«Επανάληψη, μήτηρ πάσης μαθήσεως», μας δίδαξαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι κι όπως κάθε γνώση, τη χρησιμοποιούμε είτε λανθασμένα είτε προς το συμφέρον μας. Η επανάληψη λοιπόν, μπορεί να φανεί παραπάνω από χρήσιμη, κατά τα σχολικά/φοιτητικά χρόνια και μόνο για τη διδακτέα ύλη. Οπουδήποτε αλλού, το παραπάνω ρητό, ενδέχεται ν’ αποβεί μοιραίο αφού οδηγεί στη ρουτίνα και την κακή τριβή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, κάποιες λέξεις ή φράσεις που συνηθίζουμε οι περισσότεροι -για να μην πω όλοι- να επαναλαμβάνουμε έντονα στις σχέσεις μας, με μεγάλη πιθανότητα να την οδηγήσουν στον χωρισμό. Ας δούμε λοιπόν τις δέκα πιο χαρακτηριστικές.
1.«Εγώ»
Μια λέξη, οκτώ γράμματα. Όχι, δε μέτρησα λάθος, απλά η υπέρμετρη χρήση της είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον υπερφίαλο εγωισμό μας. «Εγώ έχω δίκιο ό, τι και να λες». Η συχνή διατύπωσή της, δείχνει επίσης έναν λανθάνοντα δυναμισμό και μια ασυγκράτητη ανεξαρτησία, τα οποία σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό, περισσεύουν σε μία σχέση. Ασφαλώς κι απαιτούνται δύο ολοκληρωμένα «εγώ» για να υπάρξει ένα υγιές και φυσιολογικό «μαζί», αλλά παν μέτρον άριστον. Τέλος, η έντονη χρήση της, σε πολλές περιπτώσεις κρύβει δείγματα αδιαφορίας ίσως και ναρκισσισμού, ως προς την άποψη του συντρόφου μας για ό, τι ακολουθεί την πρόταση.
2.«Ποτέ»
Μια ακόμα επικίνδυνη λέξη που επαναλαμβάνουμε έντονα και πίσω από την οποία υποβόσκει μια τεράστια άρνηση για αλλαγή, για εξέλιξη ή βελτίωση και ταυτόχρονα μια λατρεία στη στασιμότητα και τη ρουτίνα. «Ποτέ δε θα πήγαινα σ’ αυτό το μέρος.», «Ποτέ δε θα δοκίμαζα αυτό.». Αν δε, ενώσεις όλα τα παραπάνω με την τάση μας για μεγάλα λόγια, έχουμε το κλασικό «ποτέ δε θα σ’ αφήσω» και γελάνε όλες οι άτακτες φυγές, εις βάρος μας.
3.«Αλλά»
Πρόταση που έχει μέσα αυτή τη λέξη, συνεπάγεται μια πληγή στην καρδούλα του αποδέκτη, αφού αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα της φράσης «χρυσώνω το χάπι σου». Υποδηλώνει την τάση αυτού που τη διατύπωσε, να συγκρατεί τα συναισθήματά του -αν πραγματικά υπάρχουν- τα πάθη του, τα ένστικτά του. Πολλές φορές επίσης υποκρύπτει έναν ψυχολογικό εκβιασμό και μια προσπάθεια δημιουργίας ενοχών, στον αποδέκτη.
4. «Τέλος πάντων»
Η ντίβα των φράσεων, αφού η συχνή χρήση της, παραπέμπει σε μια απαξιωτική στάση αυτού που την ξεστομίζει, ίσως και σε μία κεκαλυμμένη αποφυγή ανάληψης ευθυνών, αποποίηση λαθών κι αντιμετώπισης της πραγματικότητας. «Με ενοχλεί αυτό αλλά τέλος πάντων», «Τέλος πάντων, θεωρώ τη συζήτηση λήξασα».
5. «Τίποτα»
Δεν υπάρχει άλλη λέξη η οποία να συμβολίζει το απόλυτο κενό, την ανυπαρξία και τελικά να είναι πιο γεμάτη κι από χύτρα, έτοιμη να εκραγεί. Μήπως διδαχτήκαμε ανάποδα την ερμηνεία της; Κρύβουμε το θυμό μας, αποφεύγουμε επιθυμίες και συναισθήματα κι όλα αυτά τα στριμώχνουμε άναρχα κι άτσαλα σε μια τόση δα λέξη, μέχρι να μη χωρά κι η έκρηξη που ακολουθεί να είναι αναπόφευκτη.
