Σε χτύπησε ο έρωτας εκεί που δεν το περίμενες και δεν πρόλαβες να μάθεις ούτε ένα όνομα; Καταριέσαι ακόμα την ώρα και τη στιγμή που απομακρύνθηκες ξέροντας πως δεν πρόκειται να την ξαναδείς ποτέ; Ψάχνεις κάποιον απεγνωσμένα και δεν έχεις πού να το πεις; Το pillowfights έχει τη λύση για σένα! Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να στείλεις ένα e-mail με τίτλο «Σε ψάχνω» στο info @ pillowfights.gr να μας πεις πότε, πού και πώς άρχισε να χτυπάει δυνατά η καρδούλα σου.
1.
Σε είδα για πρώτη φορά στο Grecos Project, στην Ερμού, μέσα στη βουή του κέντρου. Ήσουν εκεί, ξανθιά, πανέμορφη, χαμογελαστή, και με τον τρόπο σου έκανες το χάος της Αθήνας να μοιάζει ήσυχο. Το καρτελάκι σου έγραφε «Αναστασία» – ή τουλάχιστον έτσι νομίζω πως έλεγε.
Περνάω σχεδόν καθημερινά από εκεί. Σε βλέπω συχνά, έστω και για λίγο, και μερικές φορές τα βλέμματά μας συναντιούνται. Δεν ξέρω αν διαβάζεις ποτέ άρθρα σαν αυτό ή αν θα τύχει να πέσεις πάνω σε αυτές τις γραμμές. Αν όμως το κάνεις, ή αν κάποιος που σε γνωρίζει διαβάσει αυτές τις λέξεις, θα ήθελα να σου πω ότι θα χαιρόμουν πολύ να μάθω το όνομά σου –αν όντως είναι Αναστασία– και να ανταλλάξουμε λίγες λέξεις.
Δε σου ζητώ τίποτα περισσότερο από ένα μήνυμα, αν κι εσύ νιώθεις ότι κάτι εδώ σε αφορά. Η ζωή είναι γεμάτη μικρές συμπτώσεις, κι εγώ ελπίζω πως αυτή μπορεί να είναι μία από αυτές. Σε αναζητώ, Αναστασία– ή όπως κι αν σε λένε. Και σε όποιον τη γνωρίζει: κοινοποιήστε της αυτό το κείμενο. Ίσως είναι η αρχή μιας όμορφης ιστορίας.
2.
Αθήνα κέντρο, μαγαζί «Κούκος», ημέρα Σάββατο 09/11. Με χαιρέτησες όταν έφυγες και τελευταία στιγμή ήρθες στο παράθυρο και μου έδωσες το τηλέφωνό σου. Δεν μπορούσα να δω τον αριθμό γιατί η φώτο ήταν κουνημένη. Ήσουν μελαχρινός, με σκουλαρίκι και φόραγες ένα άσπρο μπλουζάκι με κόκκινα γράμματα.
3.
Γνωριστήκαμε στις 4/11 στο καράβι από Χανιά για Πειραιά. Μου είπες ότι σε λένε Δημήτρη, μένεις στο Πέραμα και είσαι σεφ. Μιλήσαμε και κάναμε παρέα όλο το βράδυ. Αλλά καθώς χωριστήκαμε το πρωί στο λιμάνι με την ατάκα «τα λέμε», δεν ανταλλάξαμε ούτε τηλέφωνο, ούτε κάποιο άλλο μέσο για να επικοινωνήσουμε. Γι’ αυτό και σε ψάχνω. Ελπίζω να σε βρω.
4.
Αθήνα κέντρο, μαγαζί «Κούκος», ημέρα Σάββατο 09/11. Με χαιρέτησες όταν έφυγες και τελευταία στιγμή ήρθες στο παράθυρο και μου έδωσες το τηλέφωνό σου. Δεν μπορούσα να δω τον αριθμό γιατί η φώτο ήταν κουνημένη.
5.
Σε είδα το Σάββατο, 28 Σεπτεμβρίου κατά τις 11 το βράδυ στην αυλή, στο Κουκάκι. Ήσουν καστανόξανθος με γένια και φορούσες μαύρη μπλούζα. Καθόσουν μαζί με έναν φίλο σου. Εγώ περίμενα μαζί με 2 φίλες μου έξω από το μαγαζί για να βρούμε τραπέζι, κοιταχτήκαμε κάποιες φορές αλλά τελικά δε βρήκαμε τραπέζι και φύγαμε. Μετά από 2 ώρες που ξαναπεράσαμε καθόσασταν ακόμα εκεί αλλά ντράπηκα να σου μιλήσω και τελικά φύγαμε με ένα ταξί. Αν θέλεις, στείλε ένα μήνυμα στη σελίδα.
Σύμφωνα με την πολιτική του site δε δημοσιεύονται τα προσωπικά στοιχεία των αποστολέων των μηνυμάτων για τη στήλη «Σε ψάχνω», εκτός κι αν οι ίδιοι το ζητήσουν κατά το email τους.
Αν νομίζετε ότι κάποιο από τα παραπάνω μηνύματα απευθύνεται σ’ εσάς, σχολιάστε εδώ, ώστε να αφήσετε το στίγμα σας και να σας βρουν!
Καλούς έρωτες!
Συντάκτης: Δάφνη Κανελλοπούλου
