Η κοπή της βασιλόπιτας της Ελληνικής Αστυνομίας το βράδυ της Παρασκευής (14/2) στο νυχτερινό κέντρο που εμφανίζονται ο Χρήστος Μάστορας και η Ελένη Φουρέιρα, έφερε ένα απρόσμενο “ευχαριστώ” από τον γνωστό τραγουδιστή προς τις Αρχές. Δύο εβδομάδες μετά τη σύλληψή του στο κέντρο της Αθήνας για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, ο Μάστορας όχι μόνο δε δίστασε να μιλήσει για το περιστατικό, αλλά έκανε και μια δημόσια αναφορά στη στήριξη που – όπως άφησε να εννοηθεί – έλαβε από συγκεκριμένα πρόσωπα της Αστυνομίας.
«Η Ελληνική Αστυνομία! Κάντε λίγο θόρυβο!» φώναξε προς το κοινό, πριν προχωρήσει στην προσωπική του εξομολόγηση. «Μετά από όσα έγιναν, τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου και ιδιαίτερα τον Γιώργο Καλλιακμάνη. Κατάλαβε τον χαρακτήρα μου και συγχώρεσε το λάθος μου, όταν έπιασα το τιμόνι, ενώ δεν έπρεπε. Κανείς δεν πρέπει να το πιάνει, κανείς».
Η στιγμή καταγράφηκε σε βίντεο που διέρρευσε στα social media, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις.
Όταν η μεταμέλεια έχει VIP περιτύλιγμα
Αν υπάρχει κάτι που μένει από αυτή τη σκηνή, είναι το εξής: Ένας διάσημος παραδέχεται δημόσια πως έκανε κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο, που θα μπορούσε να του στοιχίσει τη ζωή ή – χειρότερα – να βάλει σε κίνδυνο αθώους ανθρώπους. Και αντί να σταθεί ενώπιον της δικαιοσύνης με σοβαρότητα, κάνει ένα είδος σόου από τη σκηνή. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η δικαιοσύνη δεν είναι θέμα χαρακτήρα. Δεν είναι θέμα συμπάθειας. Δεν είναι θέμα καλής φήμης, ή μεγάλης φήμης. Όταν ένας απλός πολίτης συλλαμβάνεται για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, δεν περιμένει κατανόηση και συγχώρεση. Περιμένει πρόστιμα, αφαιρέσεις διπλώματος, ποινικές διαδικασίες.
Η ουσία παραμένει
Ο Μάστορας είχε δίκιο σε κάτι: «Κανείς δεν πρέπει να πιάνει το τιμόνι όταν δεν πρέπει». Το πρόβλημα είναι ότι η συγγνώμη του ήρθε πακέτο με δημόσιες ευχαριστίες και εγκώμια στην Αστυνομία – λες και το να μην υπάρξουν πραγματικές συνέπειες για την πράξη του ήταν ένα προνόμιο που κέρδισε, όχι ένας νόμος που θα έπρεπε να ισχύει για όλους.
Η ελληνική κοινωνία έχει δει αρκετούς επώνυμους να τη γλιτώνουν με ένα χαμόγελο και λίγη δημοσιότητα. Η μεταμέλεια, όταν συνοδεύεται από ειδική μεταχείριση, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα καλοστημένο επικοινωνιακό show. Και όσο αυτό συνεχίζεται, το μόνο σίγουρο είναι πως κάποιοι θα συνεχίσουν να πίνουν και να οδηγούν, γιατί δεν μπορούν να διακρίνουν τι βλέπουν το είδωλό τους να κάνει και να λέει, με την κρυφή ελπίδα πως, αν συμβεί το κακό, θα βρεθεί και γι’ αυτούς ένας καλός άνθρωπος με στολή να δείξει κατανόηση.
Και ναι, κάποιες λέξεις και φράσεις ειπώνονται με αθωότητα, όμως, στη βάση τους κρύβουν τη λογική ενός συστήματος που δεν το θέλουμε πια.
