Κάθεστε παρέα -με φιλαράκια και με πρόσωπα που μόλις γνώρισες μέσω κοινών γνωστών- και κάποιος σου κάνει ένα κομπλιμέντο για κάτι που μόλις έκανες, λέγοντας πως θα έβαζε μέχρι και το χέρι του στη φωτιά πως σ’ αυτόν τον τομέα είσαι απ’ τους καλύτερους. Εσύ δεν ξέρεις πώς ν’ αντιδράσεις, μιας και δε σου ‘χε περάσει ποτέ σοβαρά απ’ το μυαλό ν’ ασχοληθείς με το αντικείμενο. Βρε λες οι άλλοι να βλέπουν το κρυφό σου ταλέντο που εσύ τόσα χρόνια δεν κατάφερες να εντοπίσεις;
Ξαφνικά σου μπαίνει το μικρόβιο, η πρώτη ιδέα, και μέσα σε λίγες ώρες έχεις αποκτήσει ένα νέο όνειρο. Κάνει πάρτι ο ενθουσιασμός σε εκείνα τα πρώτα σχέδια, ενώ ψάχνεις τρόπους να το υλοποιήσεις. Φυσικά στις αρχές το ίντερνετ θα πάρει φωτιά για να μάθουμε περισσότερα για το αντικείμενο, ενώ μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες από μηχανές αναζήτησης μέχρι τη γειτόνισσα που θα πετύχουμε τυχαία στο ασανσέρ.
Έπειτα ακολουθούν τα τηλέφωνα σε κέντρα εκμάθησης, την ίδια στιγμή που ψάχνουμε πώς θ’ αποκτήσουμε τα υλικά και τα εργαλεία που χρειαζόμαστε για να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά στον καινούριο μας στόχο. Τη νέα δραστηριότητα θα την εντάξουμε στην καθημερινότητά μας, για την ακρίβεια θα την στριμώξουμε στο ήδη φουλ πρόγραμμά μας. Όχι για άλλο λόγο, μα γιατί είναι το πιθανό «ταλέντο» μας που άλλοι κατάφεραν να μας αναγνωρίσουν. Πρέπει, λοιπόν, κι εμείς να παλέψουμε να το φέρουμε εις πέρας για να αποδείξουμε ότι είχαν δίκιο.
Στα πρώτα στάδια δεν μπορείς καν να μπεις στη διαδικασία να σκεφτείς μήπως λειτουργείς επιπόλαια, αν πραγματικά σου αρέσει η ιδέα ν’ ασχοληθείς με το συγκεκριμένο αντικείμενο, αν προλαβαίνεις χρονικά κι αν ανήκει στις προτεραιότητές σου. Η χαρά σου πως μπορεί και να ‘χεις κάποιο κρυμμένο χάρισμα είναι αμέριστη, ενώ πιστεύεις πως για να το βλέπουν οι άλλοι μάλλον εσύ δε θα ‘χες δώσει τη δέουσα προσοχή. Φυσικά, αποκλείεις το ενδεχόμενο να έκανες απλώς κάτι καλά στιγμιαία και κάποιος άλλος να υπερέβαλε στην αναγνώριση της πράξης σου. Η επιλογή να εντάξουμε κάτι καινούριο στην καθημερινότητά μας συνοδεύεται κι από υποχρεώσεις και απαιτεί πειθαρχία, κάτι που ανακαλύπτουμε στην πορεία.
Τα μαθήματα και οι ώρες ενασχόλησης με μια νέα δραστηριότητα στριμώχνονται στο περιορισμένο πρόγραμμά μας και μας βρίσκουν εξαντλημένους, με κεφάλι θολό και μάτια κουρασμένα, λίγο πριν παραδώσουμε πνεύμα. Με τόση κούραση είναι αναμενόμενο η παραγωγικότητα να πέφτει. Κι ακόμα κι αν δούμε πως δε βγαίνουμε χρονικά, πάλι δεν τα παρατάμε. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι, ενώ βιταμίνες και συμπληρώματα γίνονται αρωγοί μας στην προσπάθεια να επιτευχθεί ο στόχος. Κι ας έχει φύγει ο ενθουσιασμός, το πείσμα, αδερφάκι του εγωισμού, μένει εκεί δίνοντάς σου ώθηση να το παλέψεις.
Παρ’ όλα αυτά, δίχως να το θες, το άγχος σε κατακλύζει. Τα πάντα θέλουν το «οξυγόνο» τους και σχετικά ώριμη διαχείριση. Ο φόβος πως δεν είσαι ικανός να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις επισκιάζει την αποδοτικότητα και την εξέλιξη. Και μόνο στη σκέψη αυτή αρρωσταίνεις και σκέφτεσαι τρόπους να γίνεις καλύτερος. Χάνεις τον εαυτό σου, προσπαθείς να ενταχθείς σε κάτι που στην αρχή δεν ήταν καν στα πλάνα σου, αλλά σου ‘χει καρφωθεί στο μυαλό. Από ένα σημείο κι έπειτα, αρχίζεις να σκέφτεσαι μήπως τελικά δεν είσαι και τόσο κρυφό ταλέντο σ’ αυτό που ξεκίνησες. Άπαξ και το συνειδητοποιήσεις, το καλύτερο θα ήταν χωρίς τύψεις ν’ αφήσεις το συγκεκριμένο όνειρο στην άκρη.
Αν οι άλλοι σε παροτρύνουν και σου πουν πως είσαι καλός σε κάτι, κρίνοντας από μια στιγμή σου, πριν πάρεις την απόφαση ν’ ασχοληθείς σοβαρά μ’ αυτό επανεξέτασε την κατάσταση με καθαρό κεφάλι, αφήνοντας για λίγο τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών να καταλαγιάσει, ώστε να δεις αν όντως σ’ ενδιαφέρει να αφιερώσεις χρόνο και ενέργεια στη συγκεκριμένη δραστηριότητα.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αλεξάνδρα Τσότσου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
