«Μωρό μου, αυτή η φιλενάδα σου, τι γνώμη λες να έχει για έναν… πειραματισμό;»
Ποτέ. Δεν συμφώνησε. Καμία.
Πρέπει να έχει κανείς τάσεις αυτοκτονίας ή πολύ καλή ασφάλεια ζωής για να τολμήσει να ξεστομίσει κάτι τέτοιο στη σύγχρονη Ελληνίδα.
Δεν το κάνεις. Απλά.
Αλλά η αποψινή συνεδρία είναι για εμάς, τα αγοράκια.
Αλήθεια, τι γνώμη έχουμε για μία πιο πιπεράτη προσθήκη στον κρεβατικό τομέα;
Είμαστε αλήθεια τόσο «κουλ» όσο θέλουμε να ακουγόμαστε στις παρέες και στις φερέλπιδες συντρόφους, ή κρύβουμε όλοι μέσα μας ένα μικρό Ταλιμπάν;
Όπως λέει και το άσμα, εξαρτάται.
Επειδή αγαπητοί μου πελάτες, δεν είμαστε πρωταγωνιστές σε ταινία ρεαλιστικού κινηματογράφου (γαμώτο, ούτε κομπάρσοι δεν είμαστε!), δε θα σκάσει μύτη η γειτόνισσα από τη διπλανή έπαυλη για να δανειστεί αυγά και θα καταλήξετε να κάνετε ασκήσεις εδάφους.
Δεν θα πάτε να φτιάξετε τη βρύση της κυρίας με το καυτό εσώρουχο, και θα καταλήξετε να φτιάχνετε τα άλλα «υδραυλικά» της.
Και φυσικά, δεν πρόκειται να βγάλετε το άχτι σας πάνω σε κάποια ελαφρών ηθών κοπέλα μαζί με κάποιο φιλαράκι, σαν να έχετε πάει για φραπεδιά και τάβλι στην παραλία.
Για να μην αναφέρω την πιθανότητα που έχετε να πάτε με δύο τέτοιου τύπου κοπέλες ταυτόχρονα. Πιο πιθανό είναι να πάτε για καφέ στην Piazza Navonna με τον Πάπα. Και να σας κεράσει κιόλας.
Με τα πολλά, δε ζείτε σε τσόντα.
Αλλά τι γίνεται στην περίπτωση που βρεθεί στο δρόμο σας άτομο με τέτοιες ανησυχίες; Μία κοπέλα ας πούμε η οποία θέλει να εξερευνήσει τόσο τη δική σας «ανατομία», όσο και του κολλητού;
Περίπτωση ένα.
Τη γουστάρετε πολύ. Και είναι κάπως άσχημο να ακούτε ότι μάλλον δεν είστε αρκετοί για εκείνη.
Η επιστήμη μιλάει. Εμείς τα αγοράκια είμαστε προγραμματισμένοι να ορίζουμε το χώρο μας (σαν γάτοι που «μαρκάρουν» την περιοχή τους) και φυσικά και την σύντροφό μας.
Θα κοιτάξουμε με φονικό βλέμμα τον επίδοξο επιβήτορα και θα κόψουμε μαχαίρι τις επεκτατικές τάσεις της αχόρταγης γυνής. Τώρα, να σας πω ότι το κέρατο είναι just around the corner ή το καταλαβαίνετε και μόνοι σας;
Τη βλέπετε ότι το «ψάχνει» το θέμα. Είπαμε, μην είμαστε και χαϊβάνια.
Προσωπική μου άποψη, τρέξτε μακριά της σαν τον Κεντέρη.
Φυσικά αυτό συμβαίνει όταν έχουμε έντονα συναισθήματα, άρα και έντονους φόβους και ανασφάλειες μην τυχόν χάσουμε την σύντροφο (κελεπούρι η συγκεκριμένη βέβαια, τι να σας πω).
Περίπτωση δύο.
Όταν δεν είναι τόσο έντονη η έλξη, και παρουσιάζεται η ευκαιρία να κάνετε κάτι πιο παρείστικο, ίσως και να μην είναι εκτός πραγματικότητας ένα τριολέ ολέ.
Κολλητός είναι άλλωστε, έχετε φάει ψωμί και ketchup μαζί.
Να τον αφήσουμε στην απέξω όταν είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο μίας τέτοιας αξέχαστης βραδιάς;
Όχι! Ποτέ. Έλα φίλε, τσίμπα ένα μεζέ! (Lion King, οι παλιοί θα το θυμηθούν)
Εδώ είναι που οι κοπέλες φυσικά θα μας διακοσμήσουν με τα γνωστά «γουρούνια», «κάφροι», «αναίσθητοι», και ίσως και να μην έχουν και άδικο.
Ας φέρουμε όμως στην επιφάνεια τα εξής. Μία από τις κυριότερες φαντασιώσεις των γυναικών, εκτός από το σεξ σε δημόσιο χώρο, το σεξ με έναν άγνωστο, με άλλη κοπέλα ή επί πληρωμή, είναι (μαντέψτε!) και το σεξ με δύο συντρόφους!
Δεν είναι κακό, ταμπού είναι. Κι εμείς τα αγοράκια το έχουμε πιο εύκολο να σπάμε ορισμένα ταμπού, πώς να το κάνουμε τώρα!
Όταν μία πράξη πάει άλλωστε κόντρα στο κοινωνικό comme-il-faut, είναι καταδικασμένη να ποινικοποιηθεί.
Όσον αφορά την δεύτερη περίπτωση, στην οποία οι δύο άντρες δείχνουν σε μία κοπέλα πώς να «διαχειρίζεται δύο εργασίες» ταυτόχρονα, μιλάμε περισσότερο για «δέσιμο» μεταξύ τους, και όχι τόσο για το σεξ αυτό καθαυτό.
Ίσως και γι αυτό το λόγο οι περισσότεροι το βλέπουν ως χαβαλέ, παρά ως ουσιαστική απόλαυση.
Για να ανακεφαλαιώσω: όταν είμαστε ερωτευμένοι (ή τουλάχιστον όταν αιματώνουμε περισσότερο το κάτω κεφάλι λόγω ενθουσιασμού), είναι δύσκολο έως αδύνατο να μοιραστούμε.
Θα φαγωθούμε σαν τα σκυλιά.
Όπως αναφέρθηκε πρωτύτερα, δεν είμαστε σε τσόντα.
Όταν όμως δεν έχουμε ιδιαίτερη καούρα για τη θηλυκή ύπαρξη που κοσμεί εκείνη τη στιγμή το κρεβάτι μας, τότε είναι πιο πιθανό ένα «πάρτυ με ούζα».
Ξυπνάει βλέπετε το χαζό δεκάχρονο μέσα μας και, όπως παλιά, διασκεδάζουμε με το φιλαράκι. Απλά σε διαφορετική «παιδική χαρά».
Γενικά, ακόμα και για εμάς τα αγοράκια, που καμιά φορά κοκορευόμαστε ότι «Εγώ; Χα! Εγώ το κάνω συνέχεια! Και τρίο άμα λάχει!» ισχύει το ταμπού, τουλάχιστον σε ένα βαθμό.
Ας παραδεχτούμε ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, τα «δικά μου» είναι «δικά μου», πάει και τελείωσε!
Ας κρατήσουμε λοιπόν τα μαθηματικά απλά, δημοτικού, και ας αφήσουμε για τις νυχτερινές ιντερνετικές μας περιπλανήσεις την άλγεβρα των μεγαλύτερων τάξεων! Αυτά!
Συντάκτης: Σπύρος Θεοδώρου
