Τα τελευταία δύο χρόνια παντού γύρω μας βλέπουμε νοσούντες από covid 19.
Θύματα του ιού μπορεί να ήμασταν κι εμείς -ελπίζω όλοι με ελαφρά συμπτώματα- ή κάποιο κοντινό μας πρόσωπο. Ανάμεσα στους ανθρώπους αυτούς μπορεί να έχουνε βρεθεί φίλοι μας, ξαδέρφια μας, οι γονείς μας ακόμα και τα ίδια μας τα παιδιά. Μια ξεχωριστή όμως κατηγορία, είναι το αμόρε. Το αμόρε λοιπόν χτυπάει τηλέφωνο νωρίς-νωρίς την Κυριακή το πρωί -ενώ το προηγούμενο βράδυ μόνο αίμα δεν είχατε ανταλλάξει-, για να ενημερώσει πως το τεστ δείχνει δυο γραμμές.

Στην αρχή το παίρνεις κάπως πιο ελαφριά την καρδία, αφού στο κάτω-κάτω πρέπει να το σιγουρέψετε και να είστε 100 τοις 100 σίγουροι ότι ανήκει στα ημερήσια κρούσματα που θα ανακοινωθούν την επόμενη ημέρα. Οδεύει λοιπόν το ταίρι προς ένα μικροβιολογικό και διενεργεί ένα μοριακό τεστ, το οποίο δείχνει φυσικά πως δεν είναι υποψήφιο κρούσμα, αλλά κρούσμα κανονικό. Τα τηλέφωνα ξεκινούν να χτυπούν κι εσύ ενημερώνεσαι πως το έτερον ήμισυ, ο άνθρωπος που μοιράζεσαι το κρεβάτι σου, θα μπει σε καραντίνα. Πέρα από την αγωνία και το άγχος φυσικά που σε καταβάλει, μια σκέψη περνάει από το μυαλό σου, «και τώρα»;

Αρχικά αφού κι εσύ σαφώς διενεργείς τεστ κι όλως περιέργως βγαίνει αρνητικό, πρέπει να αποφασίσεις αν θα μείνεις στο πλάι του συντρόφου σου, ή αν θα πάρεις τα πραγματάκια σου και θα πας να κρυφτείς πουθενά βλέποντας netflix.

Αν ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων, που θα πάνε να περάσουν μια βδομάδα στη γλυκιά αίγλη του πατρικού σπιτιού, με τη μαμά να τους μαγειρεύει κοτόσουπα, μη στενοχωριέσαι. Άλλωστε είναι και την Παρασκευή εκείνο το πάρτι εταιρείας που πρέπει να πας οπωσδήποτε γιατί θα έρθει ο επιθεωρητής και ίσως τελικά σου δώσει κι εκείνη την προαγωγή που σκεφτόσουν. Και όχι μη σε φάνε οι τύψεις που το ταίρι σου θα κάνει καραντίνα μόνο του! Ειδικά αν το περνάει ελαφριά κι είναι ανεξάρτητο, δεν έχεις λόγο να κολλήσεις κι εσύ και να δυσκολέψει η κατάσταση. Μην είναι όμως ο άνθρωπος για τα επείγοντα κι εσύ μετακομίσεις δυο τετράγωνα μακριά και δε σε ξαναδεί.

Εάν από την άλλη μεριά ανήκεις σε εκείνο το ποσοστό που θα κλειστεί μαζί με το ταίρι πέντε μερόνυχτα και θα ζήσει μαζί του στα άκρα, εγώ πάλι μαζί σου. Εντάξει, στο κάτω-κάτω δεν είναι και τόσο άσχημα να αγοράζεις φάρμακα, να μαγειρεύεις υγιεινά, να μετράς πυρετούς κι οξυγόνα και να κυνηγάς έναν άνθρωπο ετών 30 να πάρει το σιρόπι του για τον βήχα. Ούτε τα χαρτομάντιλα αραδιασμένα στο σαλόνι είναι μεγάλο πρόβλημα. Αρκεί φυσικά να θυμάσαι πως πρέπει να φροντίζεις και τη δική σου υγεία.

Βέβαια να επισημανθεί πως ο αναγκαστικός εγκλεισμός μπορεί εύκολα να φτάσει τα νεύρα σου στα άκρα γιατί η καραντίνα δεν είναι «πήγα ένα τριήμερο με το αμόρε, κοιμόμαστε και ξυπνάμε αγκαλιά και μπορούμε να πίνουμε σε γραφικά τοπία καφέδες». Σημαίνει πέντε εικοσιτετράωρα κλεισμένος σε ένα σπίτι κι ειδικά αν δε βοηθάει κάποιος με φαγητό και ψώνια γίνεται δυσκολότερο!

Σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, το βασικότερο είναι η στάση να είναι αποδεχτή και από το ταίρι κι από σένα -να μην αναγκάζεσαι δηλαδή να κάνεις κάτι. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως υπάρχουνε άνθρωποι που μπορεί να είναι άρρωστοι και να θέλουν να είναι τελείως μόνοι τους, να μην αντέχουν ν’ έχουν ακόμη έναν άνθρωπο πάνω απ’ το κεφάλι τους. Υπάρχουν κι άνθρωποι που έχουν φοβία με τα μικρόβια και κάτι τέτοιο τους ξεπερνάει, όσο και να αγαπούν το ταίρι τους.

Είτε λοιπόν φιλάτε το αμόρε και με 39 πυρετό, είτε του στέλνετε αγάπη από διαφορετικό διαμέρισμα, να θυμάστε πως είστε ελεύθεροι να κάνετε την επιλογή σας.

 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!

Συντάκτης: Αγγελική Μαλιόρα
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου