Το σ#ξ, ανεξάρτητα με τις θεωρίες που κυκλοφορούν, στην πραγματικότητα δεν είναι μόνο σώμα. Δεν είναι μόνο χημεία, ούτε μόνο ορμή. Είναι μια πράξη που κουβαλάει την αρχέγονη μνήμη της δημιουργίας, ένα κάλεσμα που ενώνει το υλικό με το άυλο. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να το περιορίσουμε σε μια σωματική εκτόνωση, η αλήθεια συνεχίζει να παραμένει: το σ#ξ είναι πύλη. Και όταν περνάς από αυτήν την πύλη, η πνευματική σου ενέργεια βρίσκεται στο πιο ευάλωτο αλλά και πιο δημιουργικό της σημείο.
Γι’ αυτό το λόγο και το ερώτημα γίνεται καίριο: πώς μπορείς να κρατήσεις αυτή την ενέργεια καθαρή, φωτεινή και αναγεννητική την ώρα που δυο σώματα ενώνονται;
Η πρώτη κρυφή τέχνη θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η αναπνοή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως σε όλες τις παραδόσεις, από τον Ταντρισμό μέχρι τον Δυτικό εσωτερισμό, η αναπνοή θεωρείται το νήμα που συνδέει το σώμα με την ψυχή. Την ώρα της ερωτικής ένωσης, αν ο ρυθμός σου παρασύρεται αποκλειστικά από το σώμα, χάνεις την επίγνωση. Αν όμως καταφέρεις να αφήσεις την αναπνοή να γίνει γέφυρα, τότε κάθε άγγιγμα γίνεται διαλογισμός, κάθε κραυγή γίνεται προσευχή. Μείνε στο τώρα, μην αφήνεις το νου να τρέχει. Εισπνοή – σύνδεση – εκπνοή – απελευθέρωση, είναι ένας συνδυασμός που πραγματικά θα σε οδηγεί σε μια απόλυτη εμπειρία.
Υπάρχει σχεδόν κάτι τρομακτικό αλλά και βαθιά απελευθερωτικό στο να κοιτάς τον άλλον κατάματα την ώρα του σ#ξ. Το βλέμμα δεν είναι απλώς μια αισθησιακή λεπτομέρεια, είναι ο καθρέφτης που σε αναγκάζει να δεις την ψυχή. Αν θες να κρατήσεις την ενέργειά σου καθαρή, μη φοβηθείς αυτό το βλέμμα. Άφησέ το να γίνει διάλογος άνευ λέξεων, μια συμφωνία σιωπηλή ότι όσα μοιράζεστε δεν είναι απλά σωματικά κατάλοιπα πόθου αλλά μυσταγωγία.
Αν καταφέρεις να αντιληφθείς το σώμα σου σαν εργαλείο, απλώς το χρησιμοποιείς. Αν όμως το αντιληφθείς σαν ναό, τότε το ιεροποιείς. Η πνευματική σου ενέργεια δεν εξαντλείται την ώρα της ηδονής αν μπεις σε αυτήν τη συνειδητότητα: το σ#ξ δεν είναι κατανάλωση, αλλά προσφορά. Δίνεις και παίρνεις με τον ίδιο ιερό ρυθμό. Δεν αρπάζεις, δεν απαιτείς, αλλά στην ουσία αφουγκράζεσαι. Αυτή η στάση αλλάζει όχι μόνο την ποιότητα της πράξης αλλά και το αποτύπωμα που αφήνει μέσα σου.
Πόσο συχνά, αλήθεια, ξεχνάμε τη δύναμη των λέξεων στο κρεβάτι; Η φωνή δεν είναι μόνο για κραυγές. Είναι εργαλείο μαγικό. Οι λέξεις που θα πεις ή θα ακούσεις μπορούν να σε απογειώσουν ή να σε βυθίσουν. Μην αφήνεις λοιπόν τον εαυτό σου να εκτοξεύει απλώς μηχανικές φράσεις. Άφησε τις λέξεις να γίνουν μάντρα, επανάληψη που ενώνει την πρόθεση με την πράξη. Ένα «σ’ αγαπώ» ειπωμένο τη στιγμή της κορύφωσης μπορεί να κλείσει μέσα του περισσότερη ενέργεια απ’ ό,τι δεκάδες αψυχολόγητες κινήσεις. Αρκεί να το νιώθετε όταν το λέτε. Αρκεί να είναι αληθινό.
Ό,τι κάνεις χωρίς πρόθεση, χάνεται. Ό,τι κάνεις με πρόθεση, αφήνει ίχνος. Το ίδιο λοιπόν ισχύει και στο σ#ξ. Αν μπαίνεις στην πράξη μόνο για την εκτόνωση, η ενέργεια σκορπίζεται, χάνεται, δεν βρίσκει λόγο ύπαρξης. Αν όμως μπεις με πρόθεση – να ενωθείς, να θεραπευτείς, να μοιραστείς, να αναγεννηθείς – τότε η πράξη αποκτά άλλη βαρύτητα. Και τότε η ενέργεια δεν φεύγει, μένει, κυλάει μέσα σου σαν ποτάμι που σε καθαρίζει και σε τροφοδοτεί.
Στον εσωτερισμό υπάρχει πάντα η έννοια της συγκράτησης. Και όχι, δεν σημαίνει καταπίεση, σημαίνει επιλογή. Σημαίνει να μη σπαταλάς όλη σου την ενέργεια σε μια μόνο στιγμή, αλλά να την κυκλοφορείς μέσα σου και μέσα στον σύντροφό σου. Είναι το μυστικό του να μην βλέπεις την κορύφωση σαν το τέλος, αλλά σαν ένα ακόμα πέρασμα. Η στιγμή αυτή δεν είναι καταστροφή αλλά δημιουργία – κι εκεί βρίσκεται το κλειδί για να διατηρήσεις την πνευματική σου ενέργεια.
Όταν το σώμα τελικά κουραστεί και η ανάσα βαρύνει, αυτό που μένει δεν είναι οι κινήσεις, αλλά η ποιότητα της ένωσης. Το αν αισθάνεσαι άδειος ή γεμάτος. Το αν η ενέργειά σου καταναλώθηκε ή αν γέννησε κάτι μεγαλύτερο από εσένα. Εκεί κρίνεται όλη η ουσία. Το σ#ξ δεν είναι μόνο πράξη ηδονής, είναι άσκηση εσωτερικής αλχημείας. Είναι η στιγμή που δυο γίνονται ένα και το «ένα» συνδέεται με το Όλον.
Το σ#ξ λοιπόν μπορεί και έχει τη δύναμη να σε εξαντλήσει ή να σε αναστήσει. Η διαφορά βρίσκεται στο αν θα το ζήσεις σαν πράξη κατανάλωσης ή σαν μυστήριο ένωσης. Και η επιλογή αυτή βρίσκεται πάντα στα χέρια σου.
Γι’ αυτό κρατήστε αυτή τη φράση για να θυμάστε πως ό,τι γίνεται συνειδητά ξεπερνά το στιγμιαίο: Η ιερότητα του έρωτα δεν μετριέται με εκρήξεις, αλλά με την ενέργεια που αφήνει πίσω του… Και οι ενέργειες δεν λένε ποτέ ψέματα.
Συντάκτης: Φραγκούλα Χατζηαγόρου
