Με τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας δυσκολευόμαστε να βρούμε χρόνο να ξεσπάσουμε ή να εκφράσουμε τα αισθήματά μας, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε να κρατάμε τόσα πολλά μέσα μας που στο τέλος ξεχειλίζουν. Φτάσαμε αντί να επικοινωνούμε τα συναισθήματά μας να τα τρώμε.

Η συναισθηματική υπερφαγία συμβαίνει κυρίως βράδυ, όταν μπαίνουμε σπίτι και μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας. Άγχος, πίεση, λύπη, αγωνία και πολλά άλλα συναισθήματα τρυπώνουν στην κουζίνα μας, με εμάς να τρώμε ό,τι βρίσκουμε μπροστά μας. Πώς όμως μπορούμε να σταματήσουμε να καταναλώνουμε φαγητό μόνο και μόνο για να ανέβουμε ψυχολογικά;

Πρώτα απ’ όλα, θα χρειαστεί να αξιολογήσουμε τα συναισθήματά μας και αν είναι κάτι που δεν μπορούμε να λύσουμε μόνοι, καλό θα ήταν να απευθυνθούμε σε ειδικό ψυχικής υγείας. Χρειάζεται δουλειά με τον εαυτό μας για να μπορέσουμε να διαχειριστούμε όσα νιώθουμε. Ο κύκλος του «είμαι αγχωμένος, τρώω, και επειδή έφαγα νιώθω τύψεις και τρώω ξανά» είναι δύσκολο να σπάσει και πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ.

Καλό θα ήταν να απομακρύνουμε απ’ τα ντουλάπια ανθυγιεινές τροφές και πράγματα που ξέρουμε πως τείνουμε να τρώμε σε κρίσεις υπερφαγίας. Έτσι, σε περίπτωση που θέλουμε να ξεσπάσουμε στο φαγητό θα αναγκαστούμε να καταναλώσουμε κάτι πιο υγιεινό και χορταστικό (που υπόσχεται συνήθως και λιγότερες θερμίδες). Μπορούμε να κάνουμε μια λίστα με θρεπτικά και γρήγορα σνακ, όπως φρούτα με ξηρούς καρπούς, γιαούρτι με μέλι, ρυζογκοφρέτες με τυρί και λαχανικά, και να φροντίζουμε να υπάρχουν στο σπίτι. Καλύτερα να κάνουμε συνειδητές επιλογές και να ξέρουμε πότε θέλουμε να φάμε κάτι παραπάνω ώστε να το προμηθευτούμε εκείνη τη στιγμή, παρά να τρώμε κάτι μόνο και μόνο επειδή το είδαμε μπροστά μας.

Πολλές φορές τρώμε, επειδή βαριόμαστε. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ρωτάμε τον εαυτό μας αν όντως πεινάμε ή αν θέλουμε να φάμε για να περάσει η ώρα. Βοηθάει αν πιούμε ένα ποτήρι νερό και στη συνέχεια κάνουμε κάτι άλλο, όπως δουλειές του σπιτιού, μπάνιο, βόλτα ή διάβασμα. Επίσης, μπορούμε να βρούμε διάφορες ασχολίες για να μη βαριόμαστε τόσο συχνά. Ας κάνουμε μια λίστα με πράγματα που θα θέλαμε να μάθουμε, όπως μια ξένη γλώσσα, μια τέχνη ή γυμναστική στο σπίτι.

Μια άλλη λύση είναι να φτιάξουμε ημερολόγιο καταγραφής τροφίμων. Εκεί θα σημειώνουμε τι τρώμε, την ώρα, πόσο γρήγορα το καταναλώσαμε και τα συναισθήματά μας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το γεύμα. Αυτό θα βοηθήσει να αναγνωρίσουμε διάφορα μοτίβα συμπεριφοράς και να τρώμε πιο mindfully. Μπορεί στην αρχή να μοιάζει δύσκολο, όμως από κάποια στιγμή και μετά δε θα χρειάζεται καν η καταγραφή για να αναγνωρίζουμε πότε ξεφεύγουμε.

Το φαγητό είναι κομμάτι της αυτοφροντίδας μας. Είναι σημαντικό να μην τρώμε μόνο και μόνο επειδή δεν είμαστε καλά και επειδή ψάχνουμε κάπου να ξεσπάσουμε. Οφείλουμε ν’ αποκτήσουμε έλεγχο στις μερίδες μας και στη ζωή μας και να βρούμε τρόπους να κρατήσουμε τα άσχημα συναισθήματα μακριά απ’ την κουζίνα. Ας τρώμε επειδή το έχουμε ανάγκη, επειδή το λαχταρίσαμε, επειδή είναι επιλογή μας, κι όχι γιατί εκείνο το μήνυμα που περιμένουμε δεν έφτασε ακόμα.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Στέλλα Πέτρου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.