To How I met Yor Mother είχε την πρεμιέρα του στις 19 Μαρτίου του 2005 κι ολοκληρώθηκε 14 Μαρτίου του 2014. Η αλήθεια είναι ότι, αν και βγήκε μετά το Friends, μπορεί να το ανταγωνιστεί ισάξια κι ας έχει πάρει κάμποσα στοιχεία του, με το βασικότερο να είναι ότι όλη η ιστορία έχει ως βασικό άξονα τη φιλία. Η δεμένη φιλία, η παρέα που θα κάτσει και θα συζητήσει με τις ώρες κι αντί για καφέδες στο Central Perk όπως στα Φιλαράκια θα πίνει μπίρα, ουίσκι και κρασί στο MacLaren’s Pub. Τότε, σε μια άλλη εποχή, μακριά από την οθόνη, που έπρεπε να κάνεις αγώνα δρόμου για να πάρεις το νούμερο του κινητού ή του σταθερού και δεν μπορούσες να κάνεις search για το προφίλ του ατόμου που ήθελες.

Τα Φιλαράκια, υπήρξαν η παρηγοριά μου σε πολλές δύσκολες στιγμές. Οφείλω πολλά στο Netflix, καθώς το 1994, δεν υπήρχα παρά μόνο σαν μια μακρινή ιδέα, όμως μπορεί και μου χαρίζει όλα τα επεισόδια. Παρ’ όλα αυτά, τολμώ να γράψω ότι μακάρι να είχα δει το How I Met Your Mother πολύ πιο πριν, όταν βρισκόμουν ακόμη στην εφηβεία. Ταυτίστηκα πιο πολύ, έκλαψα και γέλασα περισσότερο απ’ ότι στα Φιλαράκια και το βασικότερο, πήρα πολύ περισσότερο κουράγιο, όταν το είχα ανάγκη. Το How I Met Your Mother, είναι καλύτερο από τα Φιλαράκια κι υπάρχουν 10 λόγοι που το αποδεικνύουν.

 

1. Ross and Rachel VS Ted and Ροbbin

Ο έρωτας του Ross και της Rachel πέρασε 40 κύματα, χωρισμούς και «we were on a break». Αλλά ο έρωτας του Ted με την τόσο ισχυρογνώμων και φιλόδοξη Robbin ήταν πιο ρεαλιστικός. Σ’ έσφιγγε η καρδιά σου με τον Ted που δεν έπαιρνε την ανταπόκριση που προσδοκούσε. Μεγάλωσαν σχεδόν μαζί, την άφησε να φύγει, να γυρίσει και να ξαναφύγει. Την είδε να παντρεύεται, να εξελίσσεται και να κρύβει τα συναισθήματά του για να μην πληγώσει την ίδια, αλλά και τον κολλητό του Barney.

 

2. Στήσιμο ιστορίας

Για όσους δεν ξέρουν -κακώς- τη σειρά, ο Ted προσπαθεί να βρει τον έρωτα της ζωής του. Αφηγείται στα παιδιά του την ιστορία για το πώς γνώρισε τη μητέρα του, πώς τα κατάφερε και πόσο πάλεψε γι’ αυτό. Δεν είναι αυτοτελή επεισόδια, όλα έχουν μια αλληλουχία μεταξύ τους, δεν είναι μια ξεχωριστή ιστορία όπως τα Φιλαράκια, θα υπάρξουν flash back και γενικότερα σου χτίζει μια ιστορία σχεδόν ολόκληρης ζωής με εγκιβωτισμό και πανέξυπνα, κάνοντας συνδέσεις από το πρώτο ως το τελευταίο επεισόδιο.

 

3. Αφήγηση

Η αφήγηση στη σειρά είναι ένα στοιχείο που σε βάζει λίγο πιο μέσα στο σενάριο, λες και το παρακολουθείς μαζί με τους συντελεστές. Η φωνή του Bob Saget σε ηρεμεί και σου δημιουργεί μια ξεκάθαρη σύνδεση με τους χαρακτήρες, αφού είναι ένα σημείο αναφοράς κι ένα μοναδικό, ξεχωριστό κομμάτι που προσθέτει στη σειρά, ένα αστέρι παραπάνω.

 

4. Σασπένς

Το ωραίο με το How I met Your Mother είναι ότι υπάρχει παραπάνω σασπένς στην πλοκή. Εκεί που λες πως επιτέλους θα δούμε το πρόσωπο της «μαμάς» όλο κάτι γίνεται κι όλο κρύβεται και δε μαθαίνουμε ποτέ, παρά μόνο στην τελευταία σεζόν. Εκτός αυτού, πολύ συχνά η μια ιστορία διακόπτει την άλλη κάνοντας στροφές και κύκλους, μέχρι να ολοκληρωθεί μπροστά στα μάτια μας η κάθε μια.

 

5. Η κίτρινη ομπρέλα

Η σειρά έχει το σύμβολό της. Μαρκάρει τη μητέρα για την οποία μιλάει ο Ted μέσω μιας κίτρινης ομπρέλας που εμφανίζεται σε άκυρες -για τον ανυποψίαστο θεατή- στιγμές, δίνοντας μικρά hints και φτιάχνοντας έναν υπέροχο σχεδόν ποιητικό συμβολισμό.

 

6. Μάρσαλ και Λίλυ, οι ανίκητοι

Μεταξύ μας, όσο κι αν μας πλήγωσε η φυγή της Λίλυ για να γίνει ζωγράφος, μαζί με τον Μάρσαλ αποτελούν το ιδανικό ζευγάρι. Μαζί από το πρώτο έτος της σχολής, χτίζουν ένα κοινό μέλλον, μόνο από αγάπη κι αφοσίωση. Μας έμαθαν το “Pause” στους μεγάλους καβγάδες, τη σημασία των μικρών συζητήσεων, το βήμα πίσω για την αγάπη. Μας έμαθαν ότι ένα ζευγάρι μπορεί να είναι και φίλοι παράλληλα κι ομάδα. Κι όντως, η αγάπη του Τσάντλερ και της Μόνικα ήταν επίσης πολύ δυνατή, όμως πάντα υπέβοσκε μια υποτίμηση της δεύτερης για τον πρώτο.

 

7. Το γκέι στοιχείο

Υπάρχουν πολλές φωνές που κάνουν λόγο για τρανσοφοβία αλλά και για στερεοτυπική απεικόνιση των γκέι χαρακτήρων στα Φιλαράκια, πράγμα που στο How I met your mother δεν υπάρχει, αφού η σειρά προσφέρει ορατότητα στις γκέι οικογένειες και μια πιο ξεκάθαρη εκπροσώπηση.

 

8. Εγκυμοσύνη, αποβολή, αδυναμία Σύλληψης

Η σειρά έθιξε σημαντικά θέματα για τη γυναίκα και την εγκυμοσύνη. Η Λίλυ κι η Robbin, καταφέρνουν να εκπροσωπήσουν δυο διαφορετικά πρότυπα γυναικών σε σχέση με τη μητρότητα. Η πρώτη με το να θέλει να κάνει παιδιά, να βιώνει αποβολή, λάθος συναγερμό εγκυμοσύνης και στο τέλος να χτίζει μια μεγάλη οικογένεια, παραβλέποντας κάθε εμπόδιο. Η Robbin, από την άλλη θέλει καριέρα, αντιπαθεί τα παιδιά, αλλά όταν μαθαίνει από μια τυχαία καθυστέρηση ότι δεν μπορεί να μείνει έγκυος, βλέπουμε μια εντελώς διαφορετική πλευρά της. Τα φιλαράκια από την άλλη, αντιμετωπίζουν την εγκυμοσύνη με πιο κωμικό τρόπο και σε σημεία, με λιγότερη σοβαρότητα.

 

9. Ο Barney

Αδιανόητα ταλαντούχος, ο Neil Patrick Harris δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας και τραγουδάει, χορεύει, ασκεί την ηθοποιία στα καλύτερά της. Ως ρόλος έχει φοβερό εκτόπισμα κι ίσως διακρίνεται από την πιο έντονη εξέλιξη χαρακτήρα σε ολόκληρη τη σειρά. Και μόνο αυτός, αξίζει για να πάρει ένα ακόμα αστέρι.

 

10. Αιτιότητα

Ποτέ και τίποτα δε συνέβαινε ή δε λύνονταν ως δια μαγείας, όπως βλέπαμε να συμβαίνει κάποιες φορές στα Φιλαράκια. Ενδεχομένως και λόγω του ότι ήρθε αργότερα στις ζωές μας, έπρεπε να πολεμήσει πιο σκληρά για να μας κερδίσει, προσέχοντας λεπτομέρειες που στα φιλαράκια απλώς πέρασαν και δεν ακούμπησαν.

Συντάκτης: Ηλιάνα Τσακίρη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου