Ανέκαθεν τα κάστρα απέδιδαν μια αίγλη. Γοήτευε η ιδέα να ήσουν μέρος της ελίτ μιας άλλης εποχής και να ξυπνούσες το πρωί σε ένα από τα αμέτρητα δωμάτια του κάστρου σου. Παρέπεμπε πάντα σε βασιλιάδες, γοβάκια και κολοκύθες. Δε θέλησες ποτέ να βρεθείς στην άλλη πλευρά του νομίσματος. Αυτούς που υπηρετούν τους γαλαζοαίματους. Καλέ μου αυλικέ, ξέρεις άραγε τι σου έμελλε να πάθεις; Διότι, αν ήθελες να διατηρήσεις τη θέση σου στο παλάτι και να είσαι πρόσωπο εμπιστοσύνης της βασιλικής οικογενείας, όφειλες να πληροίς ορισμένες επίπονες προϋποθέσεις.

Ο λόγος για τους “castrati”, που υποβάλλονταν σε ευνοuχισμό προκειμένου να διατηρήσουν τις ψιλές τους φωνητικές χορδές και να χαϊδέψουν τα αυτάκια των αφέντρων και αφέντηδων τους. Εξού και η λέξη “castration” που περιγράφει τη διαδικασία του ευνοuχισμού. Οι ευνούχοι, κάποτε, θεωρούνταν πρόσωπα εμπιστοσύνης και το δεξί χέρι του βασιλιά εφόσον απέπνεαν απόλυτη αφοσίωση, σαν αληθινά στρατιωτάκια. Πώς άλλωστε να λυγίσουν σε πειρασμούς όταν δεν μπορούν να τους συγκινήσουν σ3ξουαλικά ερεθίσματα;

Θυμάσαι όταν έβλεπες τον Varys, τον Grey Worm και τον φουκαρά τον Theon Greyjoy στο Game of Thrones; Ιδίως το απόλυτο φεμινιστικής εσάνς ξεγύμνωμα του Grey Worm με την αγαπημένη του Missandei; Δε συνέβη ποτέ το πραγματικό ξεγύμνωμα, βέβαια, γιατί ο ίδιος δε θέλησε να απογοητεύσει την καλή του. Απογοήτευση, βεβαίως, το έβλεπε από τη δική του σκοπιά. Εκείνη είχε συμφιλιωθεί με την ιδέα και την είχε ήδη σαγηνεύσει ο Γκριζοσκώληκας.

Έλα στο σήμερα τώρα και φέρε στον νου τον δημιουργό της Bella Baxter στο “Poor Things”. Ο Dr. Godwin Baxter, δαιμονίζεται όταν αναφέρεσαι στον χαρακτήρα του ως έναν τρελό επιστήμονα. Δε βρίσκει τίποτα σαδιστικά τρελό στον δόκτορα που ενσαρκώνει, ίσα ίσα θεωρεί πως ο ίδιος το κάνει μόνο και μόνο για να εξελίξει την επιστήμη και για να γεμίσει ελπίδα, τόσο ο ίδιος, όσο και η ανθρωπότητα. Άλλωστε, αν το καλοσκεφτείς, φέρεται στο δημιούργημά του με σεβασμό, τρυφερότητα, στοργή και προδέρμ.

Στη χαρακτηριστική σκηνή που παίρνει το δείπνο του με τον συνεσταλμένο βοηθό του, Max MacCandles, τον ρωτάει αν θα ήθελε την παράδοξα παραμυθένια Bella για γυναίκα του. Εκείνος κάπως σαστίζει και του αποκαλύπτει πως θεωρούσε ότι ο ίδιος τη δημιούργησε ως δική του ερωμένη. Τότε, ο Dafoe απαντά σκωπτικά πως πέραν του πατρικού ενστίκτου που του ξυπνά, δεν είναι σε θέση εκ φύσεως πλέον να ικανοποιήσει τον ίδιο του τον εαυτό, πόσω μάλλον την Bella, ενώ εξηγεί με περίσσιο χιούμορ σε έναν γλαφυρό μονόλογο την περίτεχνη διαδικασία και το κοκτέιλ χημικών ουσιών που θα έπρεπε να του χορηγηθούν, μήπως και οι μηδαμινές πιθανότητες να μπορέσει να έρθει σε στuση πληθύνουν. Συνεπώς, η εξωτερικά παραμορφωμένη του φιγούρα απέχει έτη φωτός από την κάθε άλλο παρά ευνουχισμένη του ψυχή. Ήταν το μόνο κομμάτι στο οποίο δεν κατάφερε να επέμβει ο επίσης επιστήμονας πατέρας του, που τον μεγάλωνε ως πειραματόζωο βάζοντάς του την ταμπέλα του ευνούχου.

Το να ευνοuχίσεις έναν άντρα είναι μια διαδικασία που επιτυγχάνεται με χορήγηση χημικών ουσιών και στη συνέχεια εγχείρησης με νυστέρι. Ύστερα από αυτό, οι παρενέργειες είναι αισθητές, εφόσον, στην περίπτωση του ευνοuχισμού μέσω εγχείρησης δεν είναι αναστρέψιμος, συγκριτικά με τον χημικό που θεωρείται να έχει -ανά περιπτώσεις- γυρισμό. Στην πρώτη περίπτωση, το σώμα μετά τη λήψη οιστρογόνων αλλάζει κι ενδεχομένως να υπάρξουν σημάδια  οστεοπόρωσης, παχυσαρκίας, γυναικομαστίας κι εξάψεων σαν εκείνες της εμμηνόπαυσης. Κοινός παρονομαστής είναι η χαμηλή λίμπιντο γι’ αυτό εξάλλου ήταν σύνηθες επί αρχαιοτάτων χρόνων να τιμωρούνται οι παραβάτες σ3ξουαλικών αδικημάτων με ευνοuχισμό. Στον αντίποδα, υπάρχει η χρησιμότητα της πρακτικής αυτής και για τη θεραπεία του καρκίνου του προστάτη, κάτι το οποίο δεν τον κάνει να φαντάζει τόσο βασανιστικός. Μετά από αυτό είναι εξαιρετικά μικρές έως και ανύπαρκτες οι πιθανότητες σ3ξουαλικής διέγερσης, εφόσον φρόντισαν τα επίπεδα τεστοστερόνης να κάνουν ένα άτιμο ghosting.

Μένει μονάχα το μυαλό, να παίζει εγκεφαλικά παιχνίδια που μπορούν να κεράσουν ρίγος όλες τις αισθήσεις και να διεγείρουν κάθε τους κύτταρο. Πάνω κάτω όπως ξυπνάνε όλα τα τσάκρα μιας γυναίκας που χρειάζεται εγκεφαλικό ξελόγιασμα για να στάξει το μαγικό ελιξήριο. Σαφώς η ανάγκη για συντροφικότητα και ρομάντζο παραμένει, αλλά υπάρχουν τεχνικά ζητήματα. Εάν όμως δώσουν μια χείρα βοηθείας και τα υπόλοιπα μέρη του σώματος, τότε σίγουρα θα κάνουν τη Μόνικα Γκέλερ απ’ τα φιλαράκια να μετράει αναψοκοκκινισμένη ως το “SEVEN”.

Προσωπικά, μου παγώνει το αίμα η μεταφορική έννοια του ευνοuχισμού. Μιας κι έχει γίνει πολύς λόγος για τη γυναικεία κακοποίηση, η πιο συχνή μορφή της αντρικής, που είναι ο ευνοuχισμός, έχει και μια άυλη υπόσταση. Δεν έχει σάρκα, δεν έχει οστά αλλά το χείριστο όλων: δεν έχει ψυχή. Πώς στο καλό να λειτουργήσεις, όντως, πλήρως άψυχος; Όταν σου αφαιρούν χωρίς νυστέρι το ψυχικό σθένος και δεν απομένουν άλλα όπλα να παλέψεις, παρά μόνο να παραδοθείς σε έναν φαύλο κύκλο; Ίσως μόνο το να αφυπνιστείς, να κάνει την κατάσταση αναστρέψιμη. Ίσως, πάλι, ούτε τότε.

Συντάκτης: Δάφνη Κανελλοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου