Όταν έρχεται ο χωρισμός, κάθε καλοδεχούμενο, θετικό συναίσθημα φεύγει από το παράθυρο και τη θέση του δίνει στον θυμό και τη λύπη- συνδυασμός πολύ κακός. Κανένα από τα δύο παραπάνω συναισθήματα δεν είναι ευκολοχώνευτο και συνήθως αντί να τους δώσουμε χώρο και χρόνο ώστε να συμβούν με υγιή τρόπο, βιαζόμαστε να τα ξεπετάξουμε εν μία νυκτί. Πεισμώνουμε, βγαίνει στην επιφάνεια ένας υπέρμετρος εγωισμός κι ασφαλώς αρνούμαστε ότι δεν είμαστε καλά. Η συμπεριφορά μας όμως φανερώνει όλα τα παραπάνω, αφού οι μαλακίες που όλοι έχουμε κάνει και θα ξανά κάνουμε σ’ έναν χωρισμό, είναι άπειρες. Ας δούμε λοιπόν δέκα από τις πιο κλασικές εικονογραφημένες.
1. Ώρα για selfie
Ω ναι, αλλάζουμε φωτογραφία προφίλ σε κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης υπάρχει ή θα υπάρξει ποτέ, πιο συχνά από κάλτσα. Πόζες σε όμορφα τοπία κι εμείς τσίτα μπόμπα περιποιημένοι για να φανεί ότι είμαστε μια χαρά στα καλύτερά μας, μας έκανε καλό που είναι μακριά μας. Και δωσ’ του τα stories κι οι αναρτήσεις κάθε είδους, τραγούδια, φωτογραφίες και λοιπά, γιατί περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Όταν όμως όλα τα παραπάνω γίνονται στον ρυθμό που προανέφερα ή τέλος πάντων σε μεγαλύτερο βαθμό απ΄ ότι πριν τον χωρισμό, τότε η απόγνωση μας είναι εμφανέστατη για όλους, πιστέψτε με.
2. Να είσαι! Να μην προσπαθείς να γίνεις (Osho)
Τύφλα να έχουν οι απανταχού φιλόσοφοι, ποιητές και στοχαστές μπροστά στον χωρισμένο. Τα ψαγμένα ρητά, αποφθεύγματα και quotes, πάνε κι έρχονται σαν μπηχτές που εκσφενδονίζονται με μανία προς τον στόχο μας. Παίρνουμε δε τόση ικανοποίηση λες και ξεπεράσαμε όντως την προσφάτως πρώην σχέση μας, προχωρήσαμε κι είμαστε όντως καλά. Το βράδυ όμως που όλα είναι πιο δύσκολα, ξεχνάμε την κουλτούρα του φιλόσοφου και μια χαρά την βγάζουμε με Καρρά και το «Από τον Βορρά μέχρι τον Νότο, να μ’ αγαπάς δεν βρήκα τρόπο».
3. Κάποτε ήμουνα πουλί και με θέλανε πολλοί
Ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα του χωρισμού είναι η ζημιά που αφήνει στην αποδοχή του εαυτού μας. Κάθε ανασφάλεια για οτιδήποτε αφορά την εξωτερική μας εμφάνιση, αναδύεται στην επιφάνεια σαν τον θεό Ποσειδώνα έτοιμο για θεομηνία. Ψάχνουμε όλα τα ερωτικά μηνύματα που κατά καιρούς δεχτήκαμε και δεν απαντήσαμε, για να τονώσουμε την αυτοπεποίθησή μας- ότι ακόμα περνάει η μπογιά μας. Απαντάμε σ’ όλα, ένα προς ένα, με έντονο το στοιχείο του φλερτ από την αρχή γιατί είμαστε και ξηγημένοι τύποι, ντόμπροι με τα συναισθήματά μας και των άλλων, not.
4. Σ’ ακολουθώ
Μια ακόμα συνέπεια του πλήγματος της αυτοπεποίθησης, είναι η απαραίτητη και ζωτικής σημασίας, αύξηση των φίλων κι ακόλουθων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχουμε την αίσθηση ότι αυξάνοντάς τους θα κερδίσουμε ξανά ένα μεγάλο μέρος της. What the f? Σπεύδουμε λοιπόν να κάνουμε προσθήκη ή follow σ’ όποιον ξέρουμε και δεν ξέρουμε, έτσι για ν’ ανεβαίνει απλώς το νούμερο και να πάρουμε κι εμείς μια χαρά, βρε αδερφέ.
5. Αρέσω παιδί μου αρέσω και πώς να το κάνουμε
Δυστυχώς τα δύο παραπάνω ποτέ δεν είναι αρκετά, αφού μας δίνουν μια προσωρινή και παροδική ικανοποίηση κι η ψευτο-επήρεια τους κρατάει ελάχιστα. Έτσι επόμενο βήμα είναι να προχωρήσουμε άρδην σε σχέση ή σε μπαλαμούτι με τον πρώτο που θα βρεθεί στο διάβα μας και κάτι θα μας κάνει, ένα απειροελάχιστο κλικ. Κι έτσι προσφέροντας αλλού το σώμα μας, νιώθουμε ότι παίρνουμε το αίμα μας πίσω. Με την καρδούλα μας τι κάνουμε, ρε παιδιά, που ακόμα πονάει κι αρνούμαστε να το δεχτούμε και να της δώσουμε σημασία;
6. Οικογενειακές ιστορίες
Οι πιο τολμηροί του είδους, θα υπερπηδήσουν ακόμα και τον άγραφο νόμο ότι δεν μπλέκουμε με κολλητάρι πρώην μας κι έτσι θα βαλθούν να το φλερτάρουν και να το κορτάρουν διακριτικά ή όχι. Και καλά να το ερωτεύτηκες όντως- δε θα το κρίνω ούτε κι αφορά το παρόν. Δεν το ερωτεύτηκες όμως, απλώς πήγες το θέμα της αυτοπεποίθησης που λέγαμε σ’ άλλο επίπεδο, ρίχνοντας κάθε δικό σου στα τάρταρα. Διότι η πρώην σχέση σου μόλις το πληροφορηθεί θα σκεφτεί αμέσως τι κελεπούρι έχασε; Όχι, τον σταυρό της θα κάνει που γλίτωσε από τέτοια βλακεία.
7. Πράκτορας 007
Ήρθε η ώρα να δείξουμε τις γνώσεις μας στην παρακολούθηση. Τόσες ταινίες και σειρές έχουμε δει άλλωστε. Παρακολουθούμε την πρώην σχέση μας, με κάθε τρόπο και μέσο, στην πραγματική ζωή, στα social media, μόνοι μας ή με τη βοήθεια φίλων. Υπάρχουν και τα stories όμως, αυτά τα άτιμα, τα οποία κρατούν λίστα προβολών κι είναι δυνατόν να φανεί ότι το είδαμε και να νομίζει ότι ακόμα μας καίει; Όχι βέβαια. Θα το δούμε ναι μεν, χωρίς να ξέρει ότι όντως μας τσουρουφλάει δε. Τώρα το ότι όντως ισχύει ότι ακόμα καιγόμαστε είναι άλλη υπόθεση. Μαγκιά; Να ‘ναι καλά οι φίλοι μας και τα ψεύτικα προφίλ.
8. Θέλω να γυρίσω στα παλιά
Τι συμβολίζει η σχέση για τον καθένα μας κατά κύριο λόγο; Ασφάλεια κι οικειότητα. Τι χάνουμε συνεπώς μόλις χωρίζουμε; Την αίσθηση των δύο παραπάνω. Και πώς μπορούμε εύκολα να τ’ ανακτήσουμε; Γυρίζοντας σε κάποιον πρώην. Ποιος ζει στη θάλασσα σε ανανά; Ο Μπομπ Σφουγγαράκης. Μπορώ να το συνεχίσω για πολλή ώρα αυτό το παιχνίδι αλλά νομίζω πιάσαμε το νόημα.
9. Θα βγαίνω, θα πίνω και λόγο δε θα δίνω
Ως γνωστόν, το μεγαλύτερο πλήγμα σ’ έναν χωρισμό το δέχεται ο εγωισμός μας κι εμείς φροντίζουμε να τον ταΐζουμε συνεχώς. Ένας από τους βασικότερους τρόπους είναι να πείσουμε τον εαυτό μας ότι χίλιες φορές καλύτερα που χωρίσαμε κι ανακτήσαμε τη χαμένη ελευθερία μας, μπορούμε ξανά να κάνουμε ό,τι θέλουμε και ν’ αναπνεύσουμε επιτέλους. Έτσι λοιπόν δεν αφήνουμε έξοδο για έξοδο, πρόσκληση για πρόσκληση και μάλιστα πολλές φορές με άκυρους γνωστούς κι άτομα που έχουμε μήνες ή και χρόνια να τους μιλήσουμε, προκειμένου να βγούμε και να καταναλώσουμε όσο περισσότερο αλκοόλ γίνεται, βγάζοντας εννοείται και φωτογραφίες και τραβώντας βίντεο να τραγουδάμε για να το ανεβάσουμε και να το δει μια ψυχή.
10. Μήνυμα cocktail
Και μια αποφράδα ημέρα, που τίποτα από τα παραπάνω ασφαλώς, δεν έχει απαλύνει τον πόνο μας, ίσα ίσα έχει μεγεθύνει την απογοήτευση, αποφασίζουμε, μεθυσμένοι ή νηφάλιοι να στείλουμε στην πρώην σχέση μας, το γνωστό μακρινάρι, ξέρετε αυτό το μήνυμα/κήρυγμα που περιλαμβάνει κατάθεση ψυχής, πόνο, κεκαλυμμένες κακίες, παρακάλια, ξανά θυμό. Εγώ τ’ αποκαλώ μηνύματα cocktail, αφού έχει μια μεζούρα απ’ όλα.
Βέβαια, οφείλω να ομολογήσω ότι υπάρχουν ελάχιστα άτομα που απέχουν από οτιδήποτε από τα παραπάνω και πράγματι δίνουν χώρο στον εαυτό τους και στ’ αρνητικά τους συναισθήματα. Το περνούν κι υποφέρουν ιδιωτικά, ίσως με λίγους καλούς φίλους, έως ότου το ξεπεράσουν. Έτσι είναι παιδιά το αγγούρι, άλλος το τρώει και δροσίζεται κι άλλος το τρώει και ζορίζεται.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
