Αν πιστεύεις πως στο σ#ξ τα έχεις δει όλα, κράτα μια πετσέτα. Κυριολεκτικά όμως, γιατί το sploshing είναι το νέο trend που κάνει θόρυβο στον κόσμο του φετίχ και υπόσχεται να βάλει το φαγητό στο παιχνίδι με τρόπους που ούτε ο Masterchef δε θα φανταζόταν.
Τι είναι όμως ρε παιδιά αυτό το περιβόητο sploshing;
Πολύ απλά: είναι η σεξουαλική διέγερση μέσα από την επαφή με φαγητό. Σάλτσες, σαντιγί, προφιτερόλ, τιραμισού, μακαρόνια, μέχρι και βανίλια Μαδαγασκάρης – ό,τι μπορεί να λερώνει, να κολλάει ή να γλιστράει τέλος πάντων, γίνεται αξεσουάρ απόλαυσης. Η φάση δεν είναι απλώς «παίζουμε με λίγο προφιτερόλ πάνω στο κορμί», όχι όχι, αλλά το να απολαμβάνεις την ίδια την αίσθηση του να λερώνεσαι με φαγητό, να το αισθάνεσαι στο δέρμα σου, να αφήνεσαι στην ακαταστασία.
Αν σκέφτεσαι τώρα «μα καλά, ποιος διεστραμμένος το σκέφτηκε αυτό;» σε ενημερώνω ατάκα και επί τόπου πως υπάρχει ολόκληρη κοινότητα γύρω από το sploshing, με forums, βίντεο και φωτογραφίες και – ναι – επαγγελματίες performers. Δε μιλάμε δηλαδή για μια φάση «έριξα λίγο μέλι και τελείωσε». Μιλάμε για κανονικό πανηγύρι φαγητού πάνω στο κορμί.
Γιατί άραγε τώρα αυτό αρέσει σε κάποιους θα αναρωτηθούμε;
Στην ψυχολογία των φετίχ, το sploshing θεωρείται να ξέρετε WAM (Wet and Messy fetish). Το μυστικό του είναι ο συνδυασμός:
• Αισθησιασμός: το δέρμα νιώθει διαφορετικά την υφή, άλλο για παράδειγμα η βελούδινη σαντιγί και άλλο η παχύρευστη σοκολάτα.
• Παιχνιδιάρικη αταξία: είναι η αίσθηση ότι «απαγορεύεται να λερώνεις το φαγητό» και τώρα ξαφνικά επιβάλλεται.
• Απελευθέρωση: πολλοί το βλέπουν σαν μια μορφή regressive fun, σα να επιτρέπεις στον εαυτό σου να ξαναγίνει παιδί που κάνει ακαταστασία – μόνο που τώρα το κάνεις με σεξουαλικό φορτίο.
Για να το πούμε πιο απλά: το sploshing είναι το σ#ξουαλικό αντίστοιχο του να βουτάς τα χέρια σε μια τούρτα και να μη σε νοιάζει τίποτα. Είναι η στιγμή που το «ωχ θα λερωθούμε» γίνεται «ναι, θέλω να λερωθούμε». Κι εδώ έρχεται η μεγάλη ερώτηση: S#xy ή αηδιαστικό; Γιατί μεταξύ μας τώρα, άλλος φαντάζεται ένα κορμί καλυμμένο με σοκολάτα κι άλλος θυμάται το ταπεράκι με το παστίτσιο που είναι μέσα στο ψυγείο 2 ημέρες… περί ορέξεως εδώ θα πούμε εμείς.
Το sploshing δεν είναι για όλους – και εδώ που τα λέμε δε χρειάζεται και να είναι. Όπως κάθε φετίχ, αν δε σε εξιτάρει, δε χάνεις και κάτι. Αν όμως σε τραβάει η ιδέα του food-play, μπορεί να ανοίξει έναν εντελώς νέο κόσμο αίσθησης και παιχνιδιού.
Φυσικά αν με ρωτάτε χρειάζεται και μια δόση πρακτικότητας το όλο θέμα:
• Αν το δοκιμάσεις, διάλεξε φαγητά που είναι ασφαλή για το δέρμα (όχι καυτερές σάλτσες, δε θέλουμε δράματα).
• Προτίμησε κάτι που καθαρίζεται εύκολα (άλλο πράγμα η φαντασίωση και άλλο η μυρωδιά της μαγιονέζας στο σεντόνι την άλλη μέρα).
• Και πάνω απ’ όλα: συναίνεση παιδιά. Δεν υπάρχει τίποτα sexy στο να λερώνεις κάποιον που δε θέλει.
Και μιας και μιλάμε γι’ αυτό, φαντάζεστε το sploshing στην ελληνική του έκδοση; Να σε περιμένει ο άλλος με ένα ταψί γαλακτομπούρεκο; Να σου αλείφει το τζατζίκι στον λαιμό; Να μπλέκεσαι σε μάχη με φύλλα μπουγάτσας; Εδώ ίσως το φετίχ συναντάει το γαστρονομικό μας DNA. Αν μη τι άλλο, θα είμαστε πρωτοπόροι στο πιο χαοτικό sploshing ever!
Το συμπέρασμα είναι ότι το sploshing είναι άλλο ένα reminder ότι η σεξουαλικότητα είναι πολύχρωμη, πολυδιάστατη και γεμάτη εκπλήξεις. Δεν είναι ανάγκη να το δοκιμάσεις για να το καταλάβεις. Αρκεί να αποδεχτείς ότι για κάποιους η απόλαυση κρύβεται σε ένα μπολ με σαντιγί και φράουλες – ή σε μια μακαρονάδα.
Η ουσία είναι ίδια: στο σ#ξ χωράει παιχνίδι, φαντασία και κυρίως ελευθερία. Αν για κάποιους αυτό σημαίνει σοκολάτα στο κορμί και ζελέ στα σεντόνια, τότε το μόνο που μπορείς να πεις είναι: Bonne appetit!
Συντάκτης: Φραγκούλα Χατζηαγόρου
