145 άτομα τρυπήθηκαν από σύρiγγα σε επίθεση που έγινε σε μουσικό φεστιβάλ στη Γαλλία

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη τη Γαλλία βγήκαν στους δρόμους για να γιορτάσουν τη Fête de la Musique – τη «Γιορτή της Μουσικής». Μια γιορτή που υποτίθεται πως ενώνει, λυτρώνει και φέρνει φως στις πόλεις, μετατράπηκε για δεκάδες ανθρώπους σε εφιάλτη.

Σύμφωνα με τις Αρχές, τουλάχιστον 145 άτομα ανέφεραν πως τρυπήθηκαν με σύριγγες κατά τη διάρκεια υπαίθριων μουσικών εκδηλώσεων σε διάφορα σημεία της χώρας. Η γαλλική αστυνομία έχει ήδη προχωρήσει σε 12 συλλήψεις, ανάμεσά τους τέσσερα άτομα στην Ανγκουλέμ και δύο στη Μετς, με τα θύματα να περιλαμβάνουν ακόμη και ανήλικους, με την πλειοψηφία να είναι γυναίκες.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by People Magazine (@people)

Στο Παρίσι, μεταξύ των 13 περιστατικών που δηλώθηκαν, καταγράφηκε και ένα κορίτσι 15 ετών. Στην Τουρ, 13 γυναίκες κατήγγειλαν πως κάποιος τις τρύπησε με σύριγγα. Από τους συνολικά 145 που κατήγγειλαν τις επιθέσεις, μερικοί μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο για τοξικολογικές εξετάσεις, καθώς ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί εάν οι συριγγίσεις περιείχαν ουσίες όπως GHB ή rohypnol. Οι εισαγγελικές αρχές διερευνούν με ιδιαίτερη προσοχή τη διασύνδεση αυτών των ενεργειών με προηγούμενα περιστατικά (όπως κύμα ανάλογων επιθέσεων το 2022) και αναφορές στο διαδίκτυο.

Credit : ED JONES/AFP via Getty

Πριν από τις εκδηλώσεις, η φεμινίστρια influencer Abrège Soeur προειδοποίησε ότι είχαν κυκλοφορήσει αναρτήσεις στο TikTok και Snapchat, καλώντας σε επιθέσεις με σύριγγες εναντίον γυναικών, σύμφωνα με δημοσίευμα της telegram. Παρότι οι προθέσεις και οι συντελεστές αυτών των διαδικτυακών εκκλήσεων δεν έχουν ξεκαθαριστεί, η προειδοποίηση λειτούργησε ως καμπανάκι κινδύνου.

Αξίζει να τονίσουμε κάποια βασικά σημεία της επίθεσης:

1) Στοχοποιήθηκαν κυρίως νεαρές γυναίκες

2) Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φαίνεται να έπαιξαν ρόλο στην υποκίνηση

3) Η παρουσία αστυνομίας, ή οι κινητές μονάδες υποστήριξης δεν υπήρξαν επαρκείς

Πέρα από τις αστυνομικές έρευνες και τις ιατρικές εξετάσεις, υπάρχει και μια ηχηρή σιωπή: αυτή της ευρύτερης κοινωνίας που μοιάζει να αποδέχεται το φόβο ως κάτι φυσιολογικό. Αν δεν είχε μιλήσει η Abrège Soeur, αν δεν είχαν μιλήσει τα ίδια τα θύματα, θα είχαμε μάθει τίποτα;

Μάλιστα, δεν είναι καν ένα πρωτοφανές φαινόμενο. Σύμφωνα με τη Le Monde, στις 21 Ιουνίου του 2022 ένα κύμα βίαιων χτυπημάτων αμαύρωσε το Fête de la Musique (το ετήσιο καλοκαιρινό μουσικό φεστιβάλ) σε όλη τη Γαλλία. Παρά τις διάφορες αναφορές, η υπουργός Πολιτισμού Rima Abdul-Malak διαβεβαίωσε ότι επρόκειτο για “ψυχωτικό φαινόμενο και όχι πραγματικό”. Από τα τέλη Μαρτίου, οι επιθέσεις με σύριγγες εξαπλώθηκαν σε επιδημία παντού, σε φεστιβάλ, σε κλαμπ και σε μπαρ. Οι αναφορές ήταν πάντα οι ίδιες: ένας κρυφός δράστης- ίχνη βελόνας στο χέρι, στους γλουτούς ή στην πλάτη- συμπτώματα διαφορετικής έντασης (πονοκέφαλοι, εμετοί) και τοξικολογικές αναλύσεις που αποδεικνύονταν αρνητικές. Μέχρι τις 23 Ιουνίου, περισσότερες από 1.000 καταγγελίες είχαν υποβληθεί από την αρχή του έτους.

“Les Piqueurs” (1819), συλλογή BNF. GALLICA / BNF

Η πρώτη φορά που συναντάται, ωστόσο, μας πάει χρόνια πίσω, και συγκεκριμένα το 1819. Τότε, το Moniteur Universel, η επίσημη φωνή της γαλλικής κυβέρνησης, αποκάλυψε ότι μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, 400 άτομα -κυρίως νεαρές γυναίκες- είχαν τρυπηθεί μέχρι αιμορραγίας, συνήθως στους γλουτούς και σε δημόσιους χώρους (σε θέατρα, αγορές και δρόμους). Σύμφωνα με τον ιστορικό Emmanuel Fureix, αυτό το “έγκλημα που διαπράχθηκε ανάμεσα στην ανωνυμία του πλήθους και των σωμάτων” και συνδύαζε τη σεξουαλική ευαλωτότητα, τον ηθικό πανικό και την πολιτική εργαλειοποίηση. Μόνο όταν ένας άνδρας καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης.

Αν κάτι αποδεικνύουν οι μαζικές επιθέσεις αυτές, είναι πως ο δημόσιος χώρος —ακόμα και όταν ανήκει σε μια εορταστική σφαίρα— παραμένει επισφαλής, ειδικά για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Δεν αρκεί να λέμε «προσέχετε». Δεν αρκεί να ζητάμε από τα θύματα να γίνουν ερευνητές του ίδιου τους του τραύματος. Χρειαζόμαστε συλλογική ευθύνη, πολιτική βούληση και μηδενική ανοχή απέναντι σε πρακτικές που χρησιμοποιούν τον φόβο ως όπλο. Γιατί όταν το δικαίωμα στην ασφάλεια εξαρτάται από την ηλικία, το φύλο ή το πόσο ψηλά φοράς το σορτσάκι σου, τότε υπάρχει τεράστια τρύπα στο τι ονομάζουμε ασφαλή κοινωνία.