Τι συμβαίνει όταν κανείς δε βλέπει το βάρος που κουβαλάς επειδή έχεις μάθει να το σηκώνεις αθόρυβα; Όταν οι φωνές στο κεφάλι σου φωνάζουν και δε συμφιλιώνονται; Όταν έχεις μάθει πως για να επιβιώσεις, πρέπει να δείχνεις καλά;
Ο εσωτερικός πόλεμος κρυμμένων συναισθημάτων δεν είναι πάντα λειτουργικός. Μερικές φορές σε αρρωσταίνει. Σε βάζει σε μια διαδικασία να μην ξέρεις ποια είσαι, τι κάνεις, αν είσαι η αν προσποιείσαι. Σου δημιουργεί ανασφάλειες και αναπάντητα ερωτήματα. Φτάνεις σε ένα σημείο να εσωτερικεύεις όλα αυτά που νιώθεις και από εκεί που δεν το περιμένεις, έρχεται μια στιγμή που ξεσπάς και αντιδράς τελείως διαφορετικά από αυτό που σε έχουν συνηθίσει. Πώς περιμένεις να σε καταλάβουν όταν ο θυμός που έκρυβες μέσα σου τόσο καιρό ξαφνικά βγήκε επειδή απλά κάποιος σου μίλησε άσχημα, σε κοίταξε περίεργα, είπε κάτι που δε σου άρεσε; Αφού ξέρεις κι εσύ μέσα σου ότι δεν ήταν αυτός ο πραγματικός λόγος του εκνευρισμού.
Πόσα “δεν είμαι καλά” κρύψαμε κάτω από την ερώτηση του “τι κάνεις;”. Πόσες φωνές καταπολεμήσαμε γιατί θεωρήσαμε ότι δε χρειάζεται; Πόσες καταστάσεις που βιώναμε μας πλήγωναν και προσποιούμασταν ότι είναι εντάξει; Πόσο πόνο ακόμα θα νιώσουμε για να καταλάβουμε ότι δεν είναι εντάξει;
Σκέψου να φτάσεις σε ένα σημείο όπου θα αποδέχεσαι τις σκέψεις σου και θα τις αφήνεις να κυλάνε όπως είναι. Σκέψου μια θάλασσα να ρέει και εσύ να την ακούς. Ακόμα κι αν έχει φουρτούνες. Δε χρειάζεται να σε ηρεμεί πάντα. Θα ξέρεις ότι αυτό είναι η πραγματικότητα. Δεν θα προσποιείσαι ότι βλέπεις μόνο τη ροή, για να μη σε παρεξηγήσουν. Ποιοι είναι αυτοί για να το κάνουν; Τι σου προσφέρουν στην πραγματικότητα; Τους χρειάζεσαι;
Δε χρειάζεται να εξηγείς σε κανέναν την ιστορία σου για να σε καταλάβουν. Όποιος σε νοιάζεται, θα το κάνει έτσι κι αλλιώς. Γιατί θα έχει περάσει το ίδιο. Είναι απίστευτο, όμως, σκέψου να είσαι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο με έναν φίλο σου και έναν άγνωστο. Ποιος πιστεύεις ότι θα σε καταλάβει χωρίς να χρειάζεται να του εξηγήσεις τίποτα; Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Υπάρχει μόνο η ενσυναίσθηση.
Έχεις παρατηρήσει ποτέ πως λειτουργούν κάποιοι άνθρωποι όταν μιλάνε μεταξύ τους; Άλλοι έχουν κάποιο τικ, άλλοι θέλουν συνεχώς κάτι να πειράζουν, άλλοι χάνουν τα λόγια τους και άλλοι χαμογελάνε αμήχανα. Σκέψου τώρα όλοι αυτοί οι άνθρωποι να ήταν κλεισμένοι στο ίδιο δωμάτιο και να πρέπει να λένε μόνο αλήθειες για τη ζωή τους.
Πόσοι από αυτούς θα φεύγανε αγκαλιασμένοι και πόσοι χαρούμενοι που συνειδητοποίησαν ότι δεν είναι τελικά μόνοι. Αυτό είναι και το point. Να καταλάβεις ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν εσένα εκεί έξω. Για ποιον λόγο λοιπόν να φοβάσαι να πεις τη γνώμη σου, να κλάψεις για μια κατάσταση, να φωνάξεις αν χρειαστεί, να γελάσεις με την ψυχή σου, να ζηλέψεις, να πεις δεν αντέχω, να αποδεχτείς τον εαυτό σου, να μην ντραπείς και σίγουρα να μην παριστάνεις κάποιον άλλον απλά για να αρέσεις.
Είσαι εσύ… Και είσαι μοναδικός-η.
Συντάκτης: Νίκη Ντάλντα
