Ο έρωτας είναι παιχνίδι πιθανοτήτων

Τις προάλλες, ενώ απολάμβανα μια ζεστή κούπα καφέ στο αγαπημένο μου καφέ, άθελά μου άκουσα τη συζήτηση της παρέας που καθόταν δίπλα μου. Οκ, ίσως κι όχι τόσο άθελα, καθ’ότι ομολογώ πως το θέμα συζήτησής τους ήταν τόσο ενδιαφέρον όσο κι επίκαιρο, ίσως το αυτί μου στήθηκε λίγο. Ήταν λοιπόν, μια παρέα γύρω στα 24-25 οι οποίοι συζητούσαν πόσο δύσκολο είναι σήμερα να βρεις ερωτικό σύντροφο ή γενικά να γνωρίσεις κάποιο πρόσωπο ερωτικού ενδιαφέροντος. Μάλιστα ειπώθηκε πως στην εποχή των γονιών τους τα πράματα ήταν πιο απλά κι ίσως η ιδέα του συνοικεσίου να έπρεπε να επαναφερθεί, θα αφαιρούσε, λέει, όλο το άγχος από το ψάξιμο. «Κι η επιλογή πάει περίπατο», είπα ψιθυριστά. Το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο όμως αποφάσισα πως θα επέμβω στη συζήτηση, ευκαιρία να γνωρίσω κόσμο, σκέφτηκα.

«Παιδιά, άθελά μου άκουσα τη συζήτηση σας κι έχω μια απορία. Βγαίνετε; Κυκλοφορείτε προσπαθώντας να γνωρίσετε κόσμο;». Με αγριοκοίταξαν λίγο αρχικά αλλά εν τέλει γέλασαν και πρόθυμα με έβαλαν στη συζήτηση. «Βγαίνουμε ναι, με την παρέα μας, αν υπάρχει άτομο ενδιαφέροντος θα προσεγγίσουμε». Η απάντηση αυτή δείχνει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό τη στάση που έχει η νέα γενιά (ίσως κι η παλαιότερη, δε γνωρίζω) προς τον έρωτα και την αγάπη, ότι δηλαδή το να γνωρίσεις τον έρωτα είναι θέμα τύχης. «Ό,τι είναι να’ρθει θα ρθει σωστά»; Όχι και τόσο. Για να έρθει κάτι κοντά σου θα πρέπει να είσαι εκεί να το υποδεχτείς, άμα λείπεις ή δεν είσαι ψυχικά παρών, πώς θα σε βρει;

Αυτό που παραμένει ενδιαφέρον είναι να αναλογιστεί κανείς με πόσα άγνωστα άτομα τη βδομάδα κάνουμε συζήτηση, με διάθεση πιο παιχνιδιάρικη, δηλαδή πόσο διατεθειμένοι κι ανοιχτοί είμαστε για να σχετιστούμε με αγνώστους. «Μια τέτοια συζήτηση», «ίσως και καμία», αποκρίθηκαν οι περισσότεροι διστακτικά. Αν θεωρήσουμε, για χάριν παραδείγματος, πως στις 100 γνωριμίες υπάρχει μία που θα μας κεντρίσει το ενδιαφέρον για κάτι περισσότερο, τότε πόσο σύντομα θα προκύψει αυτή η ιδιαίτερη γνωριμία, αν o ρυθμός με τον οποίο γνωρίζουμε και προσεγγίζουμε κόσμο είναι τόσο αργός όσο και μια φορά τη βδομάδα;

Η ετυμηγορία είναι μία, κρινόμαστε ένοχοι ότι αφήνουμε την ερωτική μας ζωή στη τύχη. Έχουμε την πεποίθηση ότι το σύμπαν θα ρίξει μπροστά μας τον άνθρωπο που μας ταιριάζει και ξαφνικά θα σκουντουφλήσουμε επάνω του. Άτιμο Χόλιγουντ! Η πραγματικότητα απέχει άρδην. Όσες περισσότερες συζητήσεις επιδιώξουμε, όσα περισσότερα χαμόγελα χαρίσουμε, όσα περισσότερα κομπλιμέντα μοιράσουμε, όσες περισσότερες βόλτες κάνουμε, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε να σπρώξουμε τον εαυτό μας πιο κοντά στη στιγμή εκείνη όπου οι πλανήτες ευθυγραμμίζονται κι ένας άγνωστος μας χαμογελάσει πίσω.

Θυμάσαι αυτό το φίλο φίλου σου, ο οποίος σου πρόσφερε τη βοήθειά του για ένα θέμα δουλειάς που σε δυσκολεύει; Να η στιγμή να το τολμήσεις, όχι γιατί αυτό σημαίνει ότι θα οδηγήσει κάπου ερωτικά αλλά γιατί θα σου προσφέρει μια νέα γνωριμία, η οποία ενδεχομένως να σε μπάσει σε ένα άλλο κοινωνικό κύκλο. Πόσο υπέροχο είναι να γνωρίζεις καινούργια άτομα; Ας μην παρεξηγηθούμε όμως, δεν είναι κάθε ευκαιρία για καινούργια γνωριμία όχημα για να σε  οδηγήσει στον έρωτα. Δε λέμε πως πρέπει να βλέπεις συμφεροντολογικά κάθε άνθρωπο στη ζωή σου, λες και μέσω του, θα οδηγηθείς στο στόχο. Ακριβώς το αντίθετο λέμε, πως η εξεύρεση συντρόφου δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός αλλά ένα όμορφο αποτέλεσμα που ίσως προκύψει από την κοινωνικότητά σου κι από το πόσο επιλέγεις να εκθέσεις τον εαυτό σου στις πιθανότητες.

«Και καλά, τι είναι ο έρωτας; Παιχνίδι πιθανοτήτων»; Φυσικά κι είναι παιχνίδι πιθανοτήτων και το μυστικό είναι να αυξήσεις τις πιθανότητές σου. Μένοντας κλεισμένος στο σπίτι ή επιλέγοντας να κρατάς τον κοινωνικό σου κύκλο ερμητικά κλειστό, κλείνεις ανθρώπους έξω από αυτόν, ενδεχομένως κι αυτό τον ένα άνθρωπο που περιμένεις να γνωρίσεις.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων, αυτοί που περιμένουν κι αυτοί που δημιουργούν. Αυτοί που περιμένουν θα είναι πάντα οι άνθρωποι που κάθονται με σταυρωμένα χέρια και παραπονιούνται πως δε γνωρίζουν αξιόλογο κόσμο, παίζουν εκ του ασφαλούς αλλά το μόνο που καταφέρνουν είναι να γνωρίζουν ανθρώπους που δεν είναι δική τους επιλογή αλλά αποτελούν οι ίδιοι την επιλογή των άλλων. Υπάρχει όμως κι η άλλη κατηγορία, οι δημιουργοί. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που φτιάχνουν ευκαιρίες εκεί που δεν υπάρχουν, είναι αυτοί που ρίχνουν βότσαλα στη λίμνη και δημιουργούν αλληλεπιδρώντα κυματάκια τα οποία μεγαλώνουν τον κύκλο τους, σκορπούν χαμόγελα χωρίς να περιμένουν κάτι σε αντάλλαγμα. Το αποτέλεσμα είναι ότι η προθυμία τους να εκτεθούν τους φέρνει πιο κοντά στον έρωτα που έψαχναν. Άντε λοιπόν, τι περιμένεις;