10 λόγοι για να μην είσαι απολιτίκ

Απολιτίκ· ένας όρος που τώρα τελευταία μας απασχολεί όλο και περισσότερο -αφού αρχίζουμε ν’ αμφιβάλλουμε γι’ αυτόν. Απολιτίκ είναι αυτός που δεν ψηφίζει κανένα κόμμα, που δεν έχει άποψη, που δηλώνει ουδέτερος.

Ίσως να φταίνε όλα τα δυσάρεστα γεγονότα και η αδικία που τα περιτυλίγει, πάντως πλέον αμφισβητούμε ευκολότερα την έως τώρα, ουδέτερη πολιτικά στάση μας. Η λέξη πολιτικά δε σημαίνει κομματικά, σημαίνει πολιτική θέση. Θέση και άποψη για όσα συμβαίνουν, το πώς μπορούν να αλλάξουν. Κι αυτό μπορεί να γίνει, με το να αλλάξουμε τη σκέψη μας. Να σταματήσουμε να είμαστε άβουλοι, κι αν κάτι μας ενοχλεί να το λέμε, και να προσπαθούμε να το αποτρέψουμε. Να το αλλάξουμε.

Ας δούμε λοιπόν δέκα λόγους για να μην είμαστε απολιτίκ.

1. Για να μπορέσει να εξελιχθεί η κοινωνία μας

Αν συμβιβαζόμαστε μ’ όσα μας πλασάρουν κι επιλέγουμε μια πολιτικοποιημένη ουσιαστικά αδιαφορία, τότε υποστηρίζουμε τη στασιμότητα και την απάθεια -με αποτέλεσμα να μην προοδεύει η ζωή μας. Δεν πρέπει να είμαστε απολιτίκ γιατί αυτή η απόφαση δημιουργεί μια παγιωμένη κατάσταση. Κάτι που δεν ενοχλεί την κάθε πολιτική εξουσία, αφού λειτουργεί υπέρ της.

2. Πώς αλλιώς θα έχουμε μια «θέση» σ’ όσα συμβαίνουν;

Δεν πρέπει να είμαστε απολιτίκ, γιατί χρειάζεται να έχουμε μια θέση μας στην κοινωνία και στο τι συμβαίνει γύρω μας. Ο καθένας από μας πρέπει να έχει μια θέση και μια άποψη που να την επικοινωνεί και να την υποστηρίζει. Αν δηλώνουμε αδιάφοροι, η θέση μας ποτέ δε θα φανεί και ποτέ δε θα ακουστεί η άποψή μας. 

3. Ψηφίζουμε ταυτόχρονα για τον πλανήτη αλλά και τα ζώα

Γιατί πρέπει να φροντίσουμε για την προφύλαξη των ζωών μας και την προστασία του πλανήτη. Η στάση μας κι οι σωστές αποφάσεις, μπορούν να αλλάξουν κατά πολύ την ποιότητα ζωής μας αλλά και του πλανήτη στον οποίο ζούμε και ασταμάτητα καταστρέφουμε. Πρέπει να μπορούμε να έχουμε άποψη για το πώς διαμορφώνεται το μέλλον του, και να έχουμε δικαίωμα να διαφωνούμε όταν κάτι δε μας αρέσει.

4. Γιατί μας αφορά ποιος αποφασίζει για εμάς

Γιατί πρέπει να έχουμε γνώμη για όσα γίνονται και για το ποιες αποφάσεις παίρνονται απ’ άλλους για εμάς. Για το ποιος παίρνει τις αποφάσεις αυτές γύρω από τις οποίες χτίζουμε τις ζωές μας και τις ζωές των ανθρώπων μας. Να μπορούμε να επιβληθούμε και να ελέγξουμε ποιους αφήνουμε να κρατάνε τα ηνία μας.

5. Είναι και το θέμα της κριτικής

Πρέπει να ασκούμε κριτική σε οποιαδήποτε εντολή δίνεται σ’ οποιονδήποτε τομέα από την εκάστοτε εξουσία, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αποτρέψουμε οποιοδήποτε λάθος. Να μπορέσουμε να αποτρέψουμε οποιαδήποτε αδικία. Η κριτική είναι η βάση της πολιτικής.

