Ξυπνάει στις 07.00 – φοράει ροζ πιτζάμα, έχει ίσιο μαλλί, δέρμα χωρίς πόρους και πίνει νερό με λεμόνι. Περνάει με χάρη στην κουζίνα, που έχει σχεδιάσει μόνη της, άλλωστε είναι και αρχιτέκτονας. Ετοιμάζει το θρεπτικό της ρόφημα και είναι ήρεμη. Τα πάντα είναι υπό έλεγχο.

Στις 08.30 είναι ήδη ντυμένη για το γραφείο. Το μακιγιάζ είναι τέλειο, η εμφάνιση είναι άψογη και οι προτάσεις είναι οργανωμένες μέσα στο φάκελό της. Είναι CEO. Είναι και fashion icon.

Περίπου στις 10.00 έχει βιντεοκλήση με την ομάδα από τρεις διαφορετικές χώρες. Στις 12.15 στέλνει μήνυμα στον σύντροφό της ότι τον σκέφτεται. Ότι όλα είναι τέλεια. Ότι είναι χαρούμενη.

 

Barbie review: A laugh-out-loud mockery of men's rights | Polygon

 

Αλλά δεν είναι.

Αν η Barbie ήταν άνθρωπος, αυτή η μέρα θα την είχε ήδη εξαντλήσει. Γιατί η Barbie, αν της αφαιρέσεις τη χρυσόσκονη, είναι το τέλειο ομοίωμα του πιο επικίνδυνου προτύπου: του αλάνθαστου, του πάντα σε φόρμα, του γελαστού χωρίς διάλειμμα. Και ακριβώς αυτό το πρότυπο είναι που οδηγεί στην εξάντληση.

Η Barbie δεν μπορεί να έχει μια κακή μέρα. Δεν μπορεί να παραιτηθεί, να πει ότι δεν αντέχει, να ακυρώσει τα πάντα και να μείνει με τον εαυτό της. Είναι φτιαγμένη για να λειτουργεί και να τα προλαβαίνει όλα. Αν ήταν άνθρωπος, αυτό το “όλα” θα τη συνέτριβε. Γιατί η πραγματικότητα δεν αντέχει το τέλειο. Δε συγχωρεί τις διαρκείς προσδοκίες. Ακόμα κι αν φοράς ροζ γυαλιά, το σώμα, το μυαλό και η ψυχή έχουν όρια.

 

Where to Buy the 'Barbie' Movie Dolls Online: Shop the Collectibles Here

 

Στην εποχή μας, η πίεση να είσαι ταυτόχρονα δυναμικός, ανεξάρτητος, κοινωνικά ενεργός, αισιόδοξος, επιτυχημένος και ψυχολογικά ισορροπημένος, έχει ξεπεράσει κάθε λογική. Πρέπει να αποδίδεις στο 100%, να είσαι διαθέσιμος, θετικός, σίγουρος για τον εαυτό σου. Αν είσαι άνδρας, δεν πρέπει να δείχνεις αδυναμία. Αν είσαι γυναίκα, δεν πρέπει να χάνεις τον έλεγχο. Αν είσαι άνθρωπος, γενικώς, δεν πρέπει να λυγίζεις. Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, γεννιέται το burnout, όχι μόνο ως επαγγελματική εξουθένωση, αλλά ως υπαρξιακή απόγνωση. Μια αόρατη φωνή που λέει ότι τα κάνεις όλα, αλλά δε νιώθεις τίποτα.

Το να είσαι σαν την Barbie  ή όποιο αντίστοιχο κοινωνικό σύμβολο τελειότητας είναι εξαντλητικό, γιατί δε σου επιτρέπει χώρο για ανθρώπινη εμπειρία. Δεν υπάρχει ενθουσιασμός, κλάμα, θυμός, μπερδεμένα συναισθήματα, ανασφάλεια, αβεβαιότητα. Δεν υπάρχει στιγμή να πεις «σήμερα δε με χωράει ο εαυτός μου». Κι όμως, αυτές είναι οι πιο αυθεντικές στιγμές. Αυτές είναι που σε κάνουν άνθρωπο. Ομολογουμένως, παίζεις πολλούς ρόλους επιτυχημένα, αλλά πόσο χώρο επιτρέπεις στην αλήθεια σου;

 

Rocket Dreamhouse Super Bowl

 

Αν η Barbie ήταν άνθρωπος, μια μέρα θα έμενε στο κρεβάτι έως αργά. Θα ακύρωνε όλα τα ραντεβού. Θα έτρωγε πρωινό στις 4 το μεσημέρι. Θα ένιωθε ανεπαρκής. Θα ένιωθε κουρασμένη. Το burnout δεν κάνει διακρίσεις, δεν έχει φύλο, επάγγελμα, εισόδημα. Δεν έρχεται επειδή είσαι αδύναμος. Έρχεται επειδή δεν είχες καθόλου χρόνο για εσένα. Έρχεται ως κραυγή. Και κάπου εδώ, ακόμα και η Barbie θα έκλεινε τα social, θα φορούσε άνετα ρούχα, φόρμες με τρύπα και λεκέ μουστάρδας. Μπορεί για πρώτη φορά να μη σου θυμίζει σε τίποτα την Barbie που ξέρεις, αλλά να σου θυμίζει εσένα. Και τότε θα την καταλάβεις. Η Barbie, μεταφορικά, είμαστε όλοι εμείς όταν τρέχουμε για να αποδώσουμε ακούραστα.

Μπορεί να μην είμαστε φτιαγμένοι από πλαστικό, αλλά αν συνεχίσουμε να φερόμαστε σαν να είμαστε, θα σπάσουμε. Η Barbie δεν καταβάλλεται, δεν ιδρώνει, δε φοβάται, δεν κλονίζεται. Ούτε αγκαλιά χρειάζεται. Ούτε ψυχή έχει. Εμείς όμως; Εμείς έχουμε. Και κάποιες μέρες, το μόνο που χρειαζόμαστε δεν είναι άλλος ένας στόχος. Είναι να μας αφήσουν στην ησυχία μας να νιώσουμε. Είναι να μας αφήσουν στην ησυχία μας να υπάρχουμε.

Το ότι πρέπει να τα κάνεις όλα, εμπεριέχει μια αόρατη παγίδα. Είναι καλό να θέλεις να εξελιχθείς. Αλλά το να τα θέλεις όλα, ταυτόχρονα και τέλεια δεν είναι φιλοδοξία. Είναι αυτοκαταστροφή με γκλίτερ. Εκεί που βάζεις τσεκ σε λίστες, εκεί βάζεις παύσεις στον εαυτό σου. Μην πας να τα κάνεις όλα μαζί, αλλά κάνε το επόμενο βήμα με το μυαλό καθαρό και την καρδιά ελεύθερη.

Συντάκτης: Ελένη Γιόρκα