Σε μια σπαρακτική ιστορία από τον ζωολογικό κήπο της Βαλένθια στην Ισπανία, μια χιμπατζίνα ονόματι Afika θρηνεί το νeκρό μωρό της εδώ και μήνες, αρνούμενη να αποχωριστεί το άψυχο σώμα του. Σύμφωνα με τους φροντιστές της, η Afika είναι μια μητέρα που δεν μπορεί να πει αντίο· γέννησε ένα υγιές θηλυκό μωρό τον περασμένο Δεκέμβριο, ενώ λίγες μέρες αργότερα, το μωρό πέθανε απροσδόκητα.
Από τότε, η Afika έχει γίνει αχώριστη από το νεκρό μωρό της, κουβαλώντας το συνεχώς μαζί της και φροντίζοντάς το σαν να ήταν ακόμα ζωντανό. Οι φροντιστές του ζωολογικού κήπου έχουν προσπαθήσει να απομακρύνουν το σώμα του μωρού από την Afika, αλλά η χιμπατζίνα αντιδρά με έντονη επιθετικότητα κι άγχος απέναντι σε οποιονδήποτε τολμάει να κάνει κίνηση να της το στερήσει.
«Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση για όλους μας», δήλωσε μια φροντιστής της Afika. «Καταλαβαίνουμε τον πόνο της και θέλουμε να τη βοηθήσουμε, αλλά δε θέλουμε να την τραυματίσουμε περισσότερο παίρνοντας το μωρό της.»
Η συμπεριφορά της Afika δεν είναι ασυνήθιστη για τα χιμπατζή, ζώα τα οποία είναι γνωστά για τους ισχυρούς δεσμούς που δημιουργούν με τα μικρά τους: «Οι χιμπατζήδες είναι πολύ κοινωνικά ζώα και θρηνούν βαθιά όταν χάνουν ένα μέλος της οικογένειάς τους», εξήγησε η φροντιστής. «Είναι σημαντικό να σεβαστούμε τη θλίψη της Afika και να την αφήσουμε να πενθήσει με τον δικό της τρόπο.» Η συμπεριφορά της δεν είναι απλώς ένα βιολογικό ένστικτο, αλλά μια ένδειξη της πολυπλοκότητας των συναισθημάτων που μπορούν να νιώσουν τα ζώα. Το περιστατικό αυτό μας υπενθυμίζει ότι η θλίψη και ο δεσμός ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά, αλλά κοινά σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου.
Το προσωπικό του ζωολογικού κήπου παρακολουθεί στενά την Afika και παρέχει υποστήριξη, ελπίζοντας ότι με τον καιρό θα μπορέσει να ξεπεράσει την απώλεια και να προχωρήσει.
Η ιστορία της Afika αποτελεί μια υπενθύμιση για τους ισχυρούς δεσμούς που μοιραζόμαστε με τα ζώα και για τη σημασία της ενσυναίσθησης και του σεβασμού προς όλα τα έμβια όντα. Η συμπεριφορά της μητέρας που θρηνεί για το παιδί της, μας υπενθυμίζει ότι τα ζώα δεν είναι απλά αντικείμενα ή αξιοθέατα για την ψυχαγωγία μας. Είναι έμβια όντα με συναισθήματα, αξίες και ανάγκες που οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη και σίγουρα πρέπει να επαναξιολογήσουμε τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων σε αιχμαλωσία και να αναρωτηθούμε αν είναι ηθικό να τους στερούμε την ελευθερία και το φυσικό τους περιβάλλον. Αν και μέσα, μας, ξέρουμε ήδη την απάντηση.