6. Αν δεν εκφέρουμε άποψη είναι σαν να συμφωνούμε σ’ όλα

Δεν πρέπει να είμαστε απολιτίκ γιατί χρειάζεται αντίληψη για όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο. Για τις πολιτικές ενέργειες και τα αποτελέσματά τους. Αν δεν εκφέρουμε άποψη είναι σαν να συμφωνούμε σε όλα. Σαν να δίνουμε το ok να συνεχιστεί το χάος που μας παρουσιάζεται σαν σωστή απόφαση.

7. Η αποστασιοποίηση δε δείχνει σεβασμό

Πρέπει να υπάρχει σεβασμός προς τους άλλους πολίτες και για όσα τους επηρεάζουν. Πρέπει να υπάρχει συλλογική σκέψη, ισότητα στις αποφάσεις που παίρνουν όσοι έχουν ισχύ, ισότητα προς τους πολίτες. Γι’ αυτό πρέπει να παίρνουμε θέση σε όσα συμβαίνουν, για να μιλάμε για όσους δεν έχουν φωνή.

8. Χρειαζόμαστε την πηγή του προβλήματος, για να προχωρήσουμε

Πρέπει να ξέρουμε την πηγή των όσων μας απασχολούν, μας θυμώνουν. Γι’ όλα αυτά που γίνονται και δεν τα καταλαβαίνουμε. Πρέπει να μάθουμε τι συμβαίνει πίσω από όλα αυτά που απλά παρακολουθούμε άβουλοι. Να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε.

9. Πρέπει να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας

Οφείλουμε να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Δικαιώματα που έχουμε σαν άνθρωποι, σαν πολίτες. Δικαιώματα στη ζωή μας, στην ασφάλειά μας, στην υγεία μας. Σ’ όλους τους τομείς της ζωής που πάσχουν κάτω από την απολυταρχία. 

10. Μπορούμε ακόμα ν’ αλλάξουμε

Δεν πρέπει να είμαστε απολιτίκ γιατί οφείλουμε ν’ αλλάξουμε όσα μπορούν ν’ αλλάξουν -κι είναι πολλά. Κι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε αν σταματήσουμε να ζούμε στην καταστολή του απολιτικοποιημένου. 

Δεν πρέπει να περιμένουμε κάτι που θα μας ταρακουνήσει για ν’ αναρωτηθούμε αν πρέπει να ενεργήσουμε. Από τώρα πρέπει να το κάνουμε. Με το να δηλώνουμε απολιτίκ δυναμώνουμε τους ήδη ισχυρούς. Τους δίνουμε χωρίς κανέναν κόπο από τη μεριά τους, το χρυσό εισιτήριο για το δικαίωμα των αποφάσεων στις δικές μας ζωές.

Πρέπει να έχουμε πολιτική άποψη και να μην αφήνουμε την κοινωνία μας στην τύχη της.

Πρέπει να αρχίσουμε να ενημερωνόμαστε και να ασκούμε ουσιαστική κριτική. Ενεργά και όχι με τη μορφή γκρίνιας στις παρέες μας. Γιατί έτσι γινόμαστε αυτομάτως πιστοί ψηφοφόροι, έρμαια του κάθε κόμματος που είναι στην ισχύ. Κι είναι σαν να τους χειροκροτάμε κιόλας όταν μέχρι χθες τους μουτζώναμε. 

Με το να είμαστε απολιτίκ χαρίζουμε ακόμα μια νίκη σε κάποιους που δε γνωρίζουμε ουσιαστικά. Που δεν εμπιστευόμαστε. Σ’ αυτούς που είναι ικανοί να χρησιμοποιήσουν οποιοδήποτε μέσο για να μας πείσουν πως κάνουν το σωστό. 

Ας πολιτικοποιηθούμε λοιπόν. Και αυτό δε σημαίνει απαραίτητα να μπούμε σε κάποιο ψηφοδέλτιο ή να υποστηρίξουμε κάποιο συγκεκριμένο κόμμα. Αυτό σημαίνει να έχουμε άποψη και λόγο για τις ζωές μας. Και να τις διεκδικήσουμε.