Τι κάνεις αν σού ζητήσει να πειραματιστείτε και μ' άλλα πρόσωπα;

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που βρίσκεστε σε σχέση κάποια χρόνια μ’ έναν άνθρωπο, περνάτε τα γλυκόπικρα της ζωής μαζί, έχετε φτιάξει τις συνήθειες και τη ρουτίνα σας, έχετε κάνει εύκολες και δύσκολες συζητήσεις, θεωρήσατε ότι πλέον γνωρίζεστε καλά και ξαφνικά, με ένα αστειάκι, με μια συζήτηση μεταξύ σοβαρού κι αστείου ή πολύ σοβαρή, σαν κεραυνός εν αιθρία, πέφτει στο τραπέζι μια δήλωση που τα αλλάζει όλα. Στην προκειμένη, μιλάμε για αλλαγή στην προσέγγιση της ερωτικής σας ζωής. Μια πρόταση που σχετίζεται με την προσθήκη ενός ή περισσοτέρων ερωτικών παρτενέρ ανάμεσά σας, είτε ως πειραματισμός σ3ξουαλικής διερεύνησης, είτε ως εναλλακτικός τρόπος αναζωογόνησης της βαλτωμένης ερωτικής σας κατάστασης.

Φυσικά, υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πειραματιστεί, στον ερωτικό τομέα, ένα ζευγάρι και με άλλα πρόσωπα. Από το απλό και πρώτο που σας έρχεται στο νου, το να προστεθεί ένα επιπλέον άτομο του ίδιου ή αντίθετου φύλου (σε σχέση με το άτομο που έκανε την πρόταση), έως και το c@ckolding (φετιχιστική κατάσταση/επιλογή όπου ο ένας από τους 2 παρτενέρ παρακολουθεί τον άλλον να κάνει σ3ξ με άλλο πρόσωπο). Θα σας πω εκ των προτέρων ότι δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος να αισθανθεί κανείς ή να απαντήσει. Και θα σας πω ακόμα, ότι το αν σας ενδιαφέρει και να σας βρίσκει σύμφωνους η πιθανότητα να μη συνευρίσκεστε πια μόνο οι 2 σας, αλλά να προσθέσετε και τρίτα άτομα, είναι κάτι που το κάθε άτομο πρέπει να σκεφτεί και να αποφασίσει μόνο του. Δεν παίρνει δηλαδή συζήτηση με τρίτους (π.χ. Φίλους), παρά μόνο εσωτερική ανασκόπηση. Το πώς σας κάνει αυτό να αισθάνεστε, λίγο θα μετρήσει στον κοινωνικό σας περίγυρο, αν εσείς πρώτα δεν έχετε καταλάβει τι νιώθετε και τι θέλετε να επιλέξετε.

Με όποιον τρόπο κι αν σου προτάθηκε κάτι τέτοιο, οι σκέψεις/ερωτήσεις είναι αυτές που θα βγουν πρώτα στην επιφάνεια. Κι είναι ίδιες για όλους, ανεξάρτητα το φύλο και τη  διάρκεια της σχέσης. Είναι -κυρίως- η αντίδραση από το απροσδόκητο αποτέλεσμα που είχε μια συζήτηση ή το παιχνιδιάρικο αστειάκι μεταξύ σας που τις πυροδοτεί να βγουν πρώτες, καθώς οι άνθρωποι πρώτα χρησιμοποιούμε το μυαλό και μετά την καρδιά (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων).

«Πώς προέκυψε τώρα αυτό; Δεν είμαι αρκετ@; Δεν είναι επαρκής η εμπειρία / τεχνική μου; Πώς γίνεται αυτό που μου ζητάει; Εγώ τι ρόλο θα παίζω σε αυτό το «παιχνίδι»; Τι σημαίνει πρακτικά για μας αυτό; Τι αλλάζει στη σχέση μας; Θα μας δέσει περισσότερο; Κι αν δε θέλω να πειραματιστώ με αυτόν τον τρόπο ή το δοκιμάσω και τελικά δε μ’ αρέσει, πώς θα καταλήξουμε μετά από αυτό;»

