χώρο του σχολείου όσο και στο γενικότερο κοινωνικό πλαίσιο, ενώ πολλοί αγνοώντας τη συγκεκριμένη ιατρική περίπτωση, νομίζουν ότι είναι ενήλικας με νευροαναπτυξιακές διαταραχές. Η αμάθεια όμως αυτή, οδηγεί στον αποκλεισμό του, καθώς οι περισσότεροι γονείς φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά τους να κάνουν παρέα μαζί του. Η ιστορία μας αφηγείται, άλλοτε με κωμικό κι άλλοτε με σκληρό τρόπο, την ανάγκη ενός παιδιού να ανήκει σε ομάδες συνομηλίκων, την επιρροή και την ανατροφοδότηση των κοινωνικών στερεοτύπων στα παιδιά μέσω των γονέων, αλλά και την ανθρώπινη ενστικτώδη τάση να κρίνουμε και να προμηνύουμε το ποιόν από την εμφάνιση. Ο Ρόμπιν Γούλιαμς προφανώς και δίνει μία συγκλονιστική ερμηνεία, με αποκορύφωμα τον αποχαιρετιστήριο λόγο στο κλείσιμο της ταινίας.