Ίσως ο πεσιμισμός είναι ο νέος ρεαλισμός

Ένας συνεχής ανελισσόμενος κόσμος απλώνεται μπροστά μας κι εμείς καλούμαστε να ακολουθούμε με όλο και πιο γρήγορο βήμα. Επικρατεί ένα συνεχόμενο κυνηγητό της επιτυχίας και του ανταγωνισμού στο βωμό του οποίου συχνά χάνεσαι. Επιλεκτικά πολλές φορές. Δέχεσαι να κάνεις εκπτώσεις σε αξίες, θέλω και πιστεύω για να γίνεις κάτι που ποτέ δεν ονειρεύτηκες αλλά θες να γευτείς. Για να χαρεί η τσέπη, ο κόσμος και ή μάνα σου.

Πού είσαι εσύ σε όλο αυτό και πώς; Ζεις τον περισσότερο καιρό ανυπομονώντας για διακοπές και διάλειμμα χωρίς να σκέφτεσαι όσα ανεπιτυχώς ξεγλίστρησαν και φύγανε από μπροστά σου. Πνιγμένος στο άγχος και στην αδημονία για ένα καλύτερο αύριο με την κλασική στάση του επαναστάτη του καναπέ. Ένας χείμαρρος καταθλιπτικών συναισθημάτων σε κατακλύζουν και το χειρότερο σενάριο είναι ότι δε θες να ξεφύγεις από αυτό γιατί το θεωρείς μάταιο. Γιατί ούτε εσύ ο ίδιος θεωρείς ότι θα αλλάξει κάτι, είναι δύσκολο, λες. Ίσως και να κουράστηκες πλέον να προσπαθείς, γιατί κι αυτό είναι δύσκολο.

Αν προσπαθούσαμε έστω για λίγο να κρατήσουμε αναλλοίωτη την ποιότητά μας και τα όσα ονειρευτήκαμε. Αν προσπαθούσαμε να κάνουμε όντως αυτό που θέλουμε, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας; Ο κόσμος που σε περιβάλλει κι όχι που θα έπρεπε να σε περιβάλλει για να ικανοποιείς το κοινωνικό στερεότυπο επιτυχίας. Διακλαδιζόμαστε ανάμεσα σε εμάς κι αυτό που θα έπρεπε να είμαστε για να μπορούμε να επιτύχουμε την εξέλιξη καταστάσεων πνιγμένοι στο άγχος των ίδιων μας των προσδοκιών για κάτι που δε θέλουμε!

Ένα χελιδόνι δεν έφερε ποτέ την άνοιξη κι ας ελπίσαμε πολλές φορές γι’ αυτό.  Πολλές φορές δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη θετική πλευρά των πραγμάτων από την ονειροπόλα σκέψη και θεωρούμε μονόδρομο την επικείμενη αποτυχία όλων μας των σχεδίων. Μην πέφτεις στη λούπα της θλίψης δημιουργώντας τη μόνος σου στον εαυτό σου.

Ίσως βέβαια ο ρεαλισμός του σήμερα να είναι συνώνυμο του πεσιμισμού, αφού κάνοντας αβέβαια όνειρα δε σου γεννιέται ελπίδα. Πρέπει να είσαι ρεαλιστής για να μπορείς να επιβιώσεις και να μην παραπλανηθείς. Από την άλλη πρέπει να είσαι και οραματιστής για να μπορείς να καινοτομήσεις. Είναι λεπτή η γραμμή που χωρίζει τον ρεαλισμό από τον πεσιμισμό όπως και τον ρεαλιστή από τον πεσιμιστή. Ξέρεις ποια είναι αυτή η γραμμή; Το μυαλό σου. Το πώς μπορείς να διαχειρίζεσαι τις σκέψεις και το άγχος σου. Να κάνεις την κάθε αλλαγή, προσαρμογή.

Ζώντας σε έναν κόσμο που δε σου αρέσει κι αλλοιώνεται -μαζί κι εσύ- είναι εύκολο να τα σκέφτεσαι όλα μαύρα χωρίς να ελπίζεις για κάτι καλύτερο. Κάν’ το όμως. Άλλαξε μικρά-μικρά κομμάτια που σου επιτρέπουν να είσαι εσύ και πες πως υπομονετικά θα συνεχίσεις να κάνεις αυτό που γουστάρεις, γιατί αυτό πάλευες τόσα χρόνια. Πήγαινε κόντρα σε αυτό που επιτάσσει αυτή η περίοδος και προσπάθησε να το γυρίσεις για να το κάνεις δικό σου και να σου βγει σε καλό. Θέλει πείσμα, εδώ είσαι κι έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου για να το βρεις. Ποιο; Αυτό χρειάζεται τη δική σου βοήθεια για να ονομαστεί. Κι αφού οριστεί, δε μένει παρά να το κυνηγήσεις.