Τα συναισθήματα από την άλλη πλευρά, δεν έρχονται αστραπιαία, κάνουν την εμφάνισή τους σε δεύτερη φάση, όταν οι σκέψεις γίνονται εικόνα. Συχνά δεν μπορείς να τα ελέγξεις ή να τα ονοματίσεις με τη μια, πράγμα που δυσκολεύει τη διαδικασία σκέψης κι απόφασης. Δύσκολα χωνεύονται αλλά εύκολα ξεμπλεκόμαστε, αν καταφέρουμε να καταλάβουμε από πού πηγάζουν. Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν 4 βασικά συναισθήματα που μας βγαίνουν σε αυτές τις περιπτώσεις, τα οποία απλώνουν αργότερα σαν κλαδιά ενός δέντρου, άλλα συναισθήματα και σκέψεις. Αν στοχεύσετε σε αυτά τα 4, τότε οι απαντήσεις που θα λάβετε θα σας δώσουν ένα ξεκάθαρο αποτέλεσμα στο πώς τελικά νιώσατε και τι απόφαση θα πάρετε.

Πάμε λοιπόν κατευθείαν στον στόχο: Άγχος κι ενοχές, ντροπή και φόβος, είναι τα συναισθηματικά ζευγαράκια που χτυπάνε την πόρτα σας. Γιατί ζευγαράκια; Γιατί το άγχος που μας προκαλεί η προοπτική να μπούμε σε άγνωστα μονοπάτια, τόσο για μας, όσο και το σύνολο της σχέσης μας, μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα πιο κρίσιμα ερωτήματα που θα κάναμε ποτέ στη σχέση μας και στον εαυτό μας. Και το άγχος, όσο παράδοξο κι αν σας ακουστεί, το  ακολουθεί η ενοχή κι όχι ο φόβος για το άγνωστο, όπως πολλοί θα περίμεναν.

Η ενοχή μπλέκεται στο ότι κι εμείς το σκεφτόμασταν, αλλά δεν το είπαμε ποτέ. Καθότι αγαπημένοι φίλοι μου, όλοι μας -κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας- φαντασιωνόμαστε κάτι, κάποιον, κάπως. Κι όταν λέω όλοι, το εννοώ. Όλοι, ακόμα κι αν δεν το λένε ούτε στον εαυτό τους, στη διάρκεια της ημέρας ή της νύχτας τους, παίζουν σε ένα φανταστικό ερωτικό σενάριο με κάθε λογής πλοκή και καστ. Κι η ενοχή εδώ, δεν αφορά κανέναν άλλο, παρά μόνο τον εαυτό μας και το κατά πόσο είμαστε ανοιχτοί να τον δούμε, να τον αποδεχτούμε και να ζήσουμε έστω για λίγο όλα αυτά που η φαντασία μας πλάθει. Να αισθανθούμε δηλαδή ελεύθεροι να εκφραστούμε έστω σε έναν τομέα, όπως εμείς θέλουμε.

Ομοίως, η ντροπή μάς βγαίνει επειδή σκεφτήκαμε κάποια στιγμή κάτι λίγο έξω από τα συνηθισμένα κι ίσως γιατί κάποιοι μπορεί και να ντρέπονται στην ιδέα να κάνουν πράξη, αυτά που στο μυαλό τους έχουν. Έτσι, πάει πακέτο με τον φόβο της απόρριψης από το ταίρι μας ή ακόμα και το κοινωνικό σύνολο, στην περίπτωση που εκφράσουν τα θέλω τους έπειτα, ή ακόμα χειρότερα κατά τη διάρκεια της εφαρμογής.

Όπως καταλαβαίνετε το θέμα αυτό είναι κάτι που αφορά καθαρά εσάς και μόνο. Κανείς δεν μπορεί να σας πείσει να το επιλέξετε ή να μην το επιλέξετε, αν πρώτα δεν έχετε δει κι απαντήσει γιατί σας βγαίνει το κάθε συναίσθημα και πόσο τελικά αυτό είναι σημαντικό για σας ή όχι να συμβεί. Το βασικό ερώτημα εδώ, λοιπόν, είναι πόσο έτοιμοι είστε να μετατρέψετε αυτήν ή αυτές τις φαντασιώσεις, σε κάτι πραγματικό κι όχι πώς και τι πρέπει να αισθανθείτε.