Το πιο αχρείαστο στρες είναι μέχρι την απόφαση ν' ανοίξεις το στόρι

Τι εύκολη που είναι η εποχή που ζούμε! Η τεχνολογία μας έχει λύσει πολλά προβλήματα, έχουμε μπροστά μας έναν ωκεανό πληροφοριών και η ψηφιακή μας ζωή είναι περισσότερο ενεργή από την πραγματική. Μαζί όμως με τα καλά της νέας αυτής ψηφιακής μας ζωής, έρχεται κι η δύσκολη πλευρά, αυτή που έχει να κάνει με την προσωπική μας ζωή και τις σχέσεις μας.

Τα στόρι, οι δημοσιεύσεις, οι κοινοποιήσεις παρουσίας τα like κι οι καρδούλες μάς έχουν κάνει μια μικρή ζημιά. Ιδιαίτερα όταν αναφερόμαστε σε πρώην ή πρόσωπα που σχετίζονταν με τη νυν αγάπη μας, τότε μπορεί να φτάσουμε σε σημείο παθολογίας. Τι στρες μας δημιουργεί αυτό το ενεργό κυκλάκι όταν εμφανίζεται, σχετικά με το τι κρύβει από πίσω. Να είναι αγκαλιά με το νέο αμόρε, να τα έφτιαξαν ξανά, να το βάζει για μένα ή να έχει προχωρήσει και να με ξέχασε. «Περνάς καλά, εκεί πάνω;» (στίχος)

Άπειρες σκέψεις και συναισθήματα -κυρίως αγχωτικά- μας κατακλύζουν. Να το δούμε; Να το προσπεράσουμε; Να το δούμε χωρίς να φανεί ότι το είδαμε; Πού έχουμε μπλέξει! Υπάρχουν φορές που λέω πως θα τα κλείσω όλα για να είμαι σε μόνιμη αποσύνδεση. Να έχω την ηρεμία μου. Γιατί λίγο να ξεκινήσουμε να συνδέσουμε πρόσωπα, καρδούλες, συχνότητα αναρτήσεων και το πιθανό target group κάθε ανάρτησης, πάει, μπήκαμε στον φαύλο κύκλο των παρανοήσεων.

Τα άσχετα συμπεράσματα συνδέονται με τους φόβους μας κι η παραπλάνηση είναι μπροστά μας. Δεν είμαστε στο μυαλό του άλλου, δεν είμαστε απόλυτα μέσα στη ζωή του και δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Έλεγχος. Αυτό είναι που μας οδηγεί και μας ιντριγκάρει. Παρακολουθώντας νομίζουμε ότι θα προλάβουμε κάτι, θα ελέγξουμε μια συνάντηση, θα βγάλουμε λαβράκι, θα φανεί το πόσο θύματα ήμασταν και πόσο δίκιο είχαμε τόσο καιρό.

Μια φωτογραφία από θάλασσα δε σημαίνει ότι είναι μαζί και πίνουν σαμπάνια γελώντας εις βάρος μας. Γιατί έχει και την άλλη πλευρά το νόμισμα της ψηφιακής ζωής. Αυτός που αναρτά κάτι μυστηριώδες κι αφηρημένο δεν το κάνει τυχαία. Έχει κάποιον αποδέκτη στο μυαλό του. Φυσικά δεν ξέρουμε σε ποιον στοχεύει. Μπορεί στον δικό του πρώην ή πρόσωπο που θέλει να τσιγκλίσει, το οποίο δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτει με αυτόν που έχουμε εμείς ως κόλλημα και ψάχνουμε αποδείξεις.

Το κόνσεπτ «τι ωραία που περνάω, θέλω να το μοιραστώ» έχει δύο όψεις: «περνάω χάλια μακριά σου, γύρνα πίσω», ή όντως «περνάω τέλεια και σ’ έχω αφήσει πίσω μου». Το να ψάχνουμε το σκεπτικό που έχει το πρώην, ή το πρώην αμόρε του αγαπημένου μας ή κάποιος που υποψιαζόμαστε ότι κάτι παίζει από τη συχνότητα των αντιδράσεων, είναι μεγάλη παγίδα.

Γενικότερα για ν’ αποφύγουμε εμμονικές τάσεις που μόνο κακό θα μας κάνουν, ας βάλουμε σε απόσταση κάποιους, ας διαγράψουμε φίλους που δεν, ας μπλοκάρουμε εν ανάγκη, αν είναι να έχουμε μια ηρεμία στην αληθινή μας ζωή. Μακριά. Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται, ακόμα και ψηφιακά μάτια. Ο πολύτιμος χρόνος που έχουμε σ’ αυτή τη ζωή δε γίνεται να καταναλώνεται σε καταμέτρηση like και καρδούλων, σε άγχος αν προστέθηκε κάποιος νέος ακόλουθος και ποιος είναι αυτός.

Εάν είναι να βρεθούμε ξανά με το πρώην αμόρε μας, θα βρεθούμε, διότι κάτι σημαντικό υπήρχε στην αληθινή ζωή, το αξιολογήσαμε κι οι δύο και δεν μπορούμε χώρια. Το να επενδύσουμε στη βελτίωσή μας, στην κατανόηση των δυσκολιών μας, στη φυσική μας κατάσταση και στην πρόοδό μας θα μας κάνει να προχωράμε με υγεία κι αυτοπεποίθηση. Εμείς προχωράμε. Τώρα, αν θα συναντήσουμε ξανά την πρώην αγάπη μας και θα είμαστε μαζί είναι άγνωστο και σίγουρα δεν το ελέγχουμε με τις αναρτήσεις και την ψηφιακή κατασκοπία των προφίλ τους.

Κοίταξε το ρολόι, πέρασαν τόσες ώρες και μετράς καρδούλες αντί να γράφεις την εργασία για το μεταπτυχιακό σου.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!