6. «Σ’ αγαπώ»
Μία φράση, που κατά τ’ άλλα θα έπρεπε ν’ αποτελεί την ιερότερη μετουσίωση συναισθημάτων, ανάμεσα στο ζευγάρι. Κι όμως η άσκοπη χρήση της, η έντονη επανάληψή της κι η τάση μας να τη χρησιμοποιούμε παντού σαν «αντίο» δείχνει μεγάλη ανασφάλεια, αφού αποζητάμε συνεχώς την επιβεβαίωση του άλλου. Επιπλέον καταντά κουραστικό και για τους δύο, αφού με την έντονη επανάληψη απαξιώνεται και χάνει κάθε νόημα κι ουσία.
7. «Κάνε ό, τι θες»
Η αλλιώς «abort mission», αφού στο άκουσμα αυτής της φράσης, ο αποδέκτης καλύτερα να πέσει κάτω και να παριστάνει τον ψόφιο κοριό τις πρώτες φορές που θα το ακούσει τουλάχιστον, γιατί στην πορεία και δεδομένης της συχνής χρήσης της, μαθαίνει ν’ αγνοεί τον σύντροφό του κι όντως να κάνει ό, τι θέλει. Κι αυτό είναι και το σωστό. Οτιδήποτε μας ενοχλεί οφείλουμε να το συζητήσουμε, αρχικά με ηρεμία και να το λύσουμε, προτού οδηγήσει σε αδιαφορία, τσακωμό ή και χωρισμό.
8. «Δε θέλω να το συζητήσουμε τώρα»
Μια φράση που υποκρύπτει βαρεμάρα, φόβο ανάληψης ευθυνών και τυχόν αντιπαραθέσεων. Αποτέλεσμα αυτού του ακούσματος; Ανούσιες κι άσκοπες γκρίνιες χωρίς ουσιαστικές λύσεις μέσα από ορθή κι εποικοδομητική επικοινωνία. Αυτό το «τώρα» δεν έρχεται σχεδόν ποτέ κι όσο δεν έρχεται, τόσο οι καβγάδες κι ο χωρισμός πλησιάζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
9. «Εσύ φταις»
Μια φράση, μια ιστορία, που υποδηλώνει αφενός, ότι θεωρούμε πως έχουμε το αλάθητο πάπα κι αφετέρου ότι ο σύντροφός μας τα κάνει όλα στραβά. Σοβαρά; Και τόσο καιρό που είτε προκαλούμε αυτή τη συμπεριφορά, που μας ενοχλεί, είτε την καταπίνουμε αμάσητη, ποιος φταίει; Όταν κάτι ξεπερνάει τις κόκκινες γραμμές μας, το συζητάμε και το λύνουμε ή στην τελική χωρίζουμε και προχωράμε. Η ανοχή με την ταυτόχρονη γκρίνια είναι λάθος. Η πλήρης αποδοχή ή ο χωρισμός είναι η λύση.
10. «Μη μου μιλάς»
Αυτή η φράση δυστυχώς χρησιμοποιείται έντονα, κάθε φορά που έχουμε μια πιεστική ή άσχημη μέρα και θέλουμε να κλειστούμε έξω από τα πάντα. Πρέπει να μάθουμε να διαχωρίζουμε τους τομείς στη ζωή μας, δηλαδή ένα πρόβλημα στη δουλειά εκεί πρέπει να παραμένει. Είναι πολύ διαφορετικό να το πεις μία στο τόσο γιατί όντως θέλεις μια μικρή σιωπή και διαφορετικό να πιπιλάς τη φράση αυτή σαν καραμέλα.
Οι λέξεις λοιπόν, έχουν τεράστια δύναμη κι ιδίως αν τις ξεστομίζουμε συχνά, τη λάθος στιγμή, πάνω στα νεύρα και τον θυμό μας και συνεπώς καλό θα είναι να μάθουμε να ελέγχουμε και να διαχειριζόμαστε αυτή τη δύναμη, γιατί αλλιώς είναι σαν μόνοι μας σιγά σιγά να χαλάμε τη γεύση του έρωτά μας, μέχρι να είναι τελείως άνοστος πια.
Συντάκτης: Μαρία Πακιακιό
